Αλλαγή του εκλογικού νόμου ή αλλαγή σε προεδρική δημοκρατία;

Must Read

Του Πέτρου Αγρέβη – Χασάπη

 

Για μια ακόμα φορά ήρθε στο προσκήνιο το ζήτημα του εκλογικού νόμου και συνάμα το δίλημμα: «κυβερνητική σταθερότητα ή αστάθεια;». Εντέχνως η συζήτηση περιορίζεται στο σχετικό δίλημμα: «ενισχυμένη αναλογική ή απλή αναλογική;». Υπάρχει όμως και το ζωτικό δίλημμα της «νοθευμένης ή γνήσιας λαϊκής αντιπροσώπευσης», που επιφέρει ο εκλογικός νόμος, αλλά δεν μιλάει κανείς γι’ αυτό. Η όλη συζήτηση λοιπόν δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στο ζήτημα του εκλογικού νόμου, αλλά πρέπει να ανοιχθεί και ως προς το ζήτημα του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, καθόσον το κεντρικό πρόβλημα είναι αυτό και όχι μόνος του ο εκλογικός νόμος.

 

Το ισχύον μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι αυτό της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και η σχετική περίοδος ονομάζεται «Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία». Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε, το σύστημα αυτό οδήγησε τη χώρα και το λαό στη χρεοκοπία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε ήδη εισέλθει σε έναν ολισθηρό δρόμο εθνικών παραχωρήσεων (Συμφωνία των Πρεσπών, υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία κ.λ.π.).

Ο Πέτρος Αγρέβης Χασάπης

Πέρα όμως από αυτά που βιώνουμε, μια απλή και μόνο σύγκριση των θεσμών που περιέχονται στο Σύνταγμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, με αντίστοιχους άλλων ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών, ακόμα και ανατολικών πρώην κομμουνιστικών,  είναι ικανή να εξηγήσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε εισέλθει. Έχουμε ένα υπερσυγκεντρωτικό – πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, πέρα και πάνω από Βουλή και Δικαιοσύνη, θεσμοί που δεν μπορούν να το ελέγξουν, ούτε καν να το αγγίξουν. Άγνωστα εγχώρια και εξωτερικά συμφέροντα το κατευθύνουν και το ελέγχουν, όχι όμως οι ανωτέρω θεσμοί. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι αυτό το αυταρχικό σύστημα είναι μειοψηφικό στο λαό, με τους νόμους της ενισχυμένης αναλογικής, τα πράγματα γίνονται μακάβρια για το μέλλον μας.

 

Αυτό το πολιτικό σύστημα είναι εισαγόμενο και δημιουργήθηκε κάποτε σε ισχυρές ολιγαρχικές αστικές κοινωνίες. Δεν μπόρεσε ποτέ και δεν μπορεί να αποδώσει στην, ξένη προς αυτό, ελληνική πραγματικότητα για πολλούς λόγους, που εκφεύγουν του παρόντος. Κυρίως γιατί ποτέ στην Ελλάδα δεν δομήθηκαν μια ισχυρή παραγωγική τάξη και ισχυρές κοινωνικές ομάδες, αλλά μια παρασιτική ολιγαρχική τάξη, η οποία πήρε τα ηνία της εξουσίας με αυτό το σύστημα και έσπρωξε την ασύνδετη και ανίσχυρη κοινωνία στο περιθώριο. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μέλλον για τη χώρα μας με αυτό το πολιτικό σύστημα. Πολύ δε περισσότερο που, με αυτό το μειοψηφικό σύστημα, η χώρα μας γίνεται ακόμα πιο ευάλωτη στις επιθέσεις της παγκοσμιοποίησης, σπρώχνοντας την ελληνική κοινωνία ακόμα πιο πολύ στο περιθώριο ανυπεράσπιστη.

 

Επομένως, το ισχύον πολιτικό σύστημα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πρέπει να αλλάξει ή να τροποποιηθεί ριζικά, ώστε αφενός να ανατραπεί η παρακμιακή πορεία της χώρας, αφετέρου να υπάρξει πραγματική πολιτική σταθερότητα, και να θωρακιστεί η Ελλάδα. Είναι ανάγκη να φύγουμε από το αποτυχημένο μεταπολιτευτικό μοντέλο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας και να περάσουμε στην Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία. Να αφήσουμε το αποτυχημένο στατικό σύστημα και να περάσουμε σε μια μορφή δυναμικής δημοκρατίας.

 

Βλέπουμε λοιπόν, πως απλές αλλαγές στον εκλογικό νόμο δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, παρά μόνο τις προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων πολιτικών. Ενισχυμένη αναλογική, από την άλλη, δίνει μειοψηφικές αυταρχικές και ξενοκινούμενες κυβερνήσεις. Στον αντίποδα η απλή αναλογική δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί δεν υπάρχουν ισχυρές κοινωνικές ομάδες για να βρουν έκφραση μέσα από αυτόν τον εκλογικό νόμο, αλλά μόνο προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις.

 

Πρέπει επομένως να γίνει επέμβαση στο επίπεδο του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Για να γίνει όμως αυτό, για να αλλάξει δηλαδή το πολιτικό σύστημα, είναι απαραίτητο να γίνουν σημαντικές επεμβάσεις στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας, ο οποίος ρυθμίζει την οργάνωση και τη λειτουργία του Κράτους, ιδιαίτερα στον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις.

 

Πέρα από τα ανωτέρω θα πρέπει να προστεθεί και μια άλλη παράμετρος, που υπαινίχθηκα πιο πάνω. Στη σύγχρονη εποχή, το οικονομικό στοιχείο έχει φύγει έξω από τα όρια των εθνικών κρατών, έχει καταστεί πλανητικό και πλέον επιτίθεται στα πολιτικά συστήματα που είναι αναγκαστικά εγκλωβισμένα εντός των ορίων των εθνικών κρατών, προκειμένου να εκμεταλλευθεί ανεξέλεγκτα τους αντίστοιχους λαούς.. Σε μας, η τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος του 2019, όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στις δημοκρατικές προσδοκίες των πολιτών και στις ανάγκες θωράκισης της χώρας από τις επιθέσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά, αντίθετα, έκανε το πολιτικό σύστημα ακόμα πιο συγκεντρωτικό – πρωθυπουργοκεντρικό και τη χώρα πιο ευάλωτη, σπρώχνοντας ταυτόχρονα την ελληνική κοινωνία ακόμα πιο πολύ στο περιθώριο ανυπεράσπιστη. Επιτακτική επομένως προβάλει η ανάγκη εισροής της λαϊκής βούλησης στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

 

Ο Ερντογάν για παράδειγμα, αντιλήφθηκε έγκαιρα πως με το κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα (σαν το δικό μας), η Τουρκία δεν είχε μέλλον, θα οδηγείτο σε αυτοδιάλυση. Αντίθετα πάνω στο προεδρικό σύστημα χτίζει στέρεα το αφήγημα για ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όσο φυσικά θα το επιτρέψουμε εμείς και ο διεθνής παράγων. Γι’ αυτό και εισήγαγε το πολιτικό σύστημα της προεδρικής δημοκρατίας, κόντρα στις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, η οποία όμως τώρα το έχει αποδεχτεί. Το ίδιο ακριβώς πρεσβεύει και η ανερχόμενη Ιταλίδα πολιτικός Τζόρτζια Μελόνι και τα ιταλικά κόμματα που θα συνεργαστούν μαζί της, καθόσον αντιλαμβάνονται ότι και η Ιταλία, παρότι έχει ισχυρό παραγωγικό ιστό, εντούτοις, λόγω της εσωτερικής διαφθοράς εξ αιτίας του κοινοβουλευτικού συστήματος, δεν έχει μέλλον με το σύστημα αυτό.

 

Επομένως, ο εκλεγόμενος από το λαό κυβερνήτης (κατά τον απερχόμενο κ. Μητσοτάκη), πρέπει όμως να εκλέγεται από την πραγματική απόλυτη πλειοψηφία του λαού, με άμεση καθολική ψηφοφορία και όχι με νόθα εκλογικά συστήματα, ενώ ταυτόχρονα τα μέλη του  Κοινοβουλίου θα πρέπει να εκλέγονται με απλή αναλογική ώστε να εισρέει η λαϊκή βούληση ανάγλυφα μέσα στην κυβέρνηση και στο νομοθετικό σώμα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπάρχουν περιορισμένες θητείες, σταθερές τετραετείς κοινοβουλευτικές περίοδοι, Συνταγματικό Δικαστήριο και φυσικά λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψηφίσματα και προτάσεις νόμων και πολλά άλλα.

 

Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι ο εκλογικός νόμος η παράμετρος που θα λύσει τα προβλήματά μας, αλλά η ίδια η αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Γιατί όμως τα καθεστωτικά ΜΜΕ περιορίζουν τη συζήτηση μόνο γύρω από τον εκλογικό νόμο και τις, εξ αιτίας αυτού, κομματικές συνεργασίες; Η απάντηση νομίζω γίνεται αντιληπτή από τον καθένα. Γιατί μόνο με το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορούν τα συστημικά παρασιτικά συμφέροντα να επιβιώνουν σε βάρος της κοινωνίας.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις τελευταίες & σημαντικές ειδήσεις.

Ακολουθήστε το newsbreak.gr στο κανάλι μας στο YouTube για να είστε πάντα ενημερωμένοι.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο newsbreak.gr

Tο newsbreak.gr δημοσιεύει κάθε σχόλιο το οποίο είναι σχετικό με το θέμα στο οποίο αναφέρεται το άρθρο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε. Σε κάθε περίπτωση ο καθένας φέρει την ευθύνη των όσων γράφει και το newsbreak.gr ουδεμία νομική ή άλλη ευθύνη φέρει.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

εισάγετε το σχόλιό σας!
Πληκτρολογήστε το όνομα σας

Περισσότερα Βίντεο

Latest News

Διαβάζονται τώρα

More Articles Like This