Δεν μας έφταναν τα άλλα δεινά, μας χτύπησε και ο καύσωνας. Ήδη η χώρα βρίσκεται στον κλοιό πολύ υψηλών θερμοκρασιών και, όπως αναφέρουν οι μετεωρολόγοι, το φαινόμενο θα έχει μεγάλη διάρκεια και, μάλιστα, τα χειρότερα θα τα ζήσουμε τις επόμενες ημέρες.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, εύλογη ήταν η χθεσινή έκτακτη σύσκεψη στην Πολιτική Προστασία, όπως, εκ πρώτης όψεως, εύλογο ήχησε και αυτό που δήλωσε στη συνέχεια ο αρμόδιος υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ζήτησε από τους πολίτες «στοχευμένη χρήση ηλεκτρικού και νερού» για να μην υπάρξουν, όπως ανέφερε, «ζημιές ή διακοπές».
Δεν αμφιβάλει κανείς ότι σε τέτοιες συνθήκες η έννοια της υπευθυνότητας αποκτά ιδιαίτερη σημασία για όλους, ανάλογα με τη θέση και τον ρόλο του καθενός μέσα στο ευρύτερο σύνολο. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται διαρκώς, πλέον, -και με κάθε αφορμή- υπό συνθήκες χειραγώγησης, υποδείξεων και, εν τέλει, περιορισμών.
Το ζήσαμε έντονα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο -και το ζούμε ακόμα- με το πρόσχημα της πανδημίας. Ακόμα κι όταν το κράτος βρέθηκε είτε να ολιγωρεί είτε να αδυνατεί να πράξει το καθήκον του, η «ατομική ευθύνη» του πολίτη αποτέλεσε το σωσίβιο. Και στην επόμενη φάση, στην ατομική ευθύνη, δόθηκε αρνητικό φορτίο. Η πολιτεία ήταν η ανίκανη και η αποτυχημένη, εμείς οι κοινοί θνητοί κατηγορηθήκαμε ως υπεύθυνοι για τα μέτρα που άρχισαν σωρηδόν να λαμβάνονται, υποτίθεται για το «καλό» μας.
Το παιχνίδι της ενοχοποίησης παίχτηκε και πριν από μια δεκαετία, όταν επιβλήθηκαν τα καταστροφικά Μνημόνια, από το σπιράλ των οποίων δεν πρόκειται να απαλλαγούμε για πολλές δεκαετίες ακόμη. Και τότε, οι «διεφθαρμένοι και τεμπέληδες» Ελληνες είχαν την πρωταρχική ευθύνη της χρεοκοπίας και γι’ αυτό κλήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι, έτσι ώστε να μην υπάρξουν «μεγαλύτερες ζημιές», όπως μας έλεγαν οι δανειστές και οι εδώ υπηρέτες του Σόιμπλε.
Κι αν τα Μνημόνια είχαν ως διακύβευμα την οικονομία, η πανδημία έχει την υγεία, τη δημόσια και του καθενός. «Μάθαμε» όλο αυτό το διάστημα να… προσαρμοζόμαστε, να εκχωρούμε ολοένα και περισσότερα τμήματα των ατομικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών και όταν αυτά επιστρέφονται -εάν επιστρέφονται- με το σταγονόμετρο, να στήνονται πανηγύρια ολόκληρα.
Κάπως έτσι και τώρα ακούγεται πολύ «φυσιολογικό», με τους 45 βαθμούς, ο πολίτης να χρησιμοποιεί «στοχευμένα» (τι ωραία λέξη…) το νερό και το ηλεκτρικό και να νιώθει αυτός υπεύθυνος (με την αρνητική, και πάλι, έννοια του όρου), για τις πολλάκις διαπιστωμένες ανεπάρκειες του κράτους μπροστά σε κάθε δύσκολη κατάσταση…
