Θα αρκούσε απλώς να προσπεράσει κάποιος, αν επρόκειτο μόνο για κάποια χαιρέκακα και μικρόψυχα σχόλια που πανηγύριζαν για το πολιτικό τέλος του «αφελούς» Αντώνη Σαμαρά επειδή δεν υπεδείχθη στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνεπεία της δυσαρέσκειας που προκάλεσε η στάση του έναντι της συγκεκριμένης συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού.
Γράφει ο: Αθανάσιος Ι. Σκορδάς*
Οι συντάκτες ή και οι υποβολείς αυτής της αντίληψης, δεν στερούνται στοιχειώδους αναλυτικής ικανότητος ώστε να μην αντιλαμβάνονται πως πολιτικοί οι οποίοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί δεν είναι τόσο αφελείς για να μην κατανοούν τις συνέπειες μιας επιλογής, όπως η στάση τους στην συγκεκριμένη συμφωνία των Πρεσπών.
Ήταν προφανές ότι η εναντίωση στην συγκεκριμένη συμφωνία θα δυσαρεστούσε όσους επιδίωξαν το βιαστικό «κλείσιμο» του Μακεδονικού και θα επέφερε προσωπικό κόστος στους διαφωνούντες (άλλωστε το 2008 δεν είναι τόσο μακρινό…).
Όμως, κάποιων οι επιλογές κινητροδοτούνται από αίσθηση χρέους και όχι από προθυμία εκούσιου ετεροπροσδιορισμού.
Ο Αντώνης Σαμαράς, με την στάση του έναντι της συγκεκριμένης συμφωνίας αφ’ ενός έδωσε την δυνατότητα στην τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους αρμόδιους χειριστές του ζητήματος να την αξιοποιήσουν διαπραγματευτικά.
Αφ’ ετέρου, σε καθαρά πολιτικό επίπεδο, απέτρεψε την διάρρηξη των σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας με σοβαρά τμήματα της κοινωνικής της βάσης. Η σταθερή και διαυγής θέση τουυπήρξεβασική παράμετρος της πολιτικής και κοινωνικής ενότητας της ελληνικής κεντροδεξιάς, εξασφαλίζοντας ότι κοινωνικές δυνάμεις με ανησυχίες και ευαισθησίες στα εθνικά μας θέματα συστρατεύτηκαν με τη Νέα Δημοκρατία και οδήγησαν στις εκλογικές νίκες της 26ης Μαΐου και της 7ης Ιουνίου.
Σίγουρο είναι, ότι το βιογραφικό του πρώην Πρωθυπουργού δεν έγινε φτωχότερο επειδή δεν θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Εξ’ ίσου σίγουρο όμως είναι ότι, στην προσπάθεια που κάνει η Ελλάδα να βγει από την κρίση και να ανακτήσει το σεβασμό και την εκτίμηση των Ευρωπαίων εταίρων μας και της διεθνούς κοινότητος, είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις. Μόνο το σύνολο των δυνατοτήτων μας, θα φέρει το καλύτερο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αποκλεισμοί και περιχαρακώσεις βλάπτουν τη γενική προσπάθεια και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ωφελούν όσους τα επιλέγουν.
Εκτός εάν οι υποβολείς και οι συντάκτες των όποιων χαιρέκακων σχολίων αποσκοπούν στο να διαφθείρουν τους πολίτες προωθώντας την αντίληψη ότι το πολιτικό προσωπικό και οι εθνικές επιλογές πρέπει «να συμμορφώνονται με τας υποδείξεις»…
Αν είναι αλήθεια, είναι λυπηρό και δείχνει την παρακμή και την ένδεια μερίδας του πολιτικού και δημοσιογραφικού προσωπικού.
Αν είναι αλήθεια, είναι επιπλέον και επικίνδυνο διότι συνιστά απειλή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας και ως τέτοια οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε.
Στην πολιτική δεν χωρούν προσωπικές κακίες, αναξιόπιστες συμπεριφορές και αντιλήψεις πολιτικών εκκαθαρίσεων. Όποιοι διολισθαίνουν σε αυτά, καθίστανται εθνικά επιζήμιοι και στο τέλος – εν τη αφελεία τους – είναι οι κυρίως χαμένοι της υπόθεσης…
*Ο Αθανάσιος Ι. Σκορδάς είναι πρ. Υφυπουργός Ανάπτυξης
