Όταν ήταν εκπρόσωπος της ΔΗΜ.ΑΡ., το μιντιακό κατεστημένο της εποχής έβλεπε στο πρόσωπό του έναν φερέλπιδα αντι-Τσίπρα, που μέσω της κίνησης των «58» θα διεμβόλιζε τότε το ΠΑΣΟΚ (με το οποίο φλερτάρει εσχάτως, κολακεύοντας τον νέο πρόεδρό του) και τον ΣΥΡΙΖΑ και θα έπαιζε ηγετικό ρόλο στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Όμως το μόνο που κατάφερε ήταν… λόγω έρωτος, από «παιδί του Λεωνίδα Κύρκου», όπως του αρέσει ακόμα να αυτοαποκαλείται, να γίνει για μερικά χρόνια «εξ αγχιστείας εγγονός» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αφού ερωτεύτηκε την Αλεξία Μπακογιάννη, με την οποία έκαναν κι έναν γιο, συνάπτοντας στη συνέχεια, σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, και σύμφωνο συμβίωσης. Αν και δεν είναι πια με την Αλεξία εδώ και μερικά χρόνια, πίνει νερό στο όνομα της οικογένειας, αναλαμβάνοντας και την αποκατάσταση του ονόματός της. Όπως έκανε το 2020 σε συνέντευξή του στην «Athens Voice», που είχε πει «γνωρίζοντας από κοντά την οικογένεια, κατάλαβα πόσα ψέματα και πόσες χυδαιότητες έχουν κατά καιρούς ειπωθεί για τους ανθρώπους αυτούς. Για την Αλεξία, για τον Κώστα, για την Ντόρα και βεβαίως για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη».
Για τον Ανδρέα Παπαδόπουλο ο λόγος, που εδώ και αρκετά χρόνια δημοσιογραφεί στα «Παραπολιτικά» του Γιάννη Κουρτάκη και στο Mega του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ωστόσο, αν και έχει δηλώσει στην ίδια συνέντευξη ότι προτιμά τον ρόλο του δημοσιογράφου, οι πληροφορίες λένε ότι τελευταία φλερτάρει με την επάνοδό του στην πολιτική, όχι με τη Ν.Δ. -το 2019 το όνομά του έπαιζε για τις «γαλάζιες» λίστες-, αλλά με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. και τον Νίκο Ανδρουλάκη, που, όπως έχουν παρατηρήσει τηλεθεατές, ακροατές και αναγνώστες, στηρίζουν τα μέσα ενημέρωσης του ομίλου Μαρινάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα δημοσιεύματα με πιθανούς υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ σε όλη την Ελλάδα τον ανέφεραν ως υποψήφιο βουλευτή στον Βόρειο Τομέα Αθηνών.
Κολακεία και συμβουλές
Τα… όψιμα «πράσινα» πολιτικά του αισθήματα και την προτίμησή του στον Νίκο Ανδρουλάκη φρόντισε να τα γνωστοποιήσει εμμέσως πλην σαφώς αρκετά νωρίς, καθώς τον περασμένο Σεπτέμβριο, με άρθρο του στο metarithmisi.gr κι ενώ ζούσε ακόμα η Φώφη Γεννηματά, είχε γράψει, μεταξύ άλλων: «Το ΚΙΝ.ΑΛ., λοιπόν, έχει ανάγκη από μια νέα ηγεσία, με αυτοπεποίθηση, φρέσκο λόγο και πρόγραμμα, που θα δίνει προοπτική και δεν θα πανηγυρίζει αν το 6% γίνει 6,3% σε κάποια δημοσκόπηση. Μια ηγεσία που θα δώσει τη μάχη για να αντιστρέψει τους συσχετισμούς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια ηγεσία που θα δώσει τη μάχη για να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς που πήγαν στη Ν.Δ. λόγω της παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη».
Τη στήριξή του όμως στον Νίκο Ανδρουλάκη την εξέφρασε και σε πρόσφατο σχετικά άρθρο του στην «AthensVoice», που ήταν μία αποθέωση… κολακείας αλλά και συμβουλών προς τον νέο αρχηγό. Γράφει, μεταξύ άλλων: «Το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό του νέου προέδρου είναι η σεμνότητα. Παρά το εύρος της νίκης του (και) σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας του, δεν έβγαλε καμία αλαζονεία… Το δεύτερο, ότι δεν ήρθε σαν ταύρος μέσα σε υαλοπωλείο που θα τα σαρώσει όλα… Το τρίτο, η μετριοπάθεια που δείχνει σε σχέση με την αντιπολιτευτική του τακτική και η εμπειρία του σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο τον έχουν βοηθήσει να αντιληφθεί ότι η πολιτική δεν είναι κραυγές και προσωπικά χτυπήματα, αλλά επιχειρήματα, εναλλακτικές προτάσεις και σχέδιο».
Σε άλλο σημείο του άρθρου αναφέρει ότι «ο πήχης είναι ψηλά, με τον έννοια ότι ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ. έχουν πλέον αλλάξει πίστα. Στον ορίζοντα ανοίγονται δυνατότητες και προοπτικές για κάτι μεγάλο και όχι για μια συμπληρωματική δύναμη που όλοι θα ρωτούν “με ποιον θα πάτε;”… Ο Ανδρουλάκης ξέρει ότι δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα… Είναι ένας πανίσχυρος αρχηγός… Κάτι σαν λευκή επιταγή έχει λάβει. Που σημαίνει ότι βρίσκεται στη φάση της επιβολής: Προσώπων και θέσεων».
«Παιδί» του Κύρκου
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος άρχισε την καριέρα του ως πολιτικό παιδί του Λεωνίδα Κύρκου. Όταν ο Φώτης Κουβέλης έφυγε από την Κουμουνδούρου για να ιδρύσει τη ΔΗΜ.ΑΡ., εκείνος προσκολλήθηκε. Διαφώνησε με τον Φώτη Κουβέλη όταν η ΔΗΜ.ΑΡ. εγκατέλειψε την κυβέρνηση. Η δεύτερη διαφωνία προέκυψε όταν ο κ. Κουβέλης απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τους «58» και το ΠΑΣΟΚ. Η παταγώδης αποτυχία του να εκλεγεί στην Ευρωβουλή (κατετάγη πέμπτος και καταϊδρωμένος, με μόλις 4.105 ψήφους!) τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη. Εν μια νυκτί πέρασε αρχικά στην εσωκομματική αντιπολίτευση και λίγους μήνες αργότερα, με αφορμή τη διαγραφή του Γρηγόρη Ψαριανού, με τον οποίο ήταν δίδυμο εκείνη την εποχή, έφυγε και ο ίδιος.
Εκτός από τον Γρ. Ψαριανό, συγχρωτίζεται σταθερά, άλλωστε, και με άλλους εκφραστές ανάλογων εθνομηδενιστικών αντιλήψεων, όπως ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού και μετέπειτα υποψήφιος με τη Ν.Δ. Π. Τατσόπουλος και ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης. Διακινητής τέτοιων απόψεων πλέον -που με αιχμή κυρίως τα εθνικά θέματα εκπορεύονται κατά βάση από το γνωστό «εκσυγχρονιστικό» ΕΛΙΑΜΕΠ- ο φέρελπις Αν. Παπαδόπουλος προωθείται τώρα για νέους ρόλους στο κόμμα του (εμφανώς «χειραγωγούμενου») κ. Ανδρουλάκη…
Το αντιπασοκικό του παρελθόν
Πολλοί παλιοί πασόκοι δεν ξεχνούν το έντονο αντιπασοκικό του παρελθόν, κυρίως όμως την επίθεση που είχε κάνει τον Ιανουάριο 2014, μιλώντας σε εκδήλωση της «κίνησης των 58», στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ και σε συνέντευξή του την ίδια περίοδο στον ραδιοσταθμό «Βήμα» είχε πει για τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Ως λογική και συγκρότηση, δεν θεωρώ ότι (ο Ανδρέας Παπανδρέου) ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός. Δεν έχω ψηφίσει (ΠΑΣΟΚ). Σε όλους αυτούς είμαι κοντά στο εγχείρημα 1996-2000, παρά τα μεγάλα λάθη που έχουν γίνει μετά το 2000. Αλλά νομίζω πιο κοντά ως λογική και αντίληψη εκείνη την περίοδο. Τη δεκαετία του ’80 έγιναν πολύ σημαντικά πράγματα. Οι δυνατότητες του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν τεράστιες. Θα μπορούσε να αλλάξει τη χώρα σε μια άλλη κατεύθυνση».
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης τότε του είχε απαντήσει άμεσα: «Επειδή ακούω και μαθαίνω για κάποιους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις των “58” και μόνιμό τους πρόβλημα είναι η διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, κατακεραυνώνοντας το κοινωνικό κράτος της περιόδου και τη διόρθωση των αδικιών της διακυβέρνησης της Δεξιάς, το οποίο μεταφράζουν ως το πελατειακό κράτος του Ανδρέα Παπανδρέου, τους παραπέμπω στις συνετές και αλησμόνητες διακυβερνήσεις των περιόδων 1990 -1993 και 2004-2009. Έτσι δεν είναι Ανδρέα και λοιποί… σύγχρονοι που απαξιώνετε εργολαβικά… την προσφορά και την ιστορία 38 ολόκληρων χρόνων;»
