Καταρρέουν οι ισχυρισμοί του Παναγιώτη Αθανασίου

Με τη δίωξη του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγελή για παράβαση καθήκοντος, επειδή δεν παρέλαβε στη Βιένη πληροφορίες για Έλληνα πολιτικό, του οποίου το όνομα έχει εμπλακεί στο σκάνδαλο Novartis, κατέρρευσαν θεαματικά όσα ισχυρίστηκε στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής, που -δήθεν- εξέτασε το σενάριο της πολιτικής σκευωρίας στο σκάνδαλο Novartis.

• Από τη Μαρία Παναγιώτου

Με βάση τους ισχυρισμούς του κ. Αγγελή, βέβαια, στήθηκε στη συνέχεια και μέρος του κατηγορητηρίου για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και τους φερόμενους ως συμμέτοχούς του.

Οι ανατρεπτικές εξελίξεις, όμως, δεν θα σταματήσουν εδώ, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», υπάρχουν δύο σημαντικά έγγραφα στο γραφείο της ανακρίτριας του Δικαστικού Συμβουλίου της διαδικασίας του Ειδικού Δικαστηρίου Κωνσταντίνας Αλεβιζοπούλου, με βάση τα οποία καταρρέει η αξιοπιστία και της κατάθεσης του εισαγγελέα Εφετών και πρώην οικονομικού εισαγγελέα Παναγιώτη Αθανασίου στην προανακριτική επιτροπή, που αποτέλεσε, με τη σειρά της, τη βάση της διεύρυνσης του κατηγορητηρίου και για τους χειρισμούς της πολύκροτης λίστας Λαγκάρντ.

Αναληθείς ισχυρισμοί

Παράλληλα, η «κυριακάτικη δημοκρατία» παρουσιάζει σήμερα δύο επιπλέον έγγραφα που αποδομούν ολοκληρωτικά όσα ο κ. Αθανασίου ισχυρίστηκε στην προανακριτική, αποδεικνύοντας αναληθείς όλους τους ισχυρισμούς του.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Αθανασίου κλήθηκε στην επιτροπή για να υποστηρίξει πως, εκτός από το σκάνδαλο Novartis και το σκάνδαλο τεράστιας φοροδιαφυγής της λίστας Λαγκάρντ, αλλά και όσα είχαν δει το φως της δημοσιότητας για τα εμπλεκόμενα με τη λίστα ονόματα, όπως ο Σάμπυ Μιωνή, ο Σταύρος Παπασταύρου και ο Άγγελος Μεταξάς, ήταν μία σκευωρία.

Αξίζει να θυμηθούμε τα βασικά σημεία της κατάθεσής του: 

• Ισχυρίστηκε πως κακώς ταξίδεψαν οι εισαγγελείς Ελένη Τουλουπάκη, Χρήστος Τζούρας και Γιώργος Καλούδης στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν υπηρετούσαν στο προανακριτικό τμήμα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, να συναντήσουν τον Ερβέ Φαλτσιανί, τον άνθρωπο που έδωσε στις γαλλικές Αρχές την περίφημη λίστα της ελβετικής τράπεζας HSBC, η οποία έφτασε στην Ελλάδα μέσω της τότε υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ (σ.σ.: γι’ αυτό και στη χώρα μας ονομάστηκε λίστα Λαγκάρντ). Κι αυτό, γιατί το συγκεκριμένο υλικό ήταν παράνομο και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.
• Ισχυρίστηκε πως και ο ίδιος σκέφτηκε πολλές φορές να συναντήσει τον Φαλτσιανί, αλλά δεν το έκανε, γιατί ο πρώην υπάλληλος της HSBC ήταν υπόδικος.
• Ισχυρίστηκε πως ειδικά η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη είχε στενές σχέσεις και επικοινωνία με τον κ. Παπαγγελόπουλο, ο οποίος οργάνωσε παρασκηνιακά το ταξίδι.
• Ισχυρίστηκε πως δεν είχε αναλάβει αυτός τον εισαγγελικό έλεγχο των Μιωνή, Παπασταύρου, Μεταξά, επειδή ακολουθούσε πάντα τον θεσμικό δρόμο, ενώ το ταξίδι στο Παρίσι ήταν αντιθεσμικό.

Τα έγγραφα

Από τον Φεβρουάριο του 2020 η «δημοκρατία» είχε επισημάνει πως οι ισχυρισμοί του κ. Αθανασίου δεν ευσταθούσαν, καταρχάς επειδή ο ίδιος ζήτησε λίγους μήνες μετά το ταξίδι στο Παρίσι να αποσπαστούν οι τρεις εισαγγελείς που «κατηγόρησε» ως «ομάδα Παπαγγελόπουλου» στην Οικονομική Εισαγγελία, όπου ήταν προϊστάμενος, για να υπηρετήσουν ως βοηθοί του. Αλλά κυρίως επειδή τον Μάρτιο του 2016 ο κ. Αθανασίου έστειλε τελικά ο ίδιος στο Παρίσι την κυρία Τουλουπάκη, τον κ. Τζούρα και τον κ. Καλούδη, που πλέον υπηρετούσαν στην Οικονομική Εισαγγελία, για να συναντήσουν τον Ερβέ Φαλτσιανί, προκειμένου να τους δώσει διευκρινιστικές απαντήσεις για τη λίστα Λαγκάρντ.

Τα έγγραφα, λοιπόν, που βρίσκονται στο γραφείο της ανακρίτριας αποκαλύπτουν πως πράγματι ο κ. Αθανασίου, παρά τις απόψεις που κατέθεσε για το ταξίδι στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2015, το οποίο πραγματοποιήθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, οργάνωσε στη συνέχεια κι ο ίδιος συναντήσεις, από τη θέση του οικονομικού εισαγγελέα, με τον Φαλτσιανί.

Όπως πληροφορούμαστε, το ένα έγγραφο που φέρει την υπογραφή του απευθύνεται στο υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου να του εγκριθεί η σχετική δαπάνη. Και το δεύτερο, που επίσης φέρει την υπογραφή του, είτε ζητάει έγκριση είτε ενημερώνει τον τότε επόπτη της Οικονομικής Εισαγγελίας, αντιεισαγγελέα Αρείου Πάγου ε.τ. Νικόλαο Παντελή για την επικείμενη ενέργειά του.

Για την ιστορία, μάλιστα, τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ήταν η Ευτέρπη Κουτζαμάνη  κι όχι η Ξένη Δημητρίου, την οποία λογικά θα είχε, επίσης, ενημερώσει για το επερχόμενο ταξίδι που οργάνωσε.

Γιατί, λοιπόν, εφόσον το ταξίδι στο Παρίσι του Σεπτεμβρίου ήταν άσκοπο, εάν όχι και παράνομο, και είχε οργανωθεί με άλλα κίνητρα έπραξε και ο ίδιος το αντίστοιχο λίγους μήνες αργότερα;

Και κυρίως, γιατί ισχυρίστηκε πως δεν θα πήγαινε ποτέ ο ίδιος να συναντήσει τον Φαλτσιανί, ενώ το έκανε στέλνοντας τους βοηθούς του;

Τα ντοκουμέντα που έχει στα χέρια της η «κυριακάτικη δημοκρατία»

Το πρώτο έγγραφο αποτελεί μία πολυσέλιδη αναφορά του κ. Αθανασίου, με ημερομηνία 18 Μαΐου 2015, την οποία αποστέλλει στην τότε πολιτική ηγεσία, στον επόπτη του κ. Παντελή αλλά και στη γενική γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Η αναφορά αποτελεί μια καταγραφή των πεπραγμένων αλλά και μια απεγνωσμένη παράκληση να του δοθεί βοήθεια για να αξιοποιηθούν τα στοιχεία της λίστας Λαγκάρντ, αλλά και άλλων αρχείων, όπως η λίστα Λιχτενστάιν, η λίστα Λουξεμβούργου κ.ά. Ειδικά τη λίστα Λαγκάρντ ο κ. Αθανασίου την αποτιμά ως εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, που πρέπει να διερευνηθεί, καθώς η «κοινωνία προσβλέπει στον θεσμό του εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος για την επιτυχή έκβαση των επίμαχων αυτών υποθέσεων».

Γι’ αυτό και ζητάει 300 εξειδικευμένους ελεγκτές (!) για να συνδράμουν στο έργο του. Μάλιστα, λίγους μήνες μετά (και μάλλον μετά τον Σεπτέμβριο του 2015) φαίνεται πως κοινοποιεί ξανά αυτή την αναφορά του στην πολιτική ηγεσία.

Γιατί, λοιπόν, στην προανακριτική ισχυρίζεται πως η κατάθεση Φαλτσιανί και η λίστα δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν το 2015 επειδή δεν υπήρχε ο νόμος που επιτρέπει τη χρήση των παράνομων αποδεικτικών μέσων, όταν ο ίδιος ζητάει από την Πολιτεία βοήθεια τον Μάιο της ίδιας χρονιάς για την αξιοποίησή της; 

Στο δεύτερο έγγραφο, το οποίο έχει ημερομηνία 10/11/2015, μόλις δηλαδή έναν μήνα μετά το ταξίδι της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών στο Παρίσι, ο κ. Αθανασίου παραδέχεται πως μεταξύ των φυσικών προσώπων «για τα οποία διενεργείται προκαταρκτική εξέταση προς διακρίβωσης αυτεπαγγέλτως διωκομένων αξιόποινων πράξεων οικονομικής φύσεως εγκλημάτων» από την Οικονομική Εισαγγελία, δηλαδή από τον ίδιο, διαλαμβάνεται «και ο Σάμπυ Μιωνή».

Γιατί, λοιπόν, τέσσερα μόλις χρόνια αργότερα δηλώνει ανερυθρίαστα στην προανακριτική πως δεν είχε αναλάβει αυτός τον έλεγχο του Σάμπυ Μιωνή;

Και κυρίως γιατί (εάν ο έλεγχος κατά των Μιωνή, Παπασταύρου και Μεταξά ήταν μία σκευωρία, όπως απεφάνθη η προανακριτική, με βάση την κατάθεσή του) δεν βρίσκεται και ο κ. Αθανασίου σήμερα επίσης κατηγορούμενος, από τη στιγμή που ήταν ο εισαγγελέας που τους έλεγχε;