Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη οδηγεί την Ελλάδα από τη μια πανωλεθρία στην επόμενη, αλλά εκείνο που κυριαρχεί στον νου και στην πολιτική ατζέντα του πρωθυπουργού είναι τα λεφτά.
Στη σύσκεψη που είχε στο δημαρχείο Καρδίτσας με δημάρχους των περιοχών που πλημμύρισαν από την πρόσφατη νεροποντή είπε: «Τα χρήματα θα τα βρούμε, είτε είναι εθνικοί πόροι είτε είναι ευρωπαϊκοί πόροι. Δεν θα υπάρχει -να το τονίσω αυτό- ζήτημα πόρων».
Ισως να βαραίνει στη συνείδηση του πρωθυπουργού η χρηματοκεντρική οικογενειακή παράδοση και ανατροφή του. Ισως να θέλει απλώς να εφαρμόσει τη συνταγή τού να ρίχνει κάποιος χρήματα (ή απλώς να υπόσχεται ότι θα ρίξει) πάνω σε μείζονα προβλήματα, έχοντας την αυταπάτη ότι αυτά θα λυθούν. Ισως να έχει διαπιστώσει ότι αυτού του τύπου οι πολιτικές συμπεριφορές, οι υποσχέσεις για μετρητά πάνω στις λάσπες και τα αποκαΐδια, λειτουργούν την ώρα των εκλογών.
Πολλές εικασίες μπορεί να κάνει κάποιος για τα κίνητρα πίσω από τη συμπεριφορά του κ. Μητσοτάκη. Αν ισχύει κάποια απ’ όλες, τότε ο πρωθυπουργός δεν ασκεί πολιτική, αλλά… πολιτικαντισμό του χειρίστου είδους. Οταν συζητά πολιτικό πρόσωπο με πολίτες που έχουν χτυπηθεί από κάποια θεομηνία και παράλληλα βιώνουν την ανυπαρξία του κράτους, είναι τουλάχιστον ευτελές να τάζει μετρητά για να εξαγοράσει εντυπώσεις.
Τα χρήματα δεν φέρνουν πίσω τα πρόσωπα που έχασαν τη ζωή τους. Ακόμα κι αν το χρεοκοπημένο κράτος αποζημιώσει σε ποσοστό 100% εκείνους που απώλεσαν τις οικίες τους ή το νοικοκυριό τους στις πλημμύρες, το ψυχολογικό τραύμα δεν αποκαθίσταται. Οι αναμνήσεις αγαπημένων προσώπων, το συναισθηματικό φορτίο που φέρουν τα αντικείμενα που έχει ο καθένας στην οικία του δεν… επανέρχονται.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει συχνά, μη προγραμματισμένα «ραντεβού» με τα θύματα μαζικών καταστροφών και της απραξίας του διαλυμένου κράτους που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του. Ας σταματήσει πλέον να παίζει την «κασέτα» με τις υποσχέσεις για μετρητά. Πολύ σύντομα θα καταλάβει κι ο ίδιος ότι τα παλιά κόλπα παύουν να λειτουργούν, επειδή η συχνή επανάληψή τους κουράζει το κοινό.