Στο Μαξίμου πίστευαν – και δίκαια – ότι η επιλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου θα τους έλυνε κι άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα: Την «αντίδραση» της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, στις ανώτατες μάλιστα βαθμίδες, αλλά και την αποδυνάμωση των ανεξάρτητων αρχών έναντι των αυθαιρεσιών που θα έκανε το επιτελικό κράτος.
Το σχέδιο Γεραπετρίτη – Μητσοτάκη άλλωστε ήταν αρκετά ριψοκίνδυνο. Διότι το επιτελικό κράτος ουσιαστικά συνιστά μία αλλοίωση του πολιτεύματος η οποία νομοτελειακά θα έφερνε την αντίδραση από τα θεσμικά αντίβαρα της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και ο υπουργός επικρατείας επέμενε στην συγκεκριμένη επιλογή για την προεδρία της Δημοκρατίας, καθώς διατηρούσε προσωπικές σχέσεις με ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, πολλοί εξ’αυτών βρίσκονταν στις ανεξάρτητες αρχές.
Γνωρίζοντας μάλιστα τις προσωπικές σχέσεις που διατηρούσε η πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον κ. Χρήστο Ράμμο, πρόεδρο της ΑΔΑΕ, της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, ανέμεναν ότι και στην υπόθεση των υποκλοπών δεν θα υπήρχε θεσμική παρέμβαση που θα εξέθετε τον πρωθυπουργό.
Όταν λοιπόν ο πρόεδρος της αρχής εξετέλεσε στο ακέραιο τα θεσμικά του καθήκοντα ανοίγοντας πλέον τον δρόμο για την δικαστική διερεύνηση του σκανδάλου, το οποίο σε περίπτωση αλλαγής κυβέρνησης μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στο Μαξίμου ξέσπασε χάος.
Μπορεί η παραίτηση Δημητριάδη να διέσωσε τον Γεραπετρίτη, οι ευθύνες όμως του υπουργού επικρατείας ο οποίος συνέταξε την τροπολογία προκειμένου η ανεξάρτητη αρχή να μην μπορεί να ενημερώνει τους παθόντες για την παρακολούθηση τους, ήταν μεγάλες. Αυτό διότι παρά το δαιμόνιο μυαλό του, ο υπουργός επικρατείας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι ο πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής θα ζητούσε απευθείας ενημέρωση από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, στην οποία ανήκει η σύνδεση του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ως προς το σκέλος όμως της επιλογής της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η κριτική που δέχεται τόσο ο υπουργός επικρατείας όσο και η ίδια η πρόεδρος, είναι άδικη.
Η πρόεδρος δεν πρόδωσε τον Κυριάκο. Αντίθετα, προσπάθησε με νύχια και με δόντια να έρθει σε επαφή με τον πρόεδρο της ανεξάρτητης αρχής, Χρήστο Ράμμο με τον οποίο διατηρούσε προσωπικές σχέσεις, αλλά δεν τα κατάφερε.
Ενδεικτικό το γεγονός ότι δύο φορές ο πρόεδρος της έκλεισε το τηλέφωνο!
Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή η Κ. Σακελλαροπούλου; Να πάει στην ΑΔΑΕ και να κάνει κατάληψη;
