Με μια εκτενή ανάρτησή του, ο Ξενοφών Κοντιάδης, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Δικαίου Κοινωνικής Ασφάλειας στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου, εξαπολύει επίθεση στον Γιάννη Πρετεντέρη, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, πως ο δημοσιογράφος «ξεπερνάει τις πιο θλιβερές στιγμές του σήμερα στα “Νέα”, αναφερόμενος στην προχθεσινή μου συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα».
Οπως αναφέρει ο καθηγητής, ο Γιάννης Πρετεντέρης «πέρα από τη διαστρέβλωση όσων λέω, όπως εν γένει συνηθίζει να πράττει, δεν μας εξηγεί ούτε με μία φράση πού στηρίζει τους θλιβερούς χαρακτηρισμούς του», ενώ προσθέτει πως «δυστυχώς για τους αναγνώστες των ΝΕΩΝ, όσα γράφει ο κ. Πρετεντέρης δεν έχουν πλέον καμία σημασία».
Η πλήρης ανάρτηση Κοντιάδη έχει ως ακολούθως:
«Ξεπερνάει τις πιο θλιβερές στιγμές του ο κύριος Πρετεντέρης σήμερα στα ΝΕΑ, αναφερόμενος στην προχθεσινή μου συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα. Είναι κρίμα που ενώ κάποτε είχε να κομίσει έστω ένα επιχείρημα, ο λόγος του τα τελευταία χρόνια διολίσθησε σε έναν ευτελή και πρόχειρο κιτρινισμό, εισφέροντας μόνο ασυνάρτητους, ψευδο-προσβλητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Ας δούμε πώς με χαρακτηρίζει:
“Εδώ και μήνες ζούμε μια πρωτοφανή τοξικότητα με προφανή στόχευση. Θα ήλπιζε κανείς ότι στοιχειωδώς σοβαροί ή ευσυνείδητοι άνθρωποι θα έμεναν έξω από την αναπαραγωγή μιας νοσηρότητας όπου ο καθένας υποψιάζεται, εχθρεύεται ή συκοφαντεί τον διπλανό του. Η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δεν το κατάφερε. Αλλά να πω κάτι; Πόσες απαντήσεις να έχουμε από μια κυρία που αποφάσισε πρόσφατα να αναμειχθεί στην πολιτική χωρίς καμία προηγούμενη προϋπηρεσία, όταν κοτζάμ καθηγητές Πανεπιστημίου υποστηρίζουν σοβαρά ότι η Ελλάδα ζει (περίπου) σε μη δημοκρατικό καθεστώς τύπου Ορμπαν; (Συνέντευξη Ξ. Κοντιάδη, ΤΑ ΝΕΑ 30.1.) Ο ψεκασμός δεν είναι προνόμιο μόνο των πολιτικών. Συνεπώς ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει, ούτε η εκπρόσωπός του. Αυτό είναι το επίπεδο της συζήτησης. Στην οποία μετέχουν ανάκατα κάθε λογής γραφικοί σαχλαμάρες”.
Ιδού το απόσπασμα της συνέντευξής μου που προκάλεσε την ευτελή προσωπική επίθεση του κ. Πρετεντέρη–εννοείται χωρίς να εισφέρει έστω ένα υποτυπώδη συλλογισμό ή επιχείρημα. Απαντώ σε ερώτηση του Δημήτρη Μανιάτη που είχε αφορμή την εκδήλωση “Μένουμε Ευρώπη;”:
“Ανήκω στους δύο-τρεις συνταγματολόγους που το 2015 υποστηρίξαμε ότι το δημοψήφισμα ήταν αντίθετο στο Σύνταγμα, επειδή έθετε ένα ασαφές ερώτημα, δεν έδινε επαρκή χρόνο διαβούλευσης και οι συνέπειές του ήταν άδηλες για τους ψηφοφόρους, όπως άλλωστε αποδείχθηκε. Σήμερα δεν κινδυνεύουμε από μια αιφνίδια, βίαιη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά από την αργή διολίσθηση προς μία δημοκρατία ασύμβατη με το ευρωπαϊκό αξιακό κεκτημένο, καθώς το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων αποκάλυψε τρεις σημαντικές μεταλλάξεις:
Πρώτα απ’ όλα ότι η ανεξέλεγκτη λειτουργία της ΕΥΠ ενσωματώθηκε μέσα στον μηχανισμό του λεγόμενου επιτελικού κράτους στο πλαίσιο ενός σχεδίου υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας στο κέντρο διακυβέρνησης. Δεύτερον, ότι τα σημαντικότερα αντίβαρα απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση, δηλαδή η δικαιοσύνη και οι ανεξάρτητες Αρχές, αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά ή δέχθηκαν αδιανόητες πιέσεις. Και τρίτον, ότι ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, που έχει θεμελιώδη σημασία για τη διαφάνεια της κρατικής δράσης, απαξιώθηκε πλήρως.
Ο συνδυασμός των τριών προηγούμενων στοιχείων μας θέτει μπροστά σε μία δυστοπική πολιτειακή πραγματικότητα, δηλαδή αυτό το οποίο επισημαίνουν διεθνείς οργανισμοί και ανεξάρτητες οργανώσεις σχετικά με την υποχώρηση των δικαιοκρατικών θεσμών και των δικαιωμάτων στην Ελλάδα: την απόκλιση από τον ευρωπαϊκό νομικό και πολιτικό πολιτισμό και την επικίνδυνη στροφή του πολιτικού συστήματος προς αυτό που αποκαλείται ‘ορμπανοποίηση'”.
Αν τα προηγούμενα είναι, κατά τον κ. Πρετεντέρη, “ψεκασμός” προερχόμενος από “γραφικούς σαχλαμάρες”, αυτό μπορεί να το κρίνει κάθε αναγνώστης, χωρίς σχόλια από πλευράς μου. Πέρα από τη διαστρέβλωση όσων λέω, όπως εν γένει συνηθίζει να πράττει, δεν μας εξηγεί ούτε με μία φράση πού στηρίζει τους θλιβερούς χαρακτηρισμούς του. Δυστυχώς για τους αναγνώστες των ΝΕΩΝ, όσα γράφει ο κ. Πρετεντέρης δεν έχουν πλέον καμία σημασία. Άλλωστε, από τα παραφερνάλια της εξουσίας δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα ευφυέστερο.»
