Το Καλαμάκι Κορινθίας στέκεται ανάμεσα σε καζάνια διυλιστηρίων και σιλό μύλων σόγιας. Η ζέστη είναι φοβερή και το τοπίο στην παλαιά εθνική Αθηνών – Κορίνθου θυμίζει ταινία του Τσιώλη… Ο Παντελής ρώτησε πολλές φορές κατοίκους της περιοχής πώς θα φτάσουμε στην ταβέρνα «Τα γλαράκια». Κάναμε δύο φορές λάθος, μπήκαμε σε αδιέξοδα, αλλά κάποια στιγμή βρήκαμε την ταβέρνα, στην άκρη του κάποτε γραφικού και καθαρού κολπίσκου…
Η Λίλιαν είναι μια όμορφη γυναίκα. Ταλαιπωρημένη, με τη μελαγχολία και την αγωνία αποτυπωμένη σε κάθε σημείο του κορμιού της. Κυρίως στα μάτια της… Είναι η σύντροφος του Σπύρου Φωκά, του σπουδαίου και παγκόσμια γνωστού Ελληνα ηθοποιού.
Πριν από λίγες μέρες στη «δημοκρατία» γράφτηκε ένα κείμενο για τον Σπύρο Φωκά. Μεταξύ άλλων, η στήλη «Ακίς» ανέφερε και τα εξής: «Ο Φωκάς, στα 83 του χρόνια, μένει μαζί με τη γυναίκα του σε ένα κοντέινερ (!) στην περιοχή της Κορινθίας και αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια τα προβλήματά του. Μάλιστα, λίγο καιρό πριν η ΔΕΗ τού είχε κόψει το ρεύμα και τότε το υπουργείο Πολιτισμού είχε προθυμοποιηθεί να πληρώσει την οφειλή. Πέραν τούτου, όμως, ουδέν! Σήμερα εξακολουθεί να ζει με μια πενιχρή σύνταξη που δεν ξεπερνά τα 600 ευρώ και δεν τον φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες… «Περάσαμε μια τραγική κατάσταση όλο αυτό το διάστημα. Τα χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα των ταινιών του Σπύρου από την Ιταλία παρακρατήθηκαν γιατί χρωστούσε λεφτά στην Εφορία, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ένα ευρώ να ζήσουμε» είπε η γυναίκα του. Δεν με νοιάζει πώς έχασε τα λεφτά του ο Φωκάς. Με νοιάζει, όμως, που η χώρα μου έδινε χρήμα στον Φουρθιώτη κι ο μέγας Φωκάς μένει σε κοντέινερ. Και πεθαίνει! Ρε “ασταδιάλα”, που έλεγε και ο Ζήκος!..»
Λίγες ώρες αργότερα, η «Ακίς» δέχτηκε τηλεφώνημα από γνωστό -πολύ γνωστό- επιχειρηματία. «Συμφωνώ για το “ασταδιάλα” και θα ήθελα να σε δω»… Κι έτσι, το πρωί της Κυριακής, 4 Ιουλίου, το Φορντ του έμπειρου δημοσιογράφου, που έβαλε τη σφραγίδα του στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, Παντελή Ξανθίδη, μαζί με την «Ακίδα» έψαχνε το Καλαμάκι Κορινθίας και τον Σπύρο Φωκά, που και οι δύο γνώριζαν από εκείνα τα όμορφα χρόνια…
Ακολουθούμε το σαραβαλάκι της Λίλιαν, ανάμεσα σε σιλό, σε μάντρες με παρατημένα αυτοκίνητα, σε χωράφια γεμάτα βάρκες και φουσκωτά. Το σαραβαλάκι σταματάει μπροστά σε ένα σπίτι-κοντέινερ, από εκείνα (πολύ χειρότερο δηλαδή) που στήνονται στα «Χοτ σποτ» για τους ταλαίπωρους μετανάστες και πρόσφυγες…
Μπαίνουμε σε έναν χώρο που σου σφίγγει την καρδιά. Ενα δωματιάκι γεμάτο πράγματα που ασφυκτιούν. Κάπου διακρίνεις κάτι καλά «κομμάτια», σίγουρα εκείνος που τα απέκτησε είχε γούστο! «Περάστε» μας λέει η Λίλιαν… Στον καναπέ, απλωμένος ο Σπύρος! Και πώς να τον χωρέσει ο καναπές, που παραμένει πανύψηλος, τα πόδια του τεράστια. Βλέπεις έναν πολύ ταλαιπωρημένο άνθρωπο, που όμως διατηρεί εκείνη την κορμοστασιά για την οποία έλιωναν χιλιάδες γυναίκες, την κορμοστασιά που κυνηγούσαν το «Τζέντε», το «Οτζι», το «Αμίκα», το «Παρί Ματς», τα περιοδικά τη εποχής, που με ένα πορτρέτο του Σπύρου ξεπούλαγαν και με μια ολόσωμη φωτογραφία του έκαναν δεύτερη έκδοση!
Μιλάει αργά, κινείται αργά. Η πάθηση δεν είναι εύκολη. Αλλά θυμάται, θυμόμασατε, ανασύρουμε πρόσωπα από το παρελθόν. Ονόματα πολλά, ανδρικά, γυναικεία, ο Μάικλ Ντάγκλας, ο Σιλβέστερ Σταλόνε, η Παξινού στον «Ρόκο και τ’ αδέλφια του»… Και του λέμε για τον Λάντο Μπουζάνκα, που τον ανέφερε με αγάπη σε μια συνέντευξή του. «Είχε πει ότι ο Spiro Fokas τον φιλοξένησε στο σπίτι του και τον τσοντάριζε οικονομικά όταν σπούδαζε υποκριτική τη Ρώμη» του λέμε, και θυμάται. «Α, ο Λάντο! Σπουδαίο παιδί, καλός ηθοποιός. Τι κάνει;»
Μιλάμε για κάποιες ταινίες, απαντάει αργά, είναι κουρασμένος, ταλαιπωρημένος. Τα φάρμακα, βλέπεις. Και είναι πανάκριβα. Και δεν τα καλύπτει όλα ο ΕΟΠΥΥ. Και πού να φτάσουν τα 630 ευρώ της σύνταξης! «Εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους και βρέθηκαν τα χρήματά του στην Ιταλία κατασχεμένα από την Εφορία» μας λέει η Λίλιαν, που αντιμετωπίζει και εκείνη προβλήματα με την υγεία της…
Ο Σπύρος έχει κουραστεί. Αποχαιρετούμε με μια ευχή και η Λίλιαν στέλνει «χίλια ευχαριστώ» στον ανώνυμο δωρητή. Της ζητάμε έναν λογαριασμό «για όποιον θα ήθελε να βοηθήσει». IBAN: GR6502601950000920200612460 «Σπυρίδων Ανδρουτσόπουλος» (Eurobank). Για όλους εμάς, Σπύρος Φωκάς!
«Δυστυχώς, το κράτος μας έχει…»
Ο Σπύρος θέλει να μας πει κάτι: «Εχω να κάνω μια δήλωση: Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος μάς έχει χεσμένους!» λέει και το μάτι του λάμπει, όπως στο «Διαμάντι του Νείλου»… Της δίνω τον φάκελο με τα χρήματα. «Τα προσφέρει ένας σπουδαίος επιχειρηματίας της θάλασσας και της στεριάς, αλλά δεν θέλει να ακουστεί το όνομά του! Σε εσένα το λέω, για να το ξέρεις, αλλά δεν θα το πεις πουθενά» της λέει η «Ακίς» και αφήνει τον φάκελο με ένα σεβαστό ποσό στο τραπέζι. Ποσό που θα δώσει μια καλή ανάσα στο ζευγάρι… «Προσπαθώ να βρω μια στέγη στην Αθήνα, κοντά σε νοσοκομείο. Εδώ, όπως βλέπετε, κάνει πολλή ζέστη το καλοκαίρι και πολύ κρύο τον χειμώνα. Δεν έχουμε θέρμανση. Ευτυχώς έχουμε τώρα ρεύμα, μας έκανε έναν διακανονισμό η ΔΕΗ, που μας το είχε κόψει. Μακάρι να είχαμε μια γκαρσονιέρα, ένα δυαράκι στην Αθήνα για να μείνουμε. Μέναμε κάπου, αλλά δεν είχαμε πια για το νοίκι και μας έδιωξαν. Εδώ είναι το «εξοχικό» της μητέρας μου. Και τουλάχιστον δεν είμαστε στον δρόμο…
