Το δικαίωμα στην πολυφωνία σε μια δημοκρατία είναι υπόθεση του κόμματος που κυβερνά. Σε τούτον τον απλό και αμετακίνητα δεσποτικό κανόνα συμπυκνώνεται το δόγμα του Μαξίμου για την ελευθερία και τον πλουραλισμό στην ενημέρωση, όπως εκφράζεται από τον αξιοθρήνητο εκπρόσωπό του Γιάννη Οικονόμου.
Στη Βουλή, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν καταγγείλει επανειλημμένως ότι ο τηλεοπτικός χρόνος αφιερώνεται σε συντριπτικά ποσοστά στην πλευρά της κυβέρνησης. Θα μπορούσε να αναγνωρίσει κανείς ότι οι ιδιώτες μέτοχοι έχουν τους λόγους τους, επειδή αυτό είναι το επιχειρηματικό τους συμφέρον: να κάνουν μπίζνες με το Μαξίμου. Η ίδια τακτική όμως διαπιστώνεται και στην κρατική τηλεόραση, που λειτουργεί από τον οβολό των πολιτών. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βρήκε τον φταίχτη. Είναι ο κορονοϊός!
Στο πλαίσιο της χθεσινής ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κλήθηκε να σχολιάσει τα στοιχεία που συγκέντρωσε το ΕΣΡ για την κατανομή του τηλεοπτικού χρόνου, σύμφωνα με τα οποία η προβολή της κυβέρνησης ξεπερνά το 80%.
Ο Γιάννης Οικονόμου, χωρίς να αντιλαμβάνεται τη γελοιότητα του πράγματος, ισχυρίστηκε ότι τα αποτελέσματα αυτά αφορούν «σε ένα χρονικό διάστημα λιγότερο από δύο μήνες, στο οποίο προφανώς να θυμίσουμε ότι είναι η περίοδος που βρισκόμαστε στην αιχμή της πανδημίας».
Οπως ανερυθρίαστα πρόσθεσε, «εκείνο το διάστημα υπήρχαν πολύ πυκνές και τακτικές ανακοινώσεις, με τηλεοπτικές παρουσίες υπηρεσιακών παραγόντων και κυβερνητικών, που είχαν όμως ενημερωτικό χαρακτήρα σε ό,τι αφορά το κομμάτι της ενημέρωσης της κοινής γνώμης για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε στην πανδημία. Δεν είχαν πολιτικές διαστάσεις είτε πολιτικά μηνύματα, οπότε νομίζω ότι δεν είναι κατάλληλο για να βγάλει κάποιος συμπέρασμα». Μιλάμε για μια περίοδο που οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης έδιναν απανωτές συνεντεύξεις και έκαναν δηλώσεις για το πρόβλημα, αλλά η γνώμη τους πετάχτηκε στα σκουπίδια.
Κάπως έτσι η Ελλάδα, μια χώρα όπου το βάρος της «ενημέρωσης» έχει πέσει στις τσέπες των εκλεκτών της λίστας Πέτσα, κατρακύλησε στην 108η θέση διεθνώς στο θέμα της ελευθερίας του Τύπου και στην τελευταία στην Ε.Ε.
