Αντιδράσεις και εξηγήσεις προκάλεσαν οι χθεσινές μου αποκαλύψεις αναφορικά με το ταξίδι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Λιβύη. Αντιδράσεις που όμως επιβεβαιώνουν πλήρως ότι το ταξίδι οργανώθηκε από το μέγαρο Μαξίμου, και δυό κορυφαίοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού τον έπεισαν για την αναγκαιότητα του. Το υπουργείο εξωτερικών και ο Νίκος Δένδιας δεν είχαν ουδεμία εμπλοκή, μάλιστα ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών είχε ισχυρή διαφωνία.
Η οποία κάμφθηκε μετά τις διαβεβαιώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού ότι είχαν προηγηθεί όλες οι απαιτούμενες συνεννοήσεις σε ανώτατο επίπεδο με την υπηρεσιακή κυβέρνηση της Λιβύης και τον ίδιο τον μεταβατικό πρωθυπουργό. Ο οποίος όντως μίλησε τηλεφωνικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πριν από την επίσκεψη.
Οι δύο κορυφαίοι συνεργάτες του πρωθυπουργού λοιπόν εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα δέχονταν πιέσεις αλλά και κατευθύνσεις από τέσσερις μεγάλους οικονομικούς παράγοντες της Ελλάδας, προκειμένου να υπάρξει άμεσα αποκατάσταση των σχέσεων με την Λιβύη, διότι έπρεπε να προωθηθούν τα συμφέροντα ελληνικών εταιρειών στην χώρα, τώρα που ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο ανοικοδόμησης και ανόρθωσης των κρατικών υποδομών.
Οι συνεργάτες του πρωθυπουργού με την σειρά τους, έπεισαν τον πρωθυπουργό για την αναγκαιότητα του ταξιδιού, όχι σε αυτή τη φάση για να λυθούν οι διαφορές μας με την Λιβύη, ούτε για να ακυρωθεί το παράνομο μνημόνιο Λιβύης – Τουρκίας. Δηλαδή στόχος του ταξιδιού δεν ήταν για να προωθηθούν τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά επιχειρηματικά συμφέροντα ελληνικών εταιρειών. Και αυτός ο στόχος φαίνεται ότι επετεύχθη.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πρωθυπουργός βρισκόταν σε πολύ καλή διάθεση, παρά την απίστευτη απρέπεια του Λίβυου ομόλογό του, ο οποίος ακόμα και στις κοινές δηλώσεις υπερασπίστηκε την συμφωνία με την Τουρκία η οποία στρέφεται ευθέως κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εάν δείτε προσεκτικά τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιβεβαιώνουν ότι η επιχειρηματικοί στόχοι προωθήθηκαν.
Οι συνομιλητές μου λοιπόν διαβεβαίωναν ότι η συζήτηση για την ακύρωση της συμφωνίας Λιβύης – Τουρκίας, θα γίνει σε δεύτερη φάση, καθώς τώρα προείχε η «απόβαση» των ελληνικών εταιρειών που θα συμμετέχουν στην ανοικοδόμηση της χώρας.
Οι τέσσερις επιχειρηματικοί όμιλοι άλλωστε προσφέρουν τα μέγιστα στην ελληνική οικονομία και η ενίσχυση τους εξυπηρετεί μακροπρόθεσμα το εθνικό συμφέρον.
Τρεις από αυτούς ανήκουν στο χώρο της ενέργειας με την ευρύτερη έννοια και τις διαφορετικές εκφάνσεις της. Από ανανεώσιμες πηγές μέχρι καύσιμα δηλαδή.
Ο άλλος όμιλος ανήκε στον χώρο των κατασκευών και έχει ισχυρή πρόσβαση στο μέγαρο Μαξίμου. Ευθεία εμπλοκή με τα ΜΜΕ έχει μόνο ο ένας εκ των τεσσάρων ομίλων.
Η απάντηση μου στους συνομιλητές μου και είμαι σίγουρος ότι θα την μεταφέρουν, είναι να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να επιδιώξουν μόνοι τους την ακύρωση του μνημονίου Λιβυής – Τουρκίας. Τόσο ωμά.
Τους θύμισα μάλιστα την περίπτωση του Σωκράτη Κόκκαλη που μαζί με τον αείμνηστο στρατηγό Γρυλλάκη, έλυσαν ένα μεγάλο εθνικό θέμα, αθόρυβα. Σε βαλκανική χώρα, όχι ακριβώς γειτονική. Έτσι πρέπει να δρα η εθνική αστική τάξη της Ελλάδας, διότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
