Η Αννούλα Φλωρινιώτη ανοίγει την καρδιά της και μιλά για τον «σιαμαίο» αδελφό της Νίκο, τον πατέρα της που λάτρεψε και τον μεγαλύτερο φόβο της: «Τρέμω να πω ότι είμαι καλά για να μη μου έρθουν τα χειρότερα».
- Από τον
Γιάννη Αρμουτίδη
«Η ζωή μού φέρθηκε σκληρά τον τελευταίο χρόνο. Εφυγε από δίπλα μας το πρόσωπο που λάτρευα. Ο μπαμπάς μου. Ηταν το είδωλό μου, ο άνθρωπός μου και νομίζω πως υπήρξα η μεγαλύτερη θαυμάστριά του. Δεν νομίζω ότι υπήρξε άνθρωπος που να τον αγάπησε και να τον θαύμασε περισσότερο από μένα. Ηταν το είδωλό μου, το πρότυπό μου! Τον αγαπούσα, τον χάιδευα… Ακόμα και τώρα, πριν φύγει, θεωρούσα ότι είναι ο πιο όμορφος άντρας, ο πιο τέλειος άνθρωπος και ο πιο αγαπημένος – και ήταν!»
Του τα είχες πει όλα αυτά εν ζωή;
Οχι! (σ.σ.: Χαμογελά πικραμένα.) Τα ήξερε όμως!
Του έλεγες ότι τον αγαπάς;
Εγώ και ο πατέρας μου είμαστε χαρακτήρες πιο συγκρατημένοι. Δεν του είπα ποτέ ότι τον αγαπώ. Αλλά του το έδειχνα συνεχώς με τις πράξεις μου. Οπως και ο πατέρας μου. Είμαι ίδια αυτός, έχω πάρει πάρα πολλά πράγματα από τον μπαμπά μου. Δεν λέω εύκολα «σ’ αγαπάω», θεωρώ ότι μόνο οι πράξεις μετράνε για μένα.
Ο μπαμπάς σου σού έλεγε ότι σ’ αγαπά;
(σ.σ.: Σκέφτεται…) Οχι, δεν χρειαζόταν να μου το πει με λόγια. Μου το έδειχνε κάθε στιγμή. Ενώ ο Νικολάκης είναι πιο χαδιάρης! Ηθελε να τ’ ακούει.
Είστε πολύ συνδεδεμένοι ως αδέλφια με τον Νίκο;
Είμαστε σαν σιαμαίοι. Οταν ο Νίκος γεννήθηκε, επειδή έχουμε κάποια χρόνια διαφορά μεταξύ μας, ήταν για μένα η κούκλα μου. Εγώ τον έντυνα, εγώ του μιλούσα, εγώ τον διάβαζα, εγώ τον πήγαινα στο σχολείο, εγώ βόλτα στις κούνιες με το καροτσάκι. Μαζί κάναμε τις πρώτες διακοπές μας… Θυμάμαι, βρισκόμουν στο μαγαζί στη Θεσσαλονίκη και τραγουδούσαμε με τον πατέρα μου. Χωρίς να κάνω διάλειμμα για διακοπές ούτε για μια στιγμή. Εκείνο το καλοκαίρι δεν άντεξα. Τον ειδοποίησα ότι θα πάω διακοπές. Μου λέει «είσαι τρελή, ποιον θα αφήσω στο μαγαζί; Με ποιον θα πας διακοπές;». Με ρώτησε και του είπα αβίαστα «με τον Νίκο»! «Το μωρό θα πάρεις και θα πας διακοπές;» μου είπε. Και του είπα «ναι»: Ο Νίκος ήρθε, πήγαμε Σαντορίνη και ήταν οι ωραιότερες διακοπές της ζωής μας και οι πρώτες μας. Ηταν οι πρώτες διακοπές της ζωής μου, με τον αδερφό μου!
Τον θαυμάζεις τον αδερφό σου;
Ναι, πολύ! Οταν μου είπαν ότι θα συνεχίσω το όνομα του πατέρα μου, τους απάντησα ότι δεν ξέρω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου άξιο, αλλά ο αδερφός μου είναι αντάξιος του ονόματος. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο ταλέντο. Εγώ απλά ήμουν προσκολλημένη στον μπαμπά μου. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να κάνω καριέρα! Εμένα με ενδιέφερε να είμαι με τον μπαμπά μου, δίπλα του! Θεωρώ ότι κάνω το χόμπι μου, ασχέτως αν κατέληξε να είναι αυτή η δουλειά μου. Και επιπλέον ήταν ευχαρίστηση να είμαι κοντά στον μπαμπά μου…
Να σημειωθεί ότι η συνάντησή μας με την Αννούλα Φλωρινιώτη έγινε αμέσως μετά την επίσκεψή της στον αδερφό της Νίκο στο νοσοκομείο. «Αυτή είναι η καθημερινότητά μου. Το πρωί θα πιούμε μαζί το καφεδάκι μας στο νοσοκομείο και στη συνέχεια θα καθίσω μαζί του έως την ώρα που θα χρειαστεί να πάω στη δουλειά μου. Και το βράδυ πάλι μαζί. Και πάλι μαζί. Και για πάντα μαζί. Μέχρι να γίνει καλά και να επιστρέψει στο σπίτι μας» μας λέει χαρακτηριστικά.
Θέλεις να μας πεις πού βρίσκεται ο αδελφούλης σου τώρα;
Ο Νίκος νοσηλεύεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Προσπαθεί να ξεπεράσει τις ανεπιθύμητες παρενέργειες που προέκυψαν μετά τα πρωτόκολλα των θεραπειών που εφαρμόζει (σ.σ.: για την ασθένειά του) και μία αδυναμία. Φοβηθήκαμε να τον κρατήσουμε στο σπίτι και πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο! Βρίσκομαι δίπλα του και θα βρίσκομαι για πάντα, και πιστεύω ότι ο πατερούλης μας -που βρίσκεται εκεί ψηλά- είναι συνέχεια δίπλα του και τον προστατεύει. Και θα γίνει καλά. Ετοιμάζουμε το σπίτι μας για να περάσουμε όμορφα Χριστούγεννα. Μόλις ο Νίκος βγει από το νοσοκομείο…
Και η μητέρα σας, που είναι στο πλευρό του, κοιμάται στο νοσοκομείο;
Πολλές φορές και κάποιες άλλες στο σπίτι. Δεν υπάρχει περίπτωση η μαμά να αφήσει τον Νίκο μόνο του. Κανένας μας δεν αφήνει τον Νίκο μόνο του.
Με πολλή διακριτικότητα τη ρωτάμε αν γνωρίζει για πόσο καιρό θα πρέπει να παραμείνει ακόμα για νοσηλεία…
Δυστυχώς, δεν το γνωρίζουμε. Θα μείνει για όσο καιρό χρειαστεί, ώστε να αισθάνεται ασφαλής και να ξαναβρεί τις δυνάμεις του. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ο αδελφός μου να είναι καλά. Ξέρεις, Γιάννη μου, μου τηλεφωνούν συνεχώς πάρα πολλοί φίλοι και με ρωτάνε τι κάνει ο Νίκος, πώς είναι ο Νίκος και φοβάμαι να απαντήσω. Υστερα από αυτά που έχω περάσει φοβάμαι να πω ότι είμαι καλά. Μου έχουν έρθει τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να μας συμβεί κάτι απρόοπτο ή κάποιο κακό, αν πούμε ότι είμαστε καλά. Εχω πάθει μεγάλη φοβία. Ιδίως μετά τον χαμό του πατέρα μου, που για μένα ήταν τα πάντα στη ζωή μου! Ολα καλά θα πάνε όμως, πρώτα ο Θεός… (σ.σ.: Η Αννούλα κάνει τον σταυρό της.)
Η κόρη σου αγαπάει τον θείο;
Τον λατρεύει. Καταρχάς είναι το ίδιο ζώδιο, Καρκίνοι!
Και τα δύο αδέλφια έχετε ακολουθήσει την πορεία του πατέρα σας. Διαθέτετε τη στόφα του επαγγελματία τραγουδιστή και αγαπάτε το τραγούδι. Αν και νομίζω ότι εσύ δεν είσαι μόνο αυτό. Είσαι show woman.
Νομίζω ότι αν θα έπρεπε να αναφερθώ στο ποιος έχει πάρει το ταλέντο του πατέρα μου και ποιος είναι καλύτερος, σαν τον πατέρα μου, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ μόνο στον Νίκο. Αυτός είναι ο συνεχιστής του. Είναι καταπληκτικός και τον θαυμάζω απεριόριστα. Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης.
Είστε οικογένεια Φλωρινιώτη. Πάντα ήσασταν και έτσι συνεχίζεται. Ποιος θαύμαζε πιο πολύ τον άλλον; Ο πατέρας σας εσάς ή εσείς τον πατέρα σας;
Ο πατέρας μας συνεχώς μας διόρθωνε και μας αγαπούσε. Γιατί δεν σηκώσατε το πόδι ψηλά, γιατί χαζεύετε… Και τον ακούγαμε προσεκτικά. Η μοναδική φορά που κάναμε το χορευτικό του τραγουδιού άψογα, χωρίς το παραμικρό λάθος και με απόλυτο συγχρονισμό, ήταν στο αφιέρωμά του. Μετά τον θάνατό του, κατά την εμφάνισή μας στο «Just The Two Of Us». Hμασταν τόσο άψογοι και τόσο αρμονικά συγχρονισμένοι που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ έως σήμερα στις εμφανίσεις μας.
Αγαπάς πολύ τη δουλειά σου!
Τώρα πια δουλεύω για διασκέδαση. Και δουλεύω μόνο με τον αδερφό μου ή με την κουμπάρα μου τη Γωγώ (σ.σ.: Γαρυφάλλου). Με κανέναν άλλον!
Η Αννούλα Φλωρινιώτη είναι πανέμορφη. Δεν λιμνάζει, δεν βαλτώνει στην καθημερινότητα, αγαπάει τη ζωή, είναι αισιόδοξη και μάχεται. Είναι μητέρα και το μικρό της κοριτσάκι έγινε κιόλας 16 ετών! «Το μικρό μου κοριτσάκι έγινε μια κοράκλα μέχρι εκεί πάνω. Ενα πολύ όμορφο κορίτσι» μας λέει! Θέλουμε να τη ρωτήσουμε αν θα ακολουθήσει τα βήματα του παππού και της μητέρας της. Αλλά είναι σημαντικότερο για εμάς να μοιραστούμε μαζί της τις ανησυχίες της και την αγωνία της για την εξέλιξη της υγείας του Νίκου Φλωρινιώτη. Κι έτσι μένουμε στα φετινά Χριστούγεννα!
Είναι ιδιαίτερα τα φετινά Χριστούγεννα, έτσι δεν είναι; Αφού θα τα ζήσετε πρώτη φορά χωρίς εκείνον. Αναφέρομαι στον πατέρα σας…
Ναι, είναι για όλους μας κάπως αυτά τα Χριστούγεννα. Δύσκολα…
Συγκρατεί τα δάκρυά της. Είναι δυνατή και ταυτόχρονα ευαίσθητη και ρομαντική. Και πολύ όμορφη. Με ένα άψογα γυμνασμένο κορμί, πολύ απλή στο ντύσιμό της, αλλά κομψότατη. Αέρινη σιλουέτα, μου έκανε εξαιρετική εντύπωση, γιατί τη συνάντησα στον δρόμο, καθώς και οι δύο κατευθυνόμασταν προς τον προορισμό της συνάντησής μας.
Στη συνέντευξή της αυτή η Αννούλα Φλωρινιώτη μάς συγκίνησε. Δεν είναι η Αννούλα Φλωρινιώτη που βλέπουμε στις πίστες, δεν είναι η αρτίστα που δίνει συνεντεύξεις μαζί με τον μπαμπά της. Είναι ένα συναισθηματικό, ευαίσθητο και εύθραυστο κορίτσι που -κατά έναν περίεργο τρόπο- διατηρεί μια ασύλληπτη ισορροπία με τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητα. «Ο αδερφός μου θα γίνει καλά. Γιατί είναι δίπλα του ο πατερούλης μας. Τα Χριστούγεννα σε περιμένουμε στο σπίτι. Θα κάνουμε γιορτές όλοι μαζί». Με συγκινεί. Ναι! Αυτά τα Χριστούγεννα θα μοιραστώ την αγάπη σε ευτυχισμένες στιγμές μαζί τους. Περαστικά στο αστέρι Νίκο Φλωρινιώτη. Ολοι μας του ευχόμαστε γρήγορη ανάρρωση και οι ημέρες των εορτών να τον βρουν γερό και χαρούμενο στο σπίτι του.
