- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Ενα άλμα ταχύτερο από τη φθορά της Ν.Δ. θέλει όσο τίποτε άλλο ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την εποχή. Σκοντάφτει όμως, ως συνήθως, στον κακό εαυτό του. Εδώ και λίγο καιρό, στην Κουμουνδούρου έχουν αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Η κριτική που δέχεται από τα πληρωμένα «πιστόλια» της «λίστας Πέτσα» και των συστημάτων που στηρίζουν τον Μητσοτάκη περιλαμβάνονται στο ανθολόγιο με τις πολιτικές γραφικότητες και η επανάληψή τους προκαλεί μονάχα κόπωση και αποστροφή. Υπάρχουν, αντίθετα, η τραυματική μνήμη και ο θυμός του λαού, που ζεματίστηκε από τη διάψευση των προσδοκιών του και δεν πήρε καν μια συγγνώμη πίσω από τον Τσίπρα.
Παραδόξως, ο πρόεδρος του κόμματος θεωρεί το θέμα λήξαν. «Αρκετά με την αυτοκριτική» διεμήνυσε στο συνέδριο. Ομως, την ίδια στιγμή, είναι φανερό ότι δεν έχει να προτείνει μια νέα γοητεία. Οπως παρατήρησαν αυτοί που τον άκουσαν προσεκτικά στις συνεδριακές ομιλίες, καλύτερη διαχείριση και πιο «πονετική» από αυτήν της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ. υπόσχεται, με μέτρα που συνοψίζονται στο εύπλαστο κέλυφος του «προοδευτικού ρεαλισμού».
Κατώτατος στα 800 €
Στο συνέδριο ανακοίνωσε ότι έχει έτοιμες κάποιες βασικές προτάσεις, μεταξύ άλλων για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, αντιμετώπιση των ηλεκτροφόρων τιμολογίων της ενέργειας και μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα πρώτης ανάγκης. Αλλά, όταν ήρθε η ώρα τού «διά ταύτα», περιορίστηκε σε μια γενικόλογη επαγγελία ότι η χώρα αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι «αλλαγή του παραγωγικού προτύπου».
Ποιο ακριβώς είναι αυτό; Οποιον και να ρωτήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την εποχή ανασηκώνει τους ώμους αμήχανα. Ενδεικτικά, οι θέσεις του κόμματος για τον πρωτογενή τομέα, τη βαριά βιομηχανία, τον ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, τη διαχείριση της πολύτιμης γης και των ολοένα πιο σπάνιων υδάτων, το περιβάλλον, την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας, την αργοκίνητη και χαώδη Δημόσια Διοίκηση, που αποτελεί μαζί με τους ΟΤΑ και τις αμυντικές προμήθειες μόνιμη εστία αιμορραγίας και σπατάλης δημόσιου χρήματος, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τους τρόπους που θα επιταχυνθεί η απονομή της, τις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους, την εθνική άμυνα, τη δημόσια Υγεία και την Παιδεία, όταν δεν βρίσκονται σε εμβρυακό στάδιο, απλώς αγνοούνται…
«Ξεκαθαρίσματα»
Από την άλλη, το συνέδριο -κάτι που επισημάνθηκε εξαρχής- άνοιξε βαθιές πολιτικές και ψυχολογικές χαράδρες που ανακλούν την εικόνα ενός κόμματος στο οποίο μεταξύ των στελεχών υφέρπουν εχθρικές διαθέσεις και εκκρεμούν προσεχή ξεκαθαρίσματα λογαριασμών.
Ο πολύπειρος πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης το σχηματοποίησε λέγοντας: «Από την επομένη του συνεδρίου, ορισμένες δυνάμεις που, κατά τη γνώμη μου, εργάζονται για τη βίαιη μετάλλαξη του κόμματος σε αρχηγικό μόρφωμα κεντροαριστερής κατεύθυνσης συνεχίζουν δημοσίως αυτές τις προκλήσεις προς στελέχη και απόψεις που με ευθύτητα διατυπώθηκαν με επίκεντρο την υπεράσπιση της αριστερής ταυτότητας του κόμματος».
Το ώριμο φρούτο
Ο ίδιος ο Τσίπρας, όπως λένε όσοι τον ακούν, πιστεύει ότι η εκλογική ήττα της Ν.Δ. είναι αναπότρεπτη και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί υπό δυσμενείς συνθήκες και με την οικονομία στα Τάρταρα να σχηματίσει «προοδευτική διακυβέρνηση».
Οσο περνά ο καιρός, όπως εκτιμά, η κατάσταση εξαιτίας της πλήρους κυβερνητικής ανεπάρκειας θα επιδεινώνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να διαχειριστεί καταστάσεις μνημονιακών εποχών.
Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος που επιδιώκει να σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα «στη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα από τη Μεταπολίτευση» από τις 500 κάλπες, οι οποίες θα στηθούν ανά την επικράτεια στις 15 Μαΐου για την εκλογή προέδρου και μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Επιθυμεί να προσδώσει πανηγυρικό χαρακτήρα στην όλη διαδικασία, που θα αποτελέσει, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, και ένα πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές, όποτε διεξαχθούν. Ωστόσο, η σφαγή μεταξύ των τάσεων, που έχει ήδη αρχίσει, επισκιάζει όποιες ευγενείς φιλοδοξίες.
Η «Ομπρέλα» ελπίζει σε οριακή αύξηση των δυνάμεών της
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ασφαλείς ενδείξεις ότι το μέτωπο των προεδρικών θα εμφανιστεί αρραγές στις εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύμπλευσή τους για την έκβαση της οργανωτικής μάχης που ανέδειξε τον Τσίπρα θριαμβευτή αποδείχθηκε επιτυχής. Τώρα, όμως, είναι η ώρα των προσωπικών επιδιώξεων.
Ενωτική Κίνηση με τους Νίκο Παππά, Χρήστο Σπίρτζη, Παύλο Πολάκη, Στέφανο Τζουμάκα, Θεοδώρα Τζάκρη, Γιώργο Τσίπρα, Κώστα Ζαχαριάδη, Γιάννη Σαρακιώτη, Κατερίνα Νοτοπούλου, Βασίλη Τσίρκα, Ρένα Δούρου, Διονύση Καλαματιανό κ.ά. και Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα (ΡΕΝΕ) με τους Αντώνη Κοτσακά, Νίκο Σκορίνη, Πάνο Ρήγα, Γιάννη Βουλγαράκη, Διονύση Τεμπονέρα, Σωκράτη Φάμελλο, Ακη Καλαμαρά κ.ά., αν αποφασίσουν να αναμετρηθούν στα μαρμαρένια αλώνια της κομματικής βάσης, ίσως μετρήσουν αναπάντεχες απώλειες, οπότε δυσάρεστες εκπλήξεις καραδοκούν.
Από την άποψη αυτή, η κίνηση «Ομπρέλα», με άτυπο επικεφαλής τον Ευκλείδη Τσακαλώτο (Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Θοδωρής Δρίτσας, Πάνος Σκουρλέτης, Πάνος Λάμπρου, Δημήτρης Βίτσας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Παπαδημούλης, Ανδρέας Ξανθός, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Ράνια Σβίγκου, Μιχάλης Υδραίος, Αννέτα Καββαδία κ.ά.), κατεβαίνει συμπαγής, έχει, όπως τουλάχιστον εκτιμούν τα στελέχη της, βάσιμες πιθανότητες όχι μόνο να διατηρηθεί στα επίπεδα των υπαρχόντων συσχετισμών (74%-26%), που αποτυπώθηκαν στο συνέδριο, στην κρίσιμη ψηφοφορία για τις αλλαγές στα οργανωτικά, αλλά και να αυξήσει, έστω οριακά, τις δυνάμεις της.
Οι ζυμώσεις, άλλωστε, όπως και των «αντιπάλων», άρχισαν ήδη από τη στιγμή που έσβησαν τα φώτα του συνεδρίου με τη διανομή στους επαρχιώτες συνέδρους της οικείας λίστας στα περιφερειακά ψηφοδέλτια. Είναι ξεκάθαρο ότι, όσο κι αν πολλοί στον προεδρικό χώρο τής δείχνουν την έξοδο ή, στην καλύτερη περίπτωση, στοχεύουν στην πλήρη περιθωριοποίησή της, η «Ομπρέλα» δεν πρόκειται να εγκαταλείψει το κόμμα, στο οποίο διαθέτει ισχυρούς τίτλους ιδιοκτησίας.
Λεπτομέρεια: Για τα 300 νέα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής, που θα εκλεγούν από τις περιφέρειες της χώρας αναλογικά, θα ισχύσει η ποσόστωση φύλου 50-50, κάτι που σημαίνει ότι 150 θα είναι άνδρες και 150 γυναίκες. Αποφεύγοντας τον πειρασμό των στερεοτύπων, οφείλει κανείς να παρατηρήσει ότι αυτός είναι ένας ακόμα καθοριστικός παράγοντας της διεξαγόμενης μάχης.
