Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη
Όπως το έχω γράψει πολλές φορές, η ΝΔ είναι ένα «κονσόρτσιουμ» πολιτικών «τζακιών» και πολιτικών οικογενειών, δηλαδή επικρατεί, σε μεγάλο βαθμό, οικογενειοκρατία και κληρονομική διαδοχή στην πολιτική. Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που καθορίζει τη μοίρα του εκάστοτε κομματικού αρχηγού, είναι η ικανότητά του για εξασφάλιση της πρόσβασης των ελίτ της ΝΔ στην εξουσία και στα προνόμιά της. Το κόμμα αυτό δεν διαθέτει κάποια σταθερή ιδεολογική κατεύθυνση, ειδικά σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, ούτε υπηρετεί σήμερα κάποιον κοινά αποδεκτό στρατηγικό εθνικό στόχο.
Για χρόνια στο εσωτερικό της ΝΔ υπήρξαν εκείνοι που υποστήριζαν τον φιλελευθερισμό και οι άλλοι που υποστήριζαν τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, ώσπου ανέλαβε την ηγεσία ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλωμένος αντινατισβιστής και οπαδός του νεοφιλελευθερισμού. Δηλαδή ένας ιδεολογικός αχταρμάς, με βασικό οδηγό και στόχο την κατάληψη της εξουσίας και των προνομίων της, την απλή διαχείριση της κρίσης, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της παρασιτικής ολιγαρχίας και όχι την ανάπτυξη παραγωγικού ιστού στη χώρα.
«Ιδιοκτησιακά» η ΝΔ είναι παραδοσιακά «καραμανλική», αλλά χρησιμοποιήθηκε ως ξενιστής του «μητσοτακισμού» που επιδιώκει πάντα να την καταστήσει δική του ιδιοκτησία και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Η σημερινή ΝΔ είναι ένα ασύμβατο συνονθύλευμα.
Ο νυν αρχηγός της ΝΔ, που όπως είπαμε είναι δηλωμένος αντινατιβιστής και οπαδός της πολυπολτισμικής κοινωνίας, της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού, νέος σχετικά σε ηλικία, προφανώς και στοχεύει να παραμείνει στην πολιτική ηγεσία της χώρας για πολλά χρόνια. Τι θεωρώ ότι σκέφτηκε; Θεώρησε δεδομένους τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ και εκτίμησε ότι την πρωτιά και τις νίκες μπορεί να τις εξασφαλίσει η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων του λεγόμενου Κέντρου. Έτσι, έδωσε προτεραιότητα και μάζεψε γύρω του, διάφορους σημιτικούς, άλλους πασοκογενείς, διάφορους δικαιωματιστές κ.λ.π. Νόμισε ότι μπολιάζοντας με αυτόν τον τρόπο τη ΝΔ και δημιουργώντας αυτό το συνονθύλευμα, θα εξασφάλιζε εκείνη την κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που χρειαζόταν για να είναι ο νικητής.
Ουσιαστικά και με τις εξουσίες που συγκέντρωσε όλες στα χέρια του (με το επιτελικό κράτος), ακόμα και αυτόν τον απόλυτο έλεγχο της ΕΥΠ, έστειλε το μήνυμα προς το εσωτερικό της ΝΔ και προς τον αποσβολωμένο «καραμανλισμό», ότι μόνο αυτός, με τις πολιτικές του τακτικές και τη «στιβαρή» του ηγεσία, μπορεί να εξασφαλίσει την πρωτιά και την μακρόχρονη παραμονή των κομματικών ελίτ στην εξουσία και τα προνόμιά της. Ταυτόχρονα προσεταιρίστηκε τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία τον λιβανίζουν συνεχώς, ενώ απίστευτες δημοσκοπήσεις, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τον δείχνουν ότι είναι προ της αυτοδυναμίας, σαν να μην υπάρχει καμία πολιτική φθορά.
Χάρτινος πύργος το οικοδόμημα Μητσοτάκη
Αυτό το πολιτικό οικοδόμημα που έστησε ο κ. Μητσοτάκης πέφτει τώρα σαν χάρτινος πύργος. Ο κ. Μητσοτάκης γνώριζε προφανώς ότι τα στελέχη του λεγόμενου Κέντρου, που μάζεψε στη ΝΔ, δεν είναι ιδεολόγοι αλλά επαγγελματίες πολιτικοί και εκείνο που «πωλούν» πολιτικά είναι ανθρωπισμό, δικαιωματισμό, κοσμοπολιτισμό, περιβαλλοντική ευαισθησία, πράσινη ανάπτυξη, εθνική υποχωρητικότητα, κατευνασμό κ.λ.π. Γι΄ αυτό εκτιμώ ότι αλλοίωσε εντελώς την πολιτική φυσιογνωμία της ΝΔ, καθόσον θεωρώντας δεδομένους τους παραδοσιακούς της ψηφοφόρους, επεδίωξε να κερδίσει τους ανωτέρω ψηφοφόρους και να είναι ο ίδιος ο απόλυτος ρυθμιστής των πολιτικών εξελίξεων.
Δεν υπολόγισε όμως τρία πράγματα. Την διαρροή των πατριωτών ψηφοφόρων της παράταξης, δεν υπολόγισε την άνοδο του ΚΙΝΑΛ και δεν υπολόγισε τις υποκλοπές. Την πρώτη περίπτωση προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με αποκλεισμό από τα ΜΜΕ, με περίεργες δημοσκοπήσεις, με διάφορες ταμπέλες κ.λ.π. Στην άνοδο του ΚΙΝΑΛ, διακρίνει με αγωνία ότι όλο αυτό το κεντρώο αφήγημα που έστησε, μπορεί να καταρρεύσει λόγω της αναπόφευκτης πολιτικής φθοράς και οι αντίστοιχοι ψηφοφόρου να μεταναστεύσουν πίσω στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Στο θέμα των υποκλοπών έχει πανικοβληθεί εντελώς, πρώτον γιατί φοβάται ότι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες δικαιωματιστές μάλλον θα θελήσουν να αποστασιοποιηθούν από τον ίδιο και να απομακρυνθούν και δεύτερον γιατί βλέπει τα διεθνή ΜΜΕ να τον κατατάσσουν στους αυταρχικούς ηγέτες, τσαλακώνοντας εντελώς την πολιτική εικόνα του.
Η παρέμβαση Καραμανλή
Όλες αυτές οι πολιτικές οικογένειες της ΝΔ που δεν διανοούνται ότι μπορεί να φύγουν οριστικά από την πολιτική σκηνή (και αυτό θα συμβεί εάν η ΝΔ καταλήξει σαν ένα νέο ΚΙΝΑΛ), είναι εκείνες που οριοθετούν τις κινήσεις του εκάστοτε αρχηγού και επιβάλουν τις εκλογές, όταν το κόμμα κινδυνεύει να εισέλθει σε αναπόδραστη πορεία φθοράς. Όπως δηλαδή έπραξε ο κ. Τσίπρας, μετά τις ευρωεκλογές του 2019, προκειμένου να σταματήσει την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ δε περισσότερο, εννοείται ότι η πορεία του κόμματος ενδιαφέρει την καραμανλική πτέρυγα.
Η αναμενόμενη για μένα επανεμφάνιση του κ. Καραμανλή και τα όσα καταλόγισε στην νυν ηγεσία, από τα Ανώγεια της Κρήτης, εκτιμώ ότι εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Προφανώς, εκτιμήθηκε από τις κατεστημένες ελίτ της ΝΔ ότι επιταχύνεται η κατάρρευση του κόμματος, οπότε και πρέπει να υπάρξει συγκράτηση των ψηφοφόρων και επανάκαμψη στο κομματικό «μαντρί».
Πάμε για αλλαγή του εκλογικού νόμου
Ο κ. Μητσοτάκης δεν επένδυσε ποτέ στην απλή αναλογική, με την οποία θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές και στόχευε πάντα στις επαναληπτικές εκλογές με το δικό του εκλογικό νόμο της μισο-ενισχυμένης αναλογικής, που του υπέδειξαν οι «κεντρογενείς» του Μαξίμου. Όμως, η πολιτική φθορά (αν μάλιστα βάλουμε στη ζυγαριά, την ακρίβεια στην αγορά, τις τιμές της ενέργειας, το θέμα του χειρισμού του Covid-19 κ.λ.π.) είναι τέτοια που μάλλον καθιστούν ανέφικτη την αυτοδυναμία, ίσως ακόμα και αυτή την ξεκάθαρη πρωτιά. Προφανώς όλα αυτά συνεκτιμήθηκαν από τις ελίτ της ΝΔ πριν κάνουν (εκτιμώ) την κίνηση Καραμανλή.
Το μόνο που μπορεί πλέον ο κ. Μητσοτάκης να «πουλήσει» τόσο προς το εσωτερικό του κόμματος, όσο και προς τον εξωτερικό παράγοντα που θέλει σταθερότητα (βλ. υποτακτικότητα), είναι να υποσχεθεί ότι το κόμμα θα επιτύχει αναμφισβήτητη νίκη και ίσως αυτοδυναμία στις επαναληπτικές εκλογές. Και αυτό μόνο με έναν νέο εκλογικό νόμο υπερ-ενισχυμένης αναλογικής έχει κάποιες πιθανότητες να επιτευχθεί. Είναι η μόνη κίνηση που του απομένει.
Ήδη, μετά και την επανεμφάνιση του κ. Καραμανλή, που ήταν ηχηρή «καμπάνα» για τη συγκράτηση της φθοράς του κόμματος, οι φωνές που συνιστούν αλλαγή του εκλογικού νόμου έχουν πολλαπλασιαστεί και σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Μητσοτάκης το σκέφτεται σοβαρά πλέον και ίσως ξεκινήσει τις σχετικές διαδικασίες μετά τη ΔΕΘ.
