Δεν πάνε καλά τα πράγματα, για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το καταλαβαίνει σε καθημερινή βάση, μέσα από την αποδυνάμωση της ρητορικής της. Η συζήτηση στη Βουλή, για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής που θα ερευνούσε τις ποινικές ευθύνες ακόμα και του Κυριάκου Μητσοτάκη για το έγκλημα των Τεμπών, επισκιάστηκε από την προσωπική επίθεση του Γιώργου Φλωρίδη για τις υποθέσεις που αναλάμβανε η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας ως δικηγόρος.
Οι συνεχείς επίκαιρες ερωτήσεις της για τις γυναικοκτονίες προσπερνιούνται από τα κυβερνητικά στελέχη εξ αιτίας όσων της καταλόγισε ο υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και επειδή δεν την έχουν δει σε κάποια δίκη να στηρίζει νομικά την οικογένεια κάποιας γυναίκας που δολοφονήθηκε από τον σύντροφο της.
Οι αναφορές της στις υποκλοπές, σκόνταψαν στη μηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε εναντίον η εκλεγμένη βουλεύτρια Όλγα Δάλλα. Η νομικός που αποκλείστηκε για χάρη του Σπύρου Μπιμπίλα επειδή με τη σκλήρυνση κατά πλάκας δεν θα άντεχε την έντονη κοινοβουλευτική δραστηριότητα.
Ακόμα και το αίτημά της να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών στις 6 Ιουλίου 2015 απαξιώθηκε, έπειτα από την επιστολή του Αλέξη Τσίπρα προς τον Κώστα Τασούλα.
Με δεδομένη την παντελή αδιαφορία της για την ακρίβεια και τα άλλα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας, η Ζωή θα ξεμείνει από… stories, δηλαδή, από πολιτικό αφήγημα. Κι ας προσπάθησε από την Παρασκευή να μάς πείσει ότι από τη δική της επιμονή έφτασε στη Βουλή η δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Από ‘δω και πέρα θα ασχολείται μόνο με τη γενοκτονία των Παλαιστίνιων. Πάντα, από απόσταση! Την ίδια απόσταση που έχει η Ζωή και από την ελληνική κοινωνία.
Κανενα αριστερό κόμμα δεν διατηρεί επαφή με την κοινωνία, ούτε και με την πραγματικότητα.