Ξέσπασε σε λυγμούς η Νικολέττα Ράλλη όταν μίλησε για την «σκοτεινή» περίοδο της ζωής της και την επιλόχεια κατάθλιψη που βίωσε μετά την γέννηση της κόρη της το 2020.
Η παρουσιάστρια είπε πως σκέφτηκε ακόμα και να κάνει κακό στον εαυτό της και τόνισε πως έλαβε βοήθεια από ειδικό ενώ είχε και την μεγάλη υποστήριξη του συζύγου της. Τέλος μίλησε και για το πρόβλημα που αντιμετώπισε στις φωνητικές χορδές.
Συγκεκριμένα είπε:
«Δεν περίμενα ότι θα δυσκολευτώ τόσο πολύ ψυχολογικά με το παιδί, με τις καταθλίψεις και όλα αυτά που μου έλεγαν. Δεν το πίστευα. Θυμάμαι ότι όταν γέννησα, που ήμουν σε ένα μαιευτήριο που είχα πάει στο παρελθόν να δω φίλες μου, σε ένα κλίμα πιο χαρούμενο, ήταν ένας σκοτεινός διάδρομος. Άδειος, δεν επιτρεπόντουσαν συγγενείς, ήταν Ιούνιος του 2020. Δεν μπορούσα ούτε να βγω έξω να πάω μέχρι το περίπτερο, να πάρω αέρα.
Ήταν δυστοπικό το περιβάλλον. Ήμουν μόνο με τον σύντροφό μου, τον Μιχάλη, ο οποίος ήταν μαζί μου συνέχεια, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Κάποια στιγμή δεν ήθελα να φύγω από το μαιευτήριο, γιατί φοβόμουν να πάω σπίτι μου. Θεωρώ ότι, επειδή πραγματικά τελικά δεν ξέρεις τι μπορεί να κουβαλάς μέσα σου, αν θες να κάνεις παιδί ή αν είσαι έγκυος, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις ψυχοθεραπεία. Μου βγήκαν πράγματα που, πέρα από τον Μιχάλη που μπορώ να του πω οτιδήποτε, δεν τα έχω πει πουθενά.
Ακόμα και εγώ είχα πέσει στην παγίδα αυτού που έβλεπα στις ταινίες. Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή ψυχολογικά, φοβόμουν ότι θα πάθω εγώ κάτι ή ότι θα μου κάνω κάτι. Την πρώτη ημέρα ήμουν εντάξει. Τη δεύτερη μέρα άρχισα να σκοτεινιάζω πολύ, άρχισα να ζητάω με κάποιον τρόπο βοήθεια, που μου την πρόσφερε ο Μιχάλης. Δεν ξέρω όμως τι έγινε, δεν ξέρω τι στο καλό ενεργοποιήθηκε μέσα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι τη δεύτερη μέρα πήγε να ανοίξει ο Μιχάλης το παράθυρο στο μαιευτήριο και με έπιασε υστερία, του έλεγα να μην το ανοίξει. Ήρθε η μαία μέσα και λέει “μην ανησυχείτε, είναι όλα κλειδωμένα”. Λέω “γιατί;”. Εκεί ξέρεις τι σκέφτηκα μόλις το είπε αυτό… Για να μην κάνει κάποιος κακό.
Ναι, το είχα σκεφτεί, χωρίς λόγο, χωρίς αφορμή. Ένιωθα σαν κάτι να με τραβάει. Δεν γύρισα σπίτι μου, δεν πήγα να μείνω στο σπίτι μου, επειδή μέναμε στον έκτο. Πήγαμε αλλού. Ήρθε και ψυχίατρος και καρδιολόγος να με δουν στο μαιευτήριο, γιατί νόμιζα ότι θα πάθω και καρδιά.
Το αντιμετώπισα βίαια, μου έχωσα χαστούκι για να ξυπνήσω. Σκέφτηκα τι θα γίνει αν πάθω κάτι, ποιοι θα στεναχωρηθούν, τη μάνα μου και το αντιμετώπισα έτσι. Μετά τους έξι μήνες που πήρα αγωγή και συνήλθα κάπως, έπαθα πάρεση φωνητικών χορδών και έχασα τη φωνή μου, δεν μπορούσα να μιλήσω για 6 μήνες».
Δείτε το σχετικό βίντεο:
