Ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος και η Ανθή Βούλγαρη μάς καλημερίζουν με τον δικό τους ήρεμο τρόπο από την τηλεοπτική συχνότητα του Open, με μια εκπομπή που αγκαλιάστηκε μεμιάς από το τηλεοπτικό κοινό και καθιερώθηκε στις πρωινές του συνήθειες από την έναρξη λειτουργίας του καναλιού. Η εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» (από τις 05.30 έως τις 09.50), πάνω από τέσσερις ώρες καθημερινά στον αέρα, δίνει βήμα στον Έλληνα. Τώρα δε με την πανδημία αφουγκράζεται όλες τις ανησυχίες των πολιτών όχι μόνο για την υγειονομική κρίση αλλά και για την οικονομική κρίση που θα πλήξει τη χώρα. Ο Ανθή Βούλγαρη μιλά στο περιοδικό «Enjoy» και την Μαρία Ανδρέου:
Ώρα Ελλάδος… τι;
Ώρα Ελλάδος… θα τα καταφέρουμε! Μέσα σε αυτή την πανδημία οφείλουμε πολύ ψύχραιμα -αν και κάποιες φορές το συναίσθημα νικά, οι εικόνες με τα φέρετρα στην Ιταλία δεν ξεχνιούνται- να δίνουμε τις σωστές πληροφορίες στον πολίτη, να τον ενημερώνουμε γρήγορα και άμεσα, να είμαστε δίπλα του, να αφουγκραζόμαστε τα προβλήματά του. Νιώθω ότι ειδικά αυτήν την περίοδο και εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε στην πρώτη γραμμή. Παίρνουμε τις προφυλάξεις μας και ερχόμαστε στο κανάλι για να ρωτήσουμε όσα θα ήθελε να ρωτήσει ο κόσμος για τον κορονοϊό, σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που έχει αλλάξει τη ζωή μας.
Τι προβληματίζει τον κόσμο περισσότερο;
Τα εργασιακά του. Αν θα τον περιμένει η δουλειά του, αν θα βρεθεί στην ανεργία, αν θα πάρει δεύτερο επίδομα μέσω της Εργάνης. Αγχώνεται για το πώς θα πληρώσει το ενοίκιό του, τις βασικές του ανάγκες, πώς θα σπουδάσει το παιδί του και αν θα γυρίσει πίσω στη δουλειά του με νέες συμβάσεις εργασίας και με μειωμένα χρήματα. Ο κόσμος είναι πολύ στριμωγμένος, αναζητά έναν δίαυλο επικοινωνίας εδώ στο Open, τον οποίο έχει, αλλά και μέσω της εκπομπής μας, καθώς είμαστε από τις 05.30 μέχρι τις 09.50 στον αέρα. Οταν τα καταστήματα είναι κλειστά, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το αύριο είναι μεγάλες, γι’ αυτό και οι ψυχολόγοι μιλούν ξεκάθαρα πλέον για φαινόμενα κατάθλιψης και έντονου στρες τα οποία θα αντιμετωπίσουν πολλοί Ελληνες και Ελληνίδες.
Όλοι οι Ελληνες περίμεναν πώς και πώς αυτό το καλοκαίρι για να πάρει μπρος η οικονομία μας…
Και είχαν δίκιο. Ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Η αίσθηση που μας μεταφέρουν -και αυτό δεν αφορά μόνο τη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως- είναι ότι στον τουρισμό έρχεται ένα μεγάλο τσουνάμι. Οι αεροπορικές εταιρίες έχουν δεχτεί μεγάλο πλήγμα. Με τι ψυχολογία θα πετάξει κάποιος και θα πάει πού; Τι τον περιμένει; Δεν είναι μόνο δικό μας το πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Πρέπει να λυθούν πολλά πράγματα σχετικά με την ασφάλεια των επιβατών αλλά και με τη διαμονή τους σε ξενοδοχεία, με τα μπάνια τους στη θάλασσα, την εστίαση. Πιστεύω ότι αυτό το καλοκαίρι οι Ελληνες θα στηρίξουν τους Ελληνες. Ο εγχώριος τουρισμός θα δώσει μια ανάσα. Πόσοι άνθρωποι δουλεύουν στα νησιά μας, σε μεγάλες τουριστικές μονάδες! Θα χαθούν πολλές θέσεις εργασίας από την πανδημία. Τουλάχιστον, ας δουλέψουν σωστά και με ασφάλεια από τον Ιούλιο και μετά, αφού έχουν πάρει όλα τα κατάλληλα μέτρα.
Τελικά, το «Μένουμε σπίτι» απέδωσε;
Πιστεύω ήταν η πιο σωστή πρωτοβουλία. Γι’ αυτό και έχουμε μια φθίνουσα πορεία των κρουσμάτων. Οταν έχεις ένα εθνικό σύστημα Υγείας με τις γνωστές του παθογένειες, η καραντίνα είναι η μόνη λύση για τη μη μετάδοση του ιού. Παράλληλα, το κράτος κέρδισε χρόνο και δημιούργησε νέες μονάδες ΜΕΘ. Πιστεύω ότι σιγά σιγά και σταδιακά θα αρθούν τα μέτρα. Ωστόσο, όλοι ξέρουμε ότι το τριήμερο της Πρωτομαγιάς θα κυλήσει όπως και αυτό του Πάσχα. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Είναι απλά μαθηματικά. Πήρανε έγκαιρα μέτρα στην Ελλάδα, όχι όπως στην Ιταλία, στην Ισπανία, και δεν θρηνήσαμε σε πρώτη φάση τόσους νεκρούς όπως οι άλλες χώρες. Αυτό, όμως, που φοβίζει τους περισσότερους τηλεθεατές, όσο δεν βρίσκεται το κατάλληλο φάρμακο, είναι το δεύτερο κύμα του κορονοϊού από τον χειμώνα, όπως ακούγεται ότι μπορεί και να έρθει.
Πόσο άλλαξε την καθημερινότητά σου το «Μένουμε σπίτι»;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι και πολύ, γιατί συνεχίζω να έρχομαι στη δουλειά μου. Και πριν από την πανδημία η καθημερινότητά μου ήταν δουλειά, σπίτι και ίσως λίγο γυμναστήριο. Τώρα που δεν πηγαίνω στο γυμναστήριο, βγαίνω έξω για τρέξιμο. Αυτό που μου έλειψε τρομερά αυτό το Πάσχα είναι οι γονείς μου και το πατρικό μου στον Βόλο. Με τρομάζει το γεγονός ότι δεν μπορώ να πάω να τους δω, αλλά ούτε και αυτοί να έρθουν. Για εμένα προσωπικά ήταν ένα πολύ στενάχωρο Πάσχα, μια πληγή. Αυτές τις άγιες ημέρες πάντα πάω στην εκκλησία, το έκανα από παιδί, στόλιζα τον Επιτάφιο τη Μεγάλη Παρασκευή με κατάνυξη, ερχόμουν πιο κοντά, ως εσωτερική ανάγκη θα έλεγα, με τον Θεό. Μου κόστισε πάρα πολύ που δεν ήμουν στη λειτουργία της Ανάστασης, που δεν κοινώνησα και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την παράδοση ή με τα ήθη και τα έθιμα. Εχουν να κάνουν με την πίστη μου. Δεν έχει να κάνει με τα αβγά, τα τσουρέκια και το σούβλισμα του αρνιού. Ωραία όλα αυτά και δίνουν άρωμα πασχαλιάς. Αλλά είναι αλλιώς να κάνεις την προσευχή σου σε ένα μικρό εκκλησάκι στο χωριό και αλλιώς να κρατάς τη λαμπάδα σου στο σπίτι και να βλέπεις τη λειτουργία από την τηλεόραση. Αυτές τις ημέρες και, βέβαια, αναστήθηκε ο Κύριος στις ψυχές μας, αλλά προσωπικά εγώ έκανα πολλές φορές την αυτοκριτική μου γιατί το τι πρέπει να εκτιμώ στη ζωή. Είπα πολλές φορές «κοιτά να δεις τι σπουδαία πράγματα είχα και τι έχασα».
Στιγμές περισυλλογής, λοιπόν….
Ναι. Αλλά δεν είμαι και αχάριστη. Υπήρχαν συνάνθρωποι που το βράδυ της Ανάστασης έδιναν μάχη με τον κορονοϊό στο νοσοκομείο ως ασθενείς ή ως εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας. Εγώ το Πάσχα απλά έμεινα στο σπίτι μου. Αυτοί τι να πουν; Ξέρω τι σημαίνει να είσαι στο νοσοκομείο και να ρωτάς συνέχεια πότε θα βγεις για να γυρίσεις στο σπίτι σου, επειδή έχω κάνει μια πολύ σοβαρή επέμβαση. Ξέρω τι σημαίνει να μένεις στο νοσοκομείο και εκτιμώ πάρα πολύ τη θαλπωρή του σπιτιού μου. Το καλοκαίρι του 2017 είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου, έκανα οκτώ ώρες χειρουργείο στο κεφάλι μου, γιατί οι γιατροί βρήκαν ένα σηραγγώδες αιμαγγείωμα που δεν έπρεπε να σπάσει, αλλά έπρεπε να βγει. Θυμάμαι τότε το άγχος μου. Ελεγα από μέσα μου πριν από την επέμβαση: «Πού πάω, Παναγία μου;». Ηξερα, όμως, ότι αυτός ο καλοήθης όγκος πρέπει να βγει, δεν θα ζούσα μια ζωή με φάρμακα. Οταν ξύπνησα από την επέμβαση, μίλησα στους δικούς μου για ένα όραμα που είχα με τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο, το οποίο με έκανε να πιστέψω ακόμη πιο πολύ.
Για να δανειστώ τη φράση σου, «θα τα καταφέρουμε»;
Είμαι σίγουρη για αυτό. Η Ελλαδίτσα μας μπορεί να είναι μικρή, αλλά έχει κατοίκους με ψυχή, με δύναμη. Ιστορικά το έχουμε αποδείξει ότι στα δύσκολα νικάμε, ότι είμαστε ενωμένοι μια γροθιά. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια. Λίγα τα χρόνια τα ήρεμα, τα ειρηνικά. Η Ελλάδα πάντα μάχεται. Και μην ξεχνάτε ότι αντιμετωπίζουμε τον κορωνοϊό ύστερα από μια δεκάχρονη οικονομική κρίση που μας γονάτισε. Οι Ελληνες έμειναν στο σπίτι και από ένστικτο. Το ένστικτο της επιβίωσης. Είμαστε έξυπνος λαός.
Αλήθεια, το πρωινό ξύπνημα, με το χέρι στην καρδιά, συνηθίζεται;
Οποιος σου πει «ναι» λέει ψέματα. Ξυπνάω καθημερινά στις 3.45 το πρωί και αυτό που μου δίνει ώθηση και ενέργεια είναι οι συνεργάτες μου με το που τους βλέπω στο κανάλι. Στις 4.30 αρχίζει το μακιγιάζ και όλα τα συναφή, ενώ είμαστε σε μια συνεχή επαφή με τον αρχισυντάκτη μας μέχρι να ακούσω το 3, 2, 1 και να βγούμε στις 5.30 στον αέρα.
Πώς είναι να συνεργάζεσαι με έναν σπουδαίο δημοσιογράφο με ώρες τηλεοπτικής πτήσης στα κανάλια και δη στο πολιτικό ρεπορτάζ όπως ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος;
Ευγνώμων από τη ζωή και την τύχη μου. Του λέω πολλές φορές και εκείνος γελάει «Ιορδάνη, σε προσκυνώ», γιατί δεν είναι μόνο άριστος δημοσιογράφος, αλλά φανταστικός άνθρωπος. Με έχει βοηθήσει με όλη του την αγάπη. Για μένα ο Ιορδάνης πέρα από όλα και πάνω από όλα είναι ένας βαθύτατα καλός άνθρωπος. Ο Ιορδάνης ξέρει να ακούει, αγαπάει τον συνάδελφό του, τον συνάνθρωπό του και έχει θετική ματιά.
Ποιοι είναι οι τηλεθεατές σου, τους ξέρεις; Ποιοι σας βλέπουν τόσο πρωί, έχεις αναρωτηθεί;
Ναι, πολλές φορές. Μαρία, είναι οι άνθρωποι του μεροκάματου και αυτό έχει πολύ αξία για μένα. Εκείνοι που θα πάνε στον φούρνο, στον Στρατό, στα νοσοκομεία, οι εργάτες στα εργοστάσια, οι μάνες που θα φτιάξουν το φαγητό της ημέρας και μετά θα ετοιμάσουν τα παιδιά για το σχολείο. Ολοι αυτοί που ατενίζουν τον ήλιο με χαμόγελο, με αισιοδοξία και ανοίγουν το Open και προτιμούν την «Ωρα Ελλάδος», γιατί, όπως μας λένε, τους βγάζουμε μια θετική ενέργεια. Και αυτή η αποδοχή φαίνεται και από τα νούμερα τηλεθέασης.
Σε ποιον θα ήθελες να πάρεις συνέντευξη αυτήν την περίοδο;
Μα, στον πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Νομίζω ότι μέσα στην πανδημία είναι το πιο επίκαιρο πρόσωπο. Πιστεύω ότι παγκοσμίως όλοι οι ηγέτες κρίνονται και γράφουν ιστορία ανάλογα με τις αποφάσεις τους.
Τι είναι η δημοσιογραφία για εσένα;
Ενα ωραίο ταξίδι. Πάντα ήμουν περίεργη για τον κόσμο. Πάντα ήθελα να μαθαίνω ιστορίες. Στην τηλεόραση έπαιζα πάντοτε σε δύο ταμπλό, ανάμεσα στην ψυχαγωγία και στην ενημέρωση, αλλά σαφώς προβάδισμα για μένα είχε η ενημέρωση. Ευχαριστώ πολύ το Open που μου έδωσε την ευκαιρία να αξιοποιήσω το τρέξιμο που έκανα τα προηγούμενα χρόνια στο ρεπορτάζ.
Πιστεύεις ότι αυτή πανδημία ξεκίνησε από μια νυχτερίδα ή πρόκειται για βιοχημικό πόλεμο; Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία ζητούν εξηγήσεις από την Κίνα…
Τις θεωρίες συνωμοσίας τις ακούω με προσοχή. Οφείλω να γνωρίζω και να είμαι ανοιχτή σε κάθε είδους πληροφορία. Αλλά αυτή τη στιγμή το κύριο μέλημα των δημοσιογράφων είναι πώς θα επιλέγουν πληροφορίες σχετικά με το πώς θα βγούμε από αυτόν τον ιό που έχει αλλάξει τις ζωές μας και όχι να αναλωνόμαστε για το πώς προήλθε. Οταν θα έχει περάσει όλο αυτό, και βέβαια να κάνουμε δημοσιογραφική έρευνα, να βρούμε ντοκουμέντα. Τώρα κοιτάμε πώς έχει επηρεάσει ο ιός τη ζωή μας. Ολες τις άλλες πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν τις καταγράφω, αλλά δεν τις υιοθετώ. Τώρα ζω μέρα με τη μέρα την πανδημία αυτή, όπως και τόσοι άλλοι άνθρωποι στο πλανήτη, και εύχομαι να βρει η διεθνής επιστημονική κοινότητα το φάρμακο προτού μας αρπάξει το δεύτερο κύμα της πανδημίας τον χειμώνα.
Τι εύχεσαι μέρα με τη μέρα;
Εύχομαι να ξυπνήσω μια ημέρα να ετοιμαστώ για την εκπομπή και να βγούμε μαζί με τον Ιορδάνη στις 5.30 το πρωί και να πούμε: «Κυρίες και κύριοι, μόλις έληξε η καραντίνα, είμαστε ελεύθεροι να κινηθούμε όπως πρώτα». Με λίγα λόγια, θέλω να πω: «Η ζωή μας έγινε όπως και πριν». Δυστυχώς, όμως, τίποτα δεν είναι δεδομένο πια. Δεν θα ξεχάσω όταν ανακοινώσαμε το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα, τον πρώτο θάνατο, την καραντίνα. Οταν ξεκινάς την πρωινή ενημέρωση στις 5.30, είσαι και ο πρώτος που τα ανακοινώνεις. Ετσι θέλω να ανακοινώσουμε ότι βρέθηκε και το φάρμακο. Τόσες ευχές για μια κανονική ζωή.
Τι σε φοβίζει;
Το Μεταναστευτικό. Η Ελλάδα έχει βάλει πλάτη σε όλο αυτό και σηκώνει μόνη της το βάρος, σε μια Ευρώπη που δεν δείχνει την αλληλεγγύη της. Από την άλλη, έχουμε έναν απρόβλεπτο γείτονα, τον Ερντογάν, που τον αντιμετωπίσαμε με σθένος στον Εβρο, στα σύνορά μας και εκεί φάνηκε αυτό που λέμε «ελληνική ψυχή». Από τους φαντάρους μας μέχρι τις γυναίκες στον Εβρο που μαγείρευαν και πήγαιναν στους στρατιώτες μας φαγητά σαν να ήταν δικά τους. Η Ε.Ε. πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων τόσο στο Προσφυγικό όσο και στα θέματα που έχουμε με την Τουρκία, και να μας βάλει κάτω από τις φτερούγες της, γιατί τα σύνορα της Ελλάδας είναι τα σύνορα της Ευρώπης. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα παγκοσμίως και πέρα από την υγειονομική κρίση υπάρχει και η οικονομική. Και εκεί η Ε.Ε. πρέπει να δείξει την ανθρωπιά της και να βοηθήσει όλες τις χώρες και να μην στραγγαλίσει τα κράτη-μέλη της, όπως έκανε με την Ελλάδα την εποχή των Μνημονίων. Είμαι αισιόδοξη ότι θα το ξεπεράσουμε όλοι μαζί.
Σε τι νιώθεις τυχερή;
Νιώθω τυχερή και θα πρέπει να νιώθουμε όλοι οι Ελληνες τυχεροί που αυτήν την πανδημία τη χειρίστηκε ένας γιατρός όπως ο Σωτήρης Τσιόδρας, που μόνο με τον λόγο του για τους γονείς και τους παππούδες μας, για τη ρίζα μας και την ταυτότητά μας συγκίνησε όλους τους Ελληνες.
Ο γάμος σου Ανθή με τον Κώστα Κωνσταντινίδη, έναν εξαίρετο μουσικό, θα γίνει;
Με τον Κώστα είμαστε τέσσερα χρόνια μαζί, ζούμε μαζί και έχουμε περάσει και τα δύσκολα και τα εύκολα. Η σχέση μας είναι δοκιμασμένη. Ηταν να παντρευτούμε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2020. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να γίνει. Γάμος στα χρόνια του κορονοϊού. Τι να πω… Τον Κώστα τον γνώρισα ως καλεσμένο στην εκπομπή, με κέρδισε γιατί αμέσως ενδιαφέρθηκε για εμένα και μου το έδειξε. Ηταν μαζί μου την ημέρα που μου έδωσε το πρώτο σημάδι η ασθένειά μου, το πολεμήσαμε και αυτό και τώρα ζούμε την πανδημία. Ε, τώρα θα το ξεπεράσουμε και αυτό και στον γάμο θα το κάψουμε.
