Ο Σπύρος Μπιμπίλας, είναι ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης. Επίσης έχει δανείσει τη φωνή του σε πολλά κινούμενα σχέδια όπως είναι τα στρουμφάκια, Bugs Bunny και στην ωραία κοιμωμένη.
Αγαπάει πολύ την υποκριτική και το τελευταίο διάστημα υποδυόταν συχνά τον ρόλο του ομοφυλόφιλου κάτι το οποίο τον έχει στιγματίσει αφού έχει δεχθεί bullying γι αυτό τον λόγο, μάλιστα σε ραδιοφωνική εκπομπή στις 12 Δεκεμβρίου του 2017, ο Γιώργος Λιάγκας χρησιμοποίησε σε τηλεφωνική φάρσα το όνομα του Μπιμπίλα και μίλησε με χυδαίο τρόπο, υπονοώντας ότι ο δεύτερος είναι ομοφυλόφιλος.
Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο Σπύρος Μπιμπίλας, εφ’ όλης της ύλης στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Λοιπόν» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε για τους gay ρόλους που έχει παίξει, για τον αν έχει ανταμειφθεί όσο άξιζε στο θέατρο αλλά και για την σχέση του με τον θάνατο.
Το θέατρο σ’ έχει ανταμείψει καλά οικονομικά, συγκριτικά με τη δουλειά και τις συνεργασίες που έχεις κάνει;
Είμαι πολύ χορτασμένος ηθοποιός. Έχω ευτυχίσει να δουλέψω με όλο τον κόσμο, με τους παλιούς, τους καινούργιους, με άγνωστα παιδιά και με μεγάλους πρωταγωνιστές. Όμως, είμαι ένας ηθοποιός που ποτέ δεν πληρώθηκα όσο άξιζα, αυτό μου λένε πολλοί. Πληρωνόμουν πάντα με ότι μου έδιναν, ποτέ δε διεκδίκησα κάτι πιο πολύ.
Γιατί το έκανες αυτό;
Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Είμαι σαν μυρμήγκι, κι έλεγα πάντα: “Δεν πειράζει, αφού το θέατρο θέλει να μου δώσει τόσα, εγώ θα κάνω μεταγλώττιση, τηλεόραση, κινηματογράφο, να βγάζω από εκεί χρήματα”, κι έβγαλα λεφτά. Έχω περιούσια από το θέατρο, από καμία άλλη δουλειά, όχι από τους δικούς μου. Έτσι μπόρεσα, με την οργάνωση που είχα, να περνάω πολύ καλά και να βοηθάω και τους φίλους μου. Δεν ήμουν ακριβοπληρωμένος ηθοποιός, ούτε στο θέατρο, ούτε στην τηλεόραση.
Γιατί δεν ήθελες να υποδύεσαι ρόλους γκέι, από κάποια στιγμή κι έπειτα;
Έπαιξα πάρα πολλούς γκέι χαρακτήρες, οπότε κάποια στιγμή είπα ότι δεν θέλω να τυποποιηθώ.
Είσαι ιδιαίτερα ψύχραιμος άνθρωπος.
Η προγιαγιά μου είχε γραφείο κηδειών και παίζαμε μέσα με τα ξαδέλφια μου κρυφτό. Κρυβόμασταν μέσα στα φέρετρα κι αυτό μ’ έκανε από πολύ μικρό να έρθω αντιμέτωπος με τον θάνατο και στην οικογένειά μου, αλλά και στο επαγγελματικό. Είμαι ψύχραιμος με την ιδέα του θανάτου, ότι είναι κάτι τόσο φυσιολογικό, που πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι πολύ καθημερινό, δηλαδή όπως γεννιέται ένας άνθρωπος, έτσι και θα πεθάνει. Αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα, με όποιον τρόπο κι αν πεθάνει, βίαια ή με φυσιολογικό θάνατο, νέος ή γέρος. Η ιδέα του θανάτου δε με τρομάζει και μπορεί να μας συμβεί ανά πάσα στιγμή. Επειδή το έχω μέσα μου αυτό, θα αργήσει να μου έρθει. Αισθάνομαι σαν νέος άνθρωπος.
