Πράσινο φως στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και στα εργολαβικά συμφέροντα για ένα χρυσοφόρο μακροβούτι στην ακίνητη κρατική περιουσία, υπό τις ευλογίες του Μαξίμου, ανάβει το σχέδιο του πιστού στην οικογένεια υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη με τον εύηχο τίτλο «Σπίτι μου», το οποίο επιφανειακό στόχο έχει να καλύψει στεγαστικές ανάγκες της νέας γενιάς.
- Γιώργος Χατζηδημητρίου
Στην πραγματικότητα, λένε οι γνωρίζοντες, πρόκειται για ένα χρυσοφόρο real estate, όπου το κράτος θα βάλει στο τραπέζι κρατική γη και ζεστό χρήμα από τα αποθεματικά, ύψους 1,5 δισ. ευρώ, του τέως Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, αλλά και από τον προϋπολογισμό καθώς και από κοινοτικούς πόρους, ενώ οι κατασκευαστές/μεγαλοεργολάβοι θα συμπληρώσουν… τις αγνές τους προθέσεις.
Το πρώτο βήμα ήδη έγινε. Απομένουν τα υπόλοιπα για να συντελεστεί ένα ξεδιάντροπο πλιάτσικο στο δημόσιο βιος και μάλιστα σε συνθήκες άπνοιας, αφού κόμματα (χλομή διαφοροποίηση ο Ν. Ανδρουλάκης, που υπαινίχθηκε εμπόριο γης), κοινωνικοί φορείς και συνδικαλιστές έχουν πιει το αμίλητο νερό.
Η αντιπολίτευση δείχνει να αγνοεί το μέγεθος της αρπαχτής, κι όσοι βλέπουν το επερχόμενο φαγοπότι αποφεύγουν -πλην ελάχιστων τιμητικών εξαιρέσεων- να μιλήσουν, είτε από φόβο είτε επειδή, όπως μπορεί βάσιμα να υποθέσει κανείς, είναι «στο κόλπο».
Πριν από λίγες ημέρες στο Μίνι Ασφαλιστικό του Κ. Χατζηδάκη και χωρίς να έχει προηγηθεί κοινοβουλευτική διαβούλευση ψηφίστηκε μια κρίσιμη ρύθμιση, η οποία στοχεύει στη δημιουργία, από το πουθενά, ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων και ποσοστών επί των ακινήτων του τ.ΟΕΚ, για να δοθούν, όπως εκφράζονται φόβοι, ως «αντιπαροχή» σε εργολάβους – κατασκευαστές των «κοινωνικών κατοικιών», που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση. Η λεπτομέρεια είναι ότι τις κατοικίες αυτές (ο Ακης Σκέρτσος αρθρογράφησε πρόσφατα) τις υπόσχεται σε μη δικαιούχους του τ.ΟΕΚ, κάνοντας μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, με ένα σχέδιο που συνιστά λεηλασία της περιουσίας των εργαζομένων και απίστευτη παραβίαση των δικαιωμάτων και συμφερόντων τους! Ας τα κάνουμε απλά…
Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) ιδρύθηκε το 1954 για να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες των εργαζομένων στη χώρα μας. Καθορίστηκε ένα ποσοστό επί των εισφορών ΙΚΑ υπέρ ΟΕΚ και έτσι σχηματίστηκαν τα απαραίτητα κεφάλαια του ΟΕΚ, με τα οποία κατασκευάστηκαν οι οικισμοί του σχεδόν σε κάθε πόλη της χώρας και διανεμήθηκαν διαμερίσματα στους δικαιούχους.
Ο ΟΕΚ το 2012 με το 2ο Μνημόνιο (αυθημερόν, μαζί με τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας – ΟΕΕ) συγχωνεύτηκε στον ΟΑΕΔ. Από το 2012 έως το 2019 οι μισθωτοί υποχρεώνονταν να καταβάλλουν, ωστόσο, εισφορές υπέρ ΟΕΚ – ΟΕΕ, τα δε εισπραττόμενα ποσά συγκεντρώνονταν στον τηρούμενο στην Τράπεζα της Ελλάδος ειδικό λογαριασμό κοινωνικής πολιτικής ΟΑΕΔ. Οι εισπράξεις της περιόδου 2012-2019, οπότε επί Βρούτση καταργήθηκε η υποχρέωση, ανέρχονται σήμερα σε 1,5 δισ. ευρώ! Οι δικαιούχοι των παροχών λάμβαναν εκ του νόμου είτε ένα διαμέρισμα είτε ένα δάνειο προς αγορά ή επισκευή κατοικίας. Σε όσους λάμβαναν διαμέρισμα, νομικώς τούς μεταβιβαζόταν η οριζόντια ιδιοκτησία ή οροφοκτησία, ενώ ο ΟΕΚ ως κλασικός οικοπεδούχος διατηρούσε την κυριότητα στο γήπεδο/οικόπεδο και στα κοινόχρηστα μέρη του οικοδομήματος.
Για να είμαστε ακριβείς, ο ΟΕΚ από το 1954, με σκοπό την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των εργαζομένων, έχει συγκροτήσει κατά 100% από τους εργαζομένους τα κεφάλαιά του. Κοντολογίς, η περιουσία του ΟΕΚ είναι η περιουσία των δικαιούχων του και τα λεφτά αυτά έπρεπε να επιστρέφουν μόνο σε αυτούς, μολονότι παρατύπως και άδικα από το 2011 σταμάτησαν τα κατασκευαστικά προγράμματα του Οργανισμού.
Θυμίζουμε ότι οι δικαιούχοι με συγκεκριμένα κριτήρια (αριθμός ενσήμων, οικονομική και οικογενειακή κατάσταση, λοιπά κοινωνικά κριτήρια) έπαιρναν συνήθως με δημόσια κλήρωση ένα έτοιμο σπίτι, διαμέρισμα σε διώροφη κατασκευή (κάτι σαν μεζονέτα) ή διαμέρισμα σε εργατικές πολυκατοικίες (η Αθήνα είναι γεμάτη, σε δήμους όπως οι Καλλιθέα, Ν. Κόσμος, Ν. Φιλαδέλφεια, Ταύρος, παντού!) ή ακόμα και κάτι σαν μονοκατοικία (π.χ. στο Ηλιακό Χωριό Πεύκης ή στο Ολυμπιακό Χωριό στους Θρακομακεδόνες).
Αυτό εξαρχής ήταν «οριζόντια ιδιοκτησία» (ή, όπως αλλιώς λέγεται, «οροφοκτησία»), δηλαδή το διαμέρισμα ανήκε στον εργαζόμενο/δικαιούχο, αλλά όλα τα υπόλοιπα (π.χ. κλιμακοστάσια, πιλοτές, δώματα, δικαίωμα υψούν, πρασιές, ακάλυπτοι χώροι, χώροι στάθμευσης κτλ.) ανήκουν στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Η νομοθεσία περί ΟΕΚ παραδόξως δεν είχε ρυθμίσει αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια, θεωρώντας αυτονόητα ότι ο Οργανισμός είχε την εξ αδιαιρέτου κυριότητα. Αυτή είναι ζωτική οικονομική παράμετρος, διότι υπάρχουν σήμερα αμέτρητα οικόπεδα που δεν έχουν καλυφθεί πλήρως με κτίσματα.
Φυσικά η ιδιοκτησία των χώρων αυτών ανήκει στον τ.ΟΕΚ. Αλλά έρχεται το νομοσχέδιο Χατζηδάκη και χωρίς κανέναν λόγο καθιερώνει ένα νέο εμπράγματο δικαίωμα, που δεν «κολλάει» με το πλαίσιο του ΟΕΚ, το οποίο στηριζόταν μέχρι χθες στην «οριζόντια ιδιοκτησία» των δικαιούχων.
Στον αέρα το Κτηματολόγιο και τα ειδικά πολεοδομικά σχέδια
Με απλή απόφαση της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχολουμένων (ΔΥΠΑ, η οποία υποκατέστησε τον ΟΑΕΔ) επιτρέπεται η μονομερής κατάργηση των υφιστάμενων οριζόντιων ιδιοκτησιών και ταυτόχρονα η σύσταση κάθετων ιδιοκτησιών, σύμφωνα με νόμο της χούντας (ν.δ. 1024/1971), ο οποίος όμως δεν ίσχυε για τον ΟΕΚ και όριζε ότι για να ανοικοδομηθεί ένα ακίνητο εκτός αστικών δομών πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 στρέμματα, οπότε οι συνιδιοκτήτες μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να χτίσουν. Με την ίδια απόφαση γίνεται και «η ανακατανομή των ποσοστών συνιδιοκτησίας που αντιστοιχούν σε κάθε ιδιοκτησία, περιλαμβανομένων και αυτών που ανήκουν στη ΔΥΠΑ, στο πλαίσιο των κάθετων και οριζόντιων ιδιοκτησιών που συστήνονται» για αξιοποίηση με κάθε πρόσφορο μέσο και, βεβαίως, με αντιπαροχή.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα στις κατοικίες, όπως αναφέραμε, που αφορούν κλιμακοστάσια, πιλοτές, δώματα, δικαίωμα υψούν, πρασιές, ακάλυπτους χώρους, χώρους στάθμευσης κ.λπ., αλλά και ο συντελεστής δόμησης ομαδοποιούνται και προσφέρονται στους «επενδυτές», για να χτίσουν με αντιπαροχή άλλα τόσα σε ήδη υπάρχουσες εργατικές κατοικίες ή σε νέες κορεσμένες και μη οικιστικά περιοχές σε όλη τη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι βουλευτές, όπως η περίπτωση «γαλάζιου» στη Θεσσαλονίκη, είχαν ήδη έτοιμη τη διαφημιστική τους καμπάνια προτού καν ψηφιστεί ο νόμος και τύπωσαν και φυλλάδια, υποσχόμενοι μέσω της «κάθετης ιδιοκτησίας» σπίτια σε περιοχές μεγάλης οικιστικής πίεσης πάνω στις υπάρχουσες εργατικές κατοικίες. Και, βέβαια, το όλο εγχείρημα βάζει φωτιά στο Κτηματολόγιο, ανατρέπει τα ειδικά πολεοδομικά σχέδια σε πολλές πόλεις και περιοχές, και παρακάμπτει το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής του Πιερρακάκη, ανοίγοντας τεράστια νομικά/ιδιοκτησιακά ζητήματα που θα μας απασχολήσουν λίαν προσεχώς.
