O Δημήτρης Ουγγαρέζος έδωσε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο περιοδικό Vita και μεταξύ άλλων, μίλησε για την αισθητική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, μια λιποαναρρόφηση, το χειρουργείο που έκανε στον ώμο του και την απώλεια των γονιών του.
«Εγώ πέρσι, στα 42 μου αποφάσισα να κάνω το σέρβις των 40 χιλιάδων χιλιομέτρων, όπως το λέω για πλάκα. Είπα λοιπόν πως ό,τι με χαλάει, ό,τι έχει φθαρεί στο σώμα μου θα το φτιάξω. Ξεκίνησα να φτιάξω τον ώμο μου, γιατί μου έβγαινε συνέχεια, όπως το λένε επιστημονικά καθ’ εξίν. Πήγα λοιπόν σε έναν πολύ καλό ορθοπεδικό, ο οποίος εφάρμοσε μια μέθοδο που λέγεται λαταζέ, πρόκειται για μία πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση και το φτιάξαμε. Και έπειτα έκανα λιποαναρρόφηση στην κοιλιά» ανέφερε αρχικά ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
Στη συνέχεια εξομολογήθηκε: «Από μικρός είχα εκ γενετής μια μικρή «μουσούδα» στην κοιλιά μου. Δηλαδή, όπως πήγαινε ευθεία το σώμα μου, πεταγόταν κάτω από τον αφαλό ένα μικρό προκοίλι, με το οποίο στην αρχή δεν είχα πρόβλημα, τα είχα βρει με τον εαυτό μου. Άλλωστε ποτέ δεν πούλησα σώμα και ποτέ δεν είχα στη φαρέτρα με τα προσόντα μου το «βέλος» του σώματος. Η ομορφότερη εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι, για εμένα ήταν η χειρότερη. Υπήρχαν στιγμές που εξαιτίας των επιπλέον κιλών μου, με το που έβγαινα από τη θάλασσα, έριχνα κατευθείαν πάνω μου την πετσέτα, για να μη δουν οι άλλοι το στήθος μου που πεταγόταν ή την κοιλιά μου. Τα λίγα ρούχα με ζόριζαν και τα πολλά με ζέσταιναν. Θυμάμαι επίσης, χαρακτηριστικά να βγαίνω από το μπάνιο μου και να ντρέπομαι να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη».
«Εμένα με βοήθησε η δουλειά. Επέστρεψα άμεσα. Στην αρχή ξεχνιόμουν, μετά επιβεβαιωνόμουν, ένιωθα ότι κάτι κάτω καλά, άρα υπάρχει λίγο φως. Αλλιώς θα με κατάπινε η θλίψη της απώλειας. Θέλω να πιστεύω – γιατί δεν μου αρέσει να κλαίγομαι – ότι οι γονείς μου είμαι εγώ. Και αυτό με παρηγορεί. Τους έχω μέσα μου, έχω τα καλά τους. Είμαι η μαχητικότητα της μητέρας μου και το συναίσθημα του δίκαιου του πατέρα μου. Οπότε δεν έχουν φύγει. Έχει φύγει η φυσική τους παρουσία, η οποία μου λείπει πολύ. Κάθε χρόνο που περνά και περισσότερο» είπε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος για το θάνατο των γονιών του.
«Όχι. Την έχω στο μυαλό μου ως το τελευταίο αποκούμπι όταν το σώμα και ψυχή μού δώσουν το σήμα. Η Μαίρη Συνατσάκη μου είχε πει ότι ψυχοθεραπεία είναι δώρο στον εαυτό σου και τον ενστερνίζομαι. Περίμενα πάντα το κόκκινο λαμπάκι δεν έχει ανάψει ακόμα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είμαι καλά και δε χρειάζομαι βοήθεια. Το σκέφτομαι πολύ έντονα. Όμως, έχω το δεκανίκι της δουλειάς. Μέσα από τη δουλειά ξεπερνώ πράγματα και παίρνω το πάνω μου. Νιώθω χρήσιμος, νιώθω καλός, νιώθω ότι οφελώ κόσμο όταν κάνω κάτι σημαντικό. Όχι όταν απλά λέω την αποψούλα μου. Και αυτό μου έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι είμαι καλά», ανέφερε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος για την ψυχοθεραπεία.
