Όσο περισσότερα στοιχεία βγαίνουν στη φόρα για το παρασκήνιο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, τόσο αποδεικνύεται ότι αυτή που έπαιξε δυνατή… άμυνα (όσο μπορούσε τουλάχιστον) στις γερμανικές επιθέσεις τουρκοποίησης του κειμένου συμπερασμάτων, ήταν η Κύπρος και όχι η Ελλάδα.
Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει η γερμανική εφημερίδα FAZ, η πίεση της Κύπρου ήταν αυτή που οδήγησε σε μια πιο σκληρή για την Τουρκία διατύπωση της (ούτως ή άλλως, soft) απόφασης της Συνόδου Κορυφής. Η ελληνική Κυβέρνηση, ωστόσο, πανηγυρίζει…
Συνολικά, λέει η FAZ, το κείμενο έγινε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και υπό την πίεση της Κύπρου πιο αυστηρό σε διάφορα σημεία, προσθέτοντας ότι η Λευκωσία δεν ήταν μόνη, καθώς υποστηρίχθηκε από την Ελλάδα (σ.σ. βαστάζος δηλαδή σε ένα θέμα που την έκαιγε και όχι μπροστάρισα όπως η Κύπρος), τη Γαλλία και άλλες χώρες, ενώ υπό την κυπριακή πίεση, διεγράφη μια πρόταση η οποία αναφερόταν στην ανάγκη κατανομής των εσόδων από ενεργειακούς πόρους μεταξύ των τμημάτων της Κύπρου.
Αν προσθέσουμε και το ότι ο Αυστριακός Καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς ήταν ο ΜΟΝΟΣ που ζήτησε για άλλη μια φορά από την ΕΕ τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας (αλλά δεν εισακούστηκε), τότε οι αστείες δηλώσεις του Μαξίμου για τη στάση της Ελλάδας, γίνονται απλά πιο αστείες.
Η ανταπόκριση της FAZ από τις Βρυξέλλες, λέει ακόμα ότι επετεύχθη ένας συμβιβασμός ανάμεσα στις χώρες που ήθελαν άμεσα κυρώσεις για τις παράνομες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και σε αυτές που κρύβονταν πίσω από την επανέναρξη των επαφών Αθήνας-Άγκυρας για να υποστηρίξουν τη θέση τους κατά των κυρώσεων μιας και θα ήταν «αντιπαραγωγικές».
Σύμφωνα με τη FAZ, η διατύπωση στο κείμενο συμπερασμάτων ότι «η Τουρκία θα πρέπει να απέχει από μονομερή μέτρα ή προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, διαφορετικά, η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία και τις επιλογές που βρίσκονται στη διάθεσή της, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των κρατών-μελών και της Ένωσης», εννοεί ξεκάθαρα τις κυρώσεις, ωστόσο, η συγκεκριμένη λέξη δεν έπρεπε να εμφανίζεται στο κείμενο, ικανοποιώντας τη σφοδρή επιθυμία της Γερμανίας, η οποία δεν ήθελε επ’ουδενί να… ταράξει τον Ταγίπ Ερντογάν.
