Όποιος υποστηρίξει ότι η κατάσταση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την εποχή μεταδίδει νηνεμία, μάλλον χωρατεύει. Οι διαθέσεις είναι «στυφές», τα πρόσωπα βλοσυρά και τα χαμόγελα μεταδίδουν υπηρεσιακή ανοχή.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ανεβάζοντας διαρκώς την ένταση, επιμένει να ζητεί εκλογές, γιατί, όπως εξηγεί στους συνομιλητές του, εκτός του ότι τώρα είναι πιο έμπειρος, «δεν πάει άλλο. Γιατί κάθε μέρα που περνάει πεθαίνουν δεκάδες αβοήθητοι συνάνθρωποί μας. Ξεπαγιάζουν εκατομμύρια οικογένειες». Το πρόβλημά του είναι ότι δεν μπορεί να υποστηριχτεί πειστικά αυτό το αίτημα μέσα σε ένα προγραμματικό κενό.
Κι από την άλλη, η πρότασή του για εκλογή προέδρου και μελών της Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη και όχι από το συνέδριο έχει προκαλέσει συναγερμό αυτοσυντήρησης στην εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία βλέπει να χάνει το έδαφος και μαζί τους παλιούς ιδιοκτησιακούς τίτλους κάτω από τα πόδια της.
Κατά 53
«Δεν υπάρχει ένα στοιχείο καταναγκασμού στη Δημοκρατία για όσους βρίσκονται στη μειοψηφία;», αναρωτιέται στην «Αυγή» ο Θανάσης Καρτερός, επιμένοντας με αιχμές κατά Πολάκη και «53»: «Αν υποτιμούμε την αποτελεσματικότητα που εξασφαλίζεται με την ελευθερία κάθε μειοψηφίας να δίνει τη μάχη της, αλλά και τον σεβασμό στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, τι ακριβώς δημοκρατία πρεσβεύουμε;».
Προειδοποιεί, δε, (με δικά του λόγια) ότι όπως πάει το πράγμα, το κόμμα μπορεί να επιβεβαιώσει το… ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα. Αυτά, την ώρα που εν όψει συνεδρίου (14-17 Απριλίου) η εσωκομματική αντιπολίτευση με κείμενό της ζητεί «μία σοβαρή και ψύχραιμη προσυνεδριακή συζήτηση, χωρίς “σφαλιάρες”, χωρίς “κομματικούς μπράβους”, χωρίς “άκου να δεις”».
500 στελέχη ζητούν να σταματήσει η πολιτική κακοποίηση στον Νίκο Φίλη, περιγράφοντας ένα κόμμα που, όπως όλα δείχνουν, σπαράσσεται μέσα στις άλυτες αντιφάσεις του, χωρίς «συλλογικότητα και εσωκομματική δημοκρατία». Και, μέσα σε όλα, «χτυπάει» κι ο Νίκος Καρανίκας, επικρίνοντας τη μειοψηφία και υπερασπιζόμενος Τσίπρα – Πολάκη. Μύλος…
