αΟ Στάθης Σταμακουλάτος έγινε ευρέως γνωστός μέσα από την συμμετοχή του στην σειρά του Mega «Σκοτεινή Θάλασσα», ωστόσο στην τηλεόραση εμφανίστηκε ως guest το 2014 στην οικογενειακή σειρά «Το σόι σου».
Για την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική σε ηλικία 25 ετών μίλησε ο γνωστός ηθοποιός στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» αποκαλύπτοντας την δουλειά που έκανε πριν ασχοληθεί με το θέατρο αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα, υπήρξα ανήσυχο παιδί μέχρι που μπήκα στα 25, έχω έναν ετεροθαλή αδελφό από το δεύτερο γάμο του πατέρα μου. Μέχρι και πριν από δυο χρονιά δούλευα ως κούριερ, ήταν πολύ επικίνδυνο επάγγελμα. Στη δουλειά του κούριερ έχασα τρεις φίλους μου σε αυτοκινητιστικά, έχω τρακάρει δυο φορές, δεν μας έβλεπαν, ήμασταν αόρατοι», είπε αρχικά.
Στην συνέχεια αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια αλλά και την σχέση που είχε με τους γονείς του.
«Είχα φτωχικά παιδικά χρόνια, αλλά όχι στερημένα. Οι γονείς μου χώρισαν στα πέντε μου, έμεινα με τη μητέρα μου, τον πατέρα μου τον ξαναείδα στην κηδεία του. Δεν κράτησα ποτέ κακία στον πατέρα μου, ούτε η μητέρα μου είπε ποτέ κακό λόγο γι’ αυτόν.
Οι γονείς μου ήταν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι, δεν τα βρήκαν μεταξύ τους, συγκρούστηκαν, αλλά τον πατέρα μου δεν τον μίσησα ποτέ. Στη ζωή μου δεν είμαι σκληρός όπως στις ταινίες, μπορώ να πω ότι είμαι μπέμπης, θα έλεγα ότι είμαι αδιάφορος», αποκάλυψε.
Όσον αφορά το γεγονός ότι η σύζυγος του δεν τον παρακολουθεί στις θεατρικές παραστάσεις που πρωταγωνιστεί, δήλωσε πως: «Δεν μου αρέσει να μιλάω και αυτό είναι το μόνιμο παράπονο της γυναίκας μου, με την οποία είμαστε μαζί πάνω από 20 χρόνια. Η γυναίκα μου ντρέπεται να με δει στο θέατρο, δεν μπορεί να συνηθίσει αυτό που βλέπει στο σπίτι με αυτό που είμαι επάνω στη σκηνή».
«Στη ζωή μου λέω μπόλικα “γαλλικά”, στους σκληρούς ρόλους μου βγάζω αυτό που δεν μπορεί να βγάλει ένας κανονικός άνθρωπος, τον κακό μας εαυτό, είναι εκτόνωση. Όταν επιστρέφω σπίτι από το γύρισμα, βλέπω τηλεμάρκετινγκ, απολαμβάνω το ζήλο των ανθρώπων που πουλάνε σκουπίδια με αυτόν τον ζήλο», είπε αναφορικά με την καθημερινότητά του.
«Ο Οικονομίδης με είδε το 2005 στο θέατρο “Επί Κολωνώ”, ανταλλάξαμε τηλέφωνο και από τότε έγινε ο μεγάλος αδελφός που δεν είχα ποτέ», είπε για την μακρόχρονη συνεργασία που είχε με τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη.
Τέλος, μίλησε για τις υποθέσεις του Δημήτρη Λιγνάδη και του Πέτρου Φιλιππίδη, εστιάζοντας στους ανθρώπους που τους στηρίζουν.
«Ένα υποθετικό σενάριο για τη φιλία: εάν ο φίλος μου έκανε κάτι πολύ κακό και έμπαινε φυλακή, θα πήγαινα να τον δω. Ξαφνικά όσοι μπαίνουν φυλακή χάνονται, δηλαδή ποιοί ήταν αυτοί οι φίλοι σου, που δεν έρχονται τώρα να σε δούνε; Εγώ θα πήγαινα στη φυλακή, ό,τι και να είχε κάνει, είναι δική μου δουλειά αν του έριχνα δυο χαστούκια και του έλεγα “τί έκανες;”.
Όταν ο Λιγνάδης και ο Φιλιππίδης ήταν “ψηλά” όλοι ήθελαν να συνεργαστούν μαζί τους. Δεν είμαι φίλος με τον Λιγνάδη και τον Φιλιππίδη, αλλά όταν αυτοί οι δυο άνθρωποι ήταν ψηλά, όλοι ήθελαν να συνεργαστούν μαζί τους. Η γλώσσα κάποιων είχε φτάσει στα πατώματα για τον Λιγνάδη και τον Φιλιππίδη και ξαφνικά τους εγκατέλειψαν όλοι», κατέληξε.
