Σιωπηρή συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας

Υποχωρούμε σε όλα τα επίπεδα. Η Ελλάδα γνωρίζει μια πρωτοφανή υποβάθμιση της θέσεώς της στην διεθνή σκηνή, αλλά το χειρότερο, υφίσταται απώλειες. Εθνικές απώλειες.

• Του Ευθ. Π. Πέτρου

Γινόμαστε το τελευταίο διάστημα μάρτυρες μιας ανομολογήτου συρρικνώσεως της εθνικής μας κυριαρχίας. Καθοριστικής σημασίας ήταν η υποχώρηση της Κάσου, όπου επί της ουσίας εγκαταλείψαμε την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασυνδέσεως Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ μόλις η Τουρκία αντέδρασε. Και αυτή δεν είναι παρά μόνον η αρχή.

Αφού την αφήσαμε να «αλωνίζει» σε θάλασσες που είναι δικές μας, η Τουρκία διεκδικεί πλέον και τα νησιά μας, επιβουλευόμενη την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Δραματική προειδοποίηση απευθύνει μέσω της πλατφόρμας «Χ» ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών κ. Γιάννης Βαληνάκης, ο οποίος τονίζει: «Οι άλλες διεκδικήσεις της Τουρκίας ωχριούν ως πρόβλημα σε σύγκριση με την αμφισβήτηση των νησιών και της εδαφικής μας ακεραιότητας! Αυτήν πρέπει να ακυρώσουμε ως πρώτη μας επιδίωξη!»

Απαριθμεί εν συνεχεία ο Δωδεκανήσιος πολιτικός τις τέσσερεις διεκδικήσεις της Τουρκίας, οι οποίες συνιστούν αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας: «Αποτελεί δυστυχώς τον πυρήνα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και σε αυτήν στηρίζονται οι 4 νέες διεκδικήσεις της του τελευταίου έτους:

• τα αιολικά πάρκα που αποσύρθηκαν από την ανοιχτή θάλασσα περιοριζόμενα εντός των χωρικών υδάτων μας,
• το θαλάσσιο πάρκο στο Ανατολικό. Αιγαίο που συρρικνώνεται και αναβάλλεται συνεχώς,
• η ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο (GSI )
• και τέλος η νέα αντιπαράθεση για τη θαλάσσια χωροταξία.

Και στις 4 περιπτώσεις δεν διδαχθήκαμε τίποτα από την έλλειψη στοιχειώδους γεωπολιτικού σχεδιασμού σε σχέση με τον αγωγό EastMed που ναυάγησε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η ιδιαίτερη αφιέρωση Τσίπρα στον πρώτο που αγόρασε την «Ιθάκη»

Ο μόνος “σχεδιασμός” μας περιορίζεται σταθερά στο ότι η έρευνα είναι νόμιμη κατά το διεθνές δίκαιο.

Δεν προβλέπονται δηλαδή οι τουρκικές αντιδράσεις, ούτε καταστρώνονται σχέδια αντιμετώπισής τους — με συνέπεια τον αιφνιδιασμό, “παζάρια” υπό πίεση, και τελικά -προσώρας τουλάχιστον- αρνητικές συνέπειες».

Το τραγικό είναι ότι η ελληνική Κυβέρνηση υποχωρεί κατά κράτος χωρίς να δείχνει ότι αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της καταστάσεως. Αντί να προετοιμάζεται ώστε να αντιμετωπίσει επιτυχώς την επομένη κρίση (που νομοτελειακώς θα ξεσπάσει) και να θέσει φραγμό στα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας προσπαθεί να αποκρύψει την θλιβερή πραγματικότητα τροφοδοτώντας την επικαιρότητα με διάφορα επικοινωνιακά «αφηγήματα», μεταξύ των οποίων και οι ισχυρισμοί της, περί ισχυράς ελληνικής παρουσίας στην διεθνή σκηνή. Στο πλαίσιο αυτό, απλές διπλωματικές επαφές παρουσιάζονται σαν επιτυχίες.

Τονίζει σε άλλη ανάρτησή του ο κ. Βαληνάκης: «Η χώρα μας αεροβατεί με την ψευδαίσθηση περί “ισχυρού διπλωματικού της αποτυπώματος” επειδή ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας οργανώνουμε… συζητήσεις για “Διάλογο, Δημοκρατία και Δημοκρατία”. Το “άσφαιρο” ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου παρουσιάζεται ως “πολλαπλό χαστούκι” στον Ερντογάν κλπ. Γενικότερα, οι ελληνικές αντιδράσεις στον τουρκικό “καλπασμό” περιορίζονται σε απλές επαφές και “Στρατηγικά Συμβούλια”, χωρίς απτά αποτελέσματα: η ολοκλήρωση της οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο έχει πλήρως λησμονηθεί, τον έλεγχο της Λιβύης μοιράζονται η Τουρκία με τη Ρωσία, όλα σχεδόν τα δυτικά εμπάργκο όπλων που είχαν επιβληθεί στην Άγκυρα αίρονται κλπ.»

Κρατάμε την επισήμανση του κ. Βαληνάκη για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, που έχει λησμονηθεί, διότι προσφάτως ανεκοινώθησαν σε διθυραμβικό μάλιστα τόνο οι προθέσεις της αμερικανικής Chevron να αρχίσει έρευνες νοτίως της Κρήτης. Υπάρχουν πληροφορίες συμφώνως προς τις οποίες η αμερικανική εταιρεία δεν ανέλαβε πρωτοβουλία, αλλά κινήθηκε έναντι αδρής αμοιβής, από την ελληνική κυβέρνηση.

Η περιοχή μάλιστα στην οποία θα κινηθεί καλύπτεται από το τουρκο-λιβυκο μνημόνιο, αλλά ευρίσκεται στην πλευρά της λιβυκής δικαιοδοσίας. Ελπίζουν έτσι κάποιοι στην Αθήνα, ότι δεν θα προκληθεί τουρκική αντίδρασις. Φοβούμεθα διότι και πάλι δεν πρόκειται να επιμείνουν. Θα υποχωρήσουν, αν αντιδράσει η Τουρκία, όπως υπεχώρησαν και στην Κάσο. Αποδεχόμενοι και πάλι συρρίκνωση της κυριαρχίας μας. Και θα έχουν χάσει και τα ποσά που πληρώνουν στην Chevron…

Και ενώ στην Ελλάδα εθελοτυφλούμε, η Τουρκία αναβαθμίζει πράγματι την θέση και την επιρροή της. Τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία βελτίωσε πολλαπλώς την θέση της. Μπορεί οι συνομιλίες για την Ουκρανία να μην ολοκληρώθηκαν, αλλά μόνον το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη ήταν ο επιλεγμένος τόπος διεξαγωγής τους, αναδεικνύει την Τουρκία σε παράγοντα του παγκοσμίου διπλωματικού παιχνιδιού.

Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν ανεγνωρίσθη από τον ίδιο τον Πρόεδρο Τραμπ, ως παράγοντας των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή, αφού μετέσχε δια τηλεδιασκέψεως στην συνάντηση για την Συρία στο Ριάντ, κατά την οποία ήρθησαν οι κυρώσεις για την Συρία και ο εκλεκτός της Αγκύρας Πρόεδρος Αλ Σάρα (πρώην τρομοκράτης Αλ Γκολάνι) αποκαταστάθηκε ως διεθνώς αναγνωριζόμενος ηγέτης (και ας ελέγχει το καθεστώς του, μόλις το ένα τρίτο της συριακής επικρατείας).

Αντιθέτως η Ελλάδα βυθίζεται σε γεωπολιτική ανυπαρξία. Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει κατορθώσει ακόμη να εξασφαλίσει την πρόσκληση για συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ, για την οποία εκλιπαρεί τους τελευταίους μήνες. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η πρόσκλησις θα μπορούσε να οδηγήσει σε χειρότερες περιπέτειες την χώρα.

Σε μια συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο, το πιθανότερο είναι ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα γινόταν αποδέκτης «συστάσεων» να αποδεχθεί την συνδιαλλαγή με την Τουρκία. Να δεχθεί δηλαδή περαιτέρω συρρίκνωση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Πηγή: Εστία της Κυριακής