Η κατάσταση των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα, μας έχει εκθέσει πλέον διεθνώς. Η έκθεση των δημοσιογράφων χωρίς σύνορα που κατατάσσει την χώρα μας στις τελευταίες θέσεις μαζί με την Ουγγαρία την Βουλγαρία και την Μάλτα, είναι ένα ιστορικό ράπισμα. Ενδεικτικό όμως για την κατάντια της ελευθερίας του τύπου, που έχει χαθεί από χάρτινες αλυσίδες πεντακοσάρικων, απειλών και απίστευτων καταστάσεων που παραπέμπει σε Κολομβία του Εσκομπάρ.
Εάν εξαιρέσουμε κάποια συγκροτήματα που προσπαθούν να κρατήσουν την σημαία ψηλά, ειδικά στον ημερήσιο τύπο, στον χώρο της ενημέρωσης επικρατεί το χάος. Εφημερίδες όπως η Δημοκρατία, η Εστία, η Espresso, το Ντοκουμέντο, η Εφημερίδα των Συντακτών και λίγες άλλες, συνεχίζουν να κάνουν δημοσιογραφία σένα αντίξοο περιβάλλον.
Στα ηλεκτρονικά μέσα όμως επικρατεί το χάος. Ένα χάος που ξεκίνησε από το 1990 και σήμερα βρίσκεται στην χειρότερη του φάση. Με συγκροτήματα που έχουν μετατραπεί σε πιστόλια εξυπηρέτησης συμφερόντων και δεν μιλάμε για απλά εργολαβικά συμφέροντα πλέον αλλά ασπίδες απέναντι στο νόμο, προκειμένου να μένουν στο απυρόβλητο εγκληματικές οργανώσεις.
Ο Παυλόπουλος, ο Καραμανλής και ο Βασικός Μέτοχος.
Και όμως η Ελλάδα είχε την ευκαιρία να ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Μιλάμε φυσικά για την ιστορική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Καραμανλή με αρχιτέκτονα τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον λεγόμενο «Βασικό Μέτοχο». Την προσπάθεια να απεμπλακεί ο τύπος από τον εναγκαλισμό με επιχειρηματικά συμφέροντα. Ένας αγώνας που όμως αντί να αγκαλιαστεί από όλο το πολιτικό σύστημα, εξελίχθηκε σε ανελέητο πόλεμο της διαπλοκής με τελικό αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή.
Ο βασικός μέτοχος απετέλεσε μία αριστοτεχνική προσπάθεια, νομικά αδιάβλητη αφού είχε την υπογραφή του Προκόπη Παυλόπουλου, που όμως συνάντησα αντίσταση όχι μόνο από την οποία διαπλοκή αλλά και την ευρωπαΐκή! Ζήσαμε τότε το αμίμητο, τους ευρωβουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να χτυπούν την ίδια τους την χώρα προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων. Και τα κατάφεραν, διότι μέχρι να δικαιωθεί η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, είχαν περάσει δύο πολύτιμα χρόνια, η κυβέρνηση Καραμανλή κατέρρευσε και ήρθε στην εξουσία ο Γιώργος Παπανδρέου. Και αυτή η πολύτιμη κατάκτηση πήγε στα αζήτητα με αποτέλεσμα να ζούμε αυτό το αίσχος σήμερα.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τους δημοσιογράφους και οι πολίτες πρέπει να ξεσηκωθούν και να γυρίσουν την πλάτη στα φερέφωνα της διαπλοκής που πλέον αποτελούν υπαρξιακό εθνικό κίνδυνο. Και το αποδεικνύουν κάθε μέρα, συκοφαντώντας και διώκοντάς όσους αγωνίζονται για το δημόσιο συμφέρον, συγκαλύπτοντας σκάνδαλα και εγκληματικές ενέργειες των αφεντικών τους, υποθηκεύοντας τις επόμενες γενιές.
Αυτό οφείλουμε να το σταματήσουμε ως πολίτες, ως έλληνες πατριώτες.
