Δουλοπρεπής και δειλή η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, παρατηρεί, εκκωφαντικά… αδρανής, τον ηγέτη της Τουρκίας να ασελγεί στο σώμα της Κύπρου.
- Από τον Νίκο Σταυρουλάκι
Οι διάφορες δηλώσεις και οι ανούσιες ανακοινώσεις που εκδόθηκαν για τη νέα βίαιη τουρκική εισβολή στα Βαρώσια αποκαλύπτουν τη διπρόσωπη, υποκριτική, φιλοτουρκική εν τέλει, στάση του διεθνούς παράγοντα στα ζητήματα της Κύπρου. Η περίπτωση της Αμμοχώστου, όπως και όλες οι μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας στην περιοχή της
αν. Μεσογείου, καθώς και οι πράξεις καταπάτησης της κυριαρχίας γειτονικών χωρών της Μ. Ανατολής, οι οποίες έχουν σημειωθεί τα δύο τελευταία έτη, οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η διεθνής κοινότητα δεν έχει διδαχθεί «γραμμή» από το ναζιστικό φαινόμενο του 20ού αιώνα και τον έρποντα γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό, που οδήγησε την ανθρωπότητα σε ολοκληρωτική σύγκρουση και τώρα επωάζεται η επόμενη φάση του…
Η επιδρομή Ερντογάν στα Βαρώσια είναι «προάγγελος» όσων έπονται από τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό και της συστηματικής, πλέον, προώθησης της λύσης των δύο κρατών στη Μεγαλόνησο. Η πρόσφατη προσεκτικά μελετημένη «επέλαση» του Ερντογάν στην παράνομα κατεχόμενη Αμμόχωστο, ήταν έτσι στημένη ώστε να εκπέμψει μήνυμα επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στο νέο ανεξάρτητο «τουρκοκυπριακό κράτος» που γεννιέται…
Ουδόλως ενδιέφερε τον Ερντογάν η πρόκληση διεθνούς αναταραχής από το άνοιγμα ενός ελάχιστου τμήματος της περίκλειστης πόλης. Μόλις το 3% της Αμμοχώστου ενεργοποιείται από τις κατοχικές Αρχές, με βάση τις εξαγγελίες. Το εάν στην πορεία θα «τσιμπήσουν» και μερικοί Βαρωσιώτες Ελληνοκύπριοι και προσφύγουν στη λεγόμενη επιτροπή που έχει στήσει η Τουρκία στα Κατεχόμενα, ούτε που τον απασχολεί. Αντίθετα, οι προθέσεις του ενισχύονται από τις αντιδράσεις μελών ενός έθνους που φθίνει, παρακολουθώντας αποχαυνωμένο τουρκικά σίριαλ στην τηλεόραση… Αυτό που τον ενδιέφερε κατά τη διάρκεια της παράνομης επίσκεψής του ήταν να στείλει ισχυρό μήνυμα γέννησης ενός νέου κράτους. Και το πέτυχε, όπως δείχνουν τα πράγματα.
Η επίσκεψη, η υποδοχή, οι εξαγγελίες περί νέου Προεδρικού Μεγάρου, οι σημαίες, οι δεήσεις του Ιμάμη υπέρ προστασίας του στρατεύματος στο τερατώδες τέμενος στην κατεχόμενη Λευκωσία, οι παρελάσεις, ακόμα και οι μετρημένες στα δάχτυλα δηλώσεις αντιπολιτευομένων, στοιχειοθετούσαν την εικόνα νέου κράτους. Και μάλιστα μιας δημοκρατίας, στην οποία ακόμα και ο Μουσταφά Ακιντζί έχει θέση ελεγχόμενης μειοψηφίας.
Η απάντηση Μέρκελ
Χαρακτηριστική είναι η απάντηση της Ανγκελα Μέρκελ σε ερώτημα της ΕΡΤ, την Πέμπτη (22/7). Η Γερμανίδα καγκελάριος ανέφερε χωρίς αιδώ, μεταξύ άλλων, επί λέξει: «Ο Τούρκος πρόεδρος, παρεκκλίνοντας από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, ζητεί αποκλειστικά λύση δύο
κρατών, η οποία φυσικά δεν γίνεται δεκτή από την Ελλάδα και την Κύπρο…»! Τουτέστιν (μυχίως): «Οι Γερμανοί δεν θα είχαμε αντίρρηση στη λύση των δύο κρατών, ακόμα και εάν αυτή η εξέλιξη είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια ευρωπαϊκού εδάφους, το οποίο θα μπορούσαμε να παραχωρήσουμε υπό προϋποθέσεις στην Τουρκία…»!
Η διεθνής κοινότητα εκτρέφει εκουσίως το «αβγό» του τουρκικού ισλαμοφασιμού. Τις συνέπειες ούτε μπορεί να τις φανταστεί για την ώρα. Η Τουρκία του Ερντογάν εφαρμόζει κατά γράμμα τα σχέδιά της, αδιαφορώντας για τις «ξέψυχες» καταδίκες που εκπέμπει ο διεθνής παράγων εν είδει αντιδράσεων, στις δρομολογημένες αποφάσεις της Αγκυρας να ασκήσει καθήκοντα περιφερειακής δύναμης, παράλληλα αναπτυσσόμενης με το Ιράν.
Φωνές… βοώντων εν τη ερήμω!
Η Κύπρος, κράτος-μέλος του διεθνούς οργανισμού και της Ε.Ε., υφίσταται ανήμπορη να αντιδράσει στην τουρκική βιαιότητα εδώ και 47 χρόνια, με το βόρειο τμήμα της υπό κατοχή…
Μπροστά στη νέα τουρκική λαίλαπα, Αθήνα και Λευκωσία οπλικά ατελείς, διπλωματικά περιορισμένες και στρατηγικά ονειροβατούσες, υψώνουν φωνές «βοουσών εν τη ερήμω», αναμένοντας έξωθεν λύσεις. Επικοινωνούν μεταξύ τους, επικοινωνούν με «φίλους»,
προσφεύγουν στους διεθνείς οργανισμούς, μελετούν τις δυνατότητες σύγκλησης εκτάκτων συμβουλίων ΥΠΕΞ της Ε.Ε. και στο τέλος… υπογράφουν τη «θετική ατζέντα» για την Τουρκία! Ολα τα διεθνή βήματα είναι μπλοκαρισμένα. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ η Βρετανία, που αποτελεί τον «penholder» για το Κυπριακό, δηλαδή έχει την ευθύνη της σύνταξης των κειμένων, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να περιορίσει τις συνέπειες προς την Τουρκία. Το Foreign Office είναι το μόνο υπουργείο Εξωτερικών από τα πέντε μόνιμα μέλη που δεν εξέδωσε ανακοίνωση για τα πρόσφατα φαινόμενα στα Βαρώσια.
Στην Ευρώπη, η Γερμανία με τους συνοδοιπόρους πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Δεν παραβλέπεται, ωστόσο, το περιεχόμενο του μηνύματος του Γάλλου ΥΠΕΞ Λε Ντριάν περί τήρησης των ψηφισμάτων που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της διεθνούς νομιμότητας: Το 550 και το 789 που αφορούν και το καθεστώς της Αμμοχώστου. Ο στόχος είναι ένας και δεν υπεισέρχεται σε παραλλαγές. Είναι η ακύρωση της απόφασης για μερικό άνοιγμα της
περίκλειστης πόλης από τον Ερντογάν. Κατά τα άλλα «είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης η οικοδόμηση συμμαχιών, η οποία αποδίδει και προφανώς ενοχλεί…»! (Αριστοτελία Πελώνη, κυβερνητική εκπρόσωπος, 22/7)
Παραμένει σαφές ότι τον τόνο της συνολικής ευρωπαϊκής αντίδρασης θα κρίνει η απόφαση του Σ.Α. των Ηνωμένων Εθνών. Από αυτήν θα εξαρτηθούν τα επόμενα βήματα της Ε.Ε. Για την ώρα, Αθήνα και Λευκωσία καταγράφουν αφενός την ισχυρή καταδίκη των τελευταίων τουρκικών ενεργειών από την πλευρά της Ουάσινγκτον και την ευκρινή αποδοκιμασία από τα μόνιμα μέλη του Σ.Α., πλην Βρετανίας. Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι η ενεργοποίηση όλων των μηχανισμών και των πιθανών αντιμέτρων, με κινητοποίηση των διεθνών συμμαχιών, ότι το τιμόνι του Σ.Α. κρατάει η γαλλική διπλωματία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μία από τις διαθέσιμες, μετά το Σ.Α. του ΟΗΕ, ενέργειες φαίνεται να είναι η προσφυγή κατά της Τουρκίας και όσων εμπλέκονται στην υπόθεση της Αμμοχώστου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Στη φαρέτρα υπάρχει και το όπλο της διακρατικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ωστόσο, μέχρι και πριν από μία ημέρα δεν είχε αποφασιστεί τι ζητά η Λευκωσία από το Σ.Α. του ΟΗΕ, ψήφισμα ή προεδρική δήλωση.
Το διπλωματικό ιστορικό των Βαρωσίων από το 1974
Η περιπέτεια της Κύπρου από τον «Αττίλα», ειδικά ως προς την Αμμόχωστο, άρχισε τον Αύγουστο του 1974. 47 χρόνια τώρα, η Τουρκία αξιοποιεί το «χαρτί» των Βαρωσίων, που έπεσε στα χέρια της αναπάντεχα το 1974, για να εξωθήσει τις αποφάσεις στο Κυπριακό. Με αιφνίδιες κινήσεις η Αγκυρα χορεύει στο ταψί όλα αυτά τα χρόνια την Αθήνα και τη Λευκωσία. Ανάλογη τακτική με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, το ζήτημα
της Αμμοχώστου εξακολουθεί να αξιοποιείται στρατηγικά από την Τουρκία.
Οι ευκαιρίες που χάθηκαν για να επιστραφεί η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της μετά το 1974 δεν εξαντλούνται στα γνωστότερα γεγονότα του 1978 με την απόρριψη από τον Σπύρο Κυπριανού του αμερικανοκαναδικού σχεδίου και του 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.
Περαιτέρω παραθέτουμε ιστορικούς σταθμούς που αφορούν τα Βαρώσια, με βάση αποθησαυρισμένο ημερολόγιο που δημοσίευσε ο «Εθνικός Κήρυκας» της Ν. Υόρκης (20/7/2019).
Αύγουστος 1974. Ολα ξεκίνησαν στις 16 Αυγούστου, κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, όταν η πόλη εγκαταλείφθηκε και σε αυτήν εισήλθαν τα στρατεύματα του «Αττίλα». Η πόλη, αφού λεηλατήθηκε, σφραγίστηκε και από τότε αποτελεί «πόλη φάντασμα». Το ζήτημα που δημιουργήθηκε απασχόλησε τους εμπλεκομένους στο Κυπριακό από την πρώτη στιγμή, και αποτέλεσε πολλάκις αντικείμενο διαπραγματεύσεων.
Απρίλιος 1978. Οι Τουρκοκύπριοι πρότειναν η πόλη να παραμείνει υπό τουρκοκυπριακό έλεγχο και να επέστρεφαν κάποιοι εκ των ιδιοκτητών, κυρίως τουριστικών καταλυμάτων, οι οποίοι θα ελέγχονταν από τις κατοχικές Αρχές και θα υπόκειντο στους νόμους του ψευδοκράτους. Η πρόταση απορρίφθηκε.
Οκτώβριος 1978. Το 1978 υποβλήθηκε σχέδιο από ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδά, που προέβλεπε την ταυτόχρονη έναρξη διαπραγματεύσεων για τη συνολική λύση του Κυπριακού, την ίδια ώρα που θα επέστρεφαν στην πόλη οι κάτοικοι. Το σχέδιο απορρίφθηκε από την
κυβέρνηση Σπύρου Κυπριανού με το αιτιολογικό ότι αυτό ήταν δυτικής έμπνευσης και θα απομάκρυνε τη λύση του Κυπριακού από τον ΟΗΕ. Το συγκεκριμένο σχέδιο απορρίφθηκε και από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, η οποία ανακουφίστηκε από την απόρριψή του από τον Σπύρο Κυπριανού.
Μάιος 1979. Επειτα από συνάντηση που είχε ο Κυπριανού με τον Ραούφ Ντενκτάς και τον τότε γ.γ. του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαϊμ σημειώθηκε πρόοδος, με το κοινό ανακοινωθέν να αναφέρει ότι θα δοθεί προτεραιότητα στην επίτευξη συμφωνίας για επιστροφή των κατοίκων της Αμμοχώστου υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, η οποία θα παρέμενε σε ισχύ ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για συνολική λύση του Κυπριακού. Η συμφωνία ουδέποτε ίσχυσε, λόγω της στάσης της τ/κ πλευράς.
Μάιος 1984. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στο περίφημο ψήφισμα 550, έπειτα από προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας, χαρακτηρίζει τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Bαρωσίων «απαράδεκτες» και ζητεί τη μεταβίβαση της περιοχής
αυτής στη διοίκηση των Hνωμένων Eθνών.
Ιανουάριος 1992. Το Σ.Α. του ΟΗΕ υιοθέτησε εκ νέου προηγούμενες αποφάσεις του και ζήτησε εφαρμογή του ψηφίσματος 550, η περιοχή που σήμερα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ να επεκταθεί και να συμπεριλάβει και τα Bαρώσια.
Οκτώβριος 1992. Στη δέσμη ιδεών που κατέθεσε ο τότε γ.γ. του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι παρουσιαζόταν χάρτης με τον οποίον συμφώνησε και το Σ.Α. και προέβλεπε επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της.
Απρίλιος 2003. Μία χρονολογία που δεν μνημονεύεται, αλλά συνιστά «χαμένη ευκαιρία», είναι η λησμονημένη πρόταση Ντενκτάς προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο να επιστραφεί το Βαρώσι στους Ελληνοκυπρίους, οι οποίοι, ανάμεσα σε άλλα ανταλλάγματα, καλούνταν να
επιτρέψουν στους Τουρκοκυπρίους να διεξάγουν εμπόριο με τις ελεύθερες περιοχές. Δηλώνοντας ότι επιθυμεί διαπραγματεύσεις στη βάση του Σχεδίου Ανάν για συνολική λύση του Κυπριακού, ο Παπαδόπουλος απάντησε αρνητικά την ίδια μέρα. Δεκατέσσερις μήνες
αργότερα ο ίδιος υπέγραψε τον «Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής», που προνοούσε εν μέρει όσα ζητούσε έναν χρόνο πριν η τ/κ πλευρά. (Μιχ. Θεοδώρου, εφ. «Πολίτης», 28/07/2019).
Απρίλιος 2004. Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε την επιστροφή των κατοίκων της Αμμοχώστου στην πόλη. Τον Μάρτιο του 2004 παρουσιάστηκε η πέμπτη και τελική μορφή του σχεδίου, η οποία οδήγησε στο ιστορικό δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων να το απορρίπτει. Η μόνη φορά που ίσως οι Τούρκοι θα
επέστρεφαν την Αμμόχωστο, ήταν έξι μήνες μετά την εφαρμογή του σχεδίου, το οποίο οι Τουρκοκύπριοι αποδέχτηκαν.
Φεβρουάριος 2005. Η Τουρκία άλλαξε τακτική και κοινοποίησε τη θέση πως το μεγαλύτερο μέρος της πόλης ανήκει στο ΕΒΚΑΦ, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των κτισμάτων ανήκει στο Ιδρυμα Αμπντουλάχ Πασά, του οποίου είναι διαχειριστής το ΕΒΚΑΦ. Με βάση στοιχεία του Κυπριακού Κτηματολογίου, πάντως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ιούνιος 2006. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος πρότεινε την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της και τη συνδιαχείριση του λιμένος της πόλης, υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρόταση απορρίφθηκε από την τουρκοκυπριακή πλευρά.
Οκτώβριος 2010. Ο ΠτΔ Δημήτρης Χριστόφιας, βασιζόμενος στην πρόταση Παπαδόπουλου, πρότεινε την επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους, με αντάλλαγμα το ξεπάγωμα κάποιων κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Η πρόταση απορρίφθηκε από την τ/κ πλευρά.
Νοέμβριος 2014. Ο Νίκος Αναστασιάδης πρότεινε επιστροφή της πόλης και του λιμανιού υπό ευρωπαϊκή εποπτεία. Η αντιπρόταση της τ/κ πλευράς ήταν η επιστροφή της πόλης με ταυτόχρονη αναγνώριση του αεροδρομίου Τύμπου (Ερτζιάν), κάτι που η ε/κ πλευρά
απέρριψε. Για το θέμα είχε μεσολαβήσει και ο τότε Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, χωρίς αποτέλεσμα.
Ιούνιος 2019. Ο Κουντρέτ Οζερσάι ανακοίνωσε πως θα γίνει εργασία καταγραφής μέσα στην κλειστή πόλη. Επειτα από αυτή την εργασία το ψευδοκράτος θα μελετήσει τους αριθμούς και ακολούθως θα ανακοινώσει την απόφασή του. Η κυπριακή κυβέρνηση απέδωσε την κίνηση αυτή στην Τουρκία, ενώ δεν απέκλεισε το γεγονός να σχετίζεται και με υποθέσεις
που αφορούν κατεχόμενες περιουσίες Ελληνοκυπρίων στα Βαρώσια και οι οποίες εκκρεμούν ενώπιον του ΕΔΑΔ.
Οκτώβριος 2020. Το κατοχικό καθεστώς ανοίγει την πόλη για τα ΜΜΕ, προϊδεάζοντας για τη συνέχεια που θα ακολουθούσε. Οι κάτοικοι της πόλης που είδαν τις εικόνες από τα ΜΜΕ δάκρυσαν. Είδαν τα σπίτια τους, τους δρόμους που μεγάλωσαν.
Ιούλιος 2021. Ο Ερντογάν επισκέπτεται τα Κατεχόμενα ως πρόεδρος της μητέρας πατρίδας. Τον υποδέχεται με τιμές ο ψευδοπρόεδρος των Κατεχομένων Ερσίν Τατάρ,
ο οποίος εξελέγη σε εκλογές νοθείας, για να προωθήσει τις τουρκικές θέσεις περί δύο κρατών. Η συνέχεια θα δείξει ποια θα είναι η τύχη της Αμμοχώστου και της Κύπρου συνολικά…
