Προκόπης Παυλόπουλος: Το δεύτερο μέρος της «Συνάντησης» για το Σύνταγμα και την ουσία της Δημοκρατίας

Στο Β’ Μέρος της Συνάντησης με τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και Ακαδημαϊκό στην Έδρα του Δημοσίου Δικαίου κ. Προκόπη Παυλόπουλο, η Άντζελα Τσιφτσή, ενόψει και της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, συνoμιλεί μαζί του για την ουσία της Δημοκρατίας, εστιάζοντας, μεταξύ άλλων:

Στον τρόπο αναθεώρησης του Συντάγματος και τις νομικές ασφαλιστικές δικλείδες του άρθρου 110, το οποίο όπως αναφέρει ο κ. Παυλόπουλος «είναι η βάση της αυστηρότητας του Συντάγματος».
Σε αναθεωρήσεις, οι οποίες έγιναν ορθά κι άλλες που εξυπηρέτησαν την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας και “κατά κύριο λόγο τον εκάστοτε πρωθυπουργό” όπως είπε ο κ. Παυλόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι «ο τρόπος που σεβόμαστε και προσεγγίζουμε το Σύνταγμα, το κατά πόσο είμαστε θεματοφύλακες του περιγράφεται και στο άρθρο 120 που ενισχυμένο με “ρήτρα αντίστασης” αναφέρει ότι ” Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».
Στην επιτυχημένη αναθεώρηση του 1999-2001 την οποία ουδείς αμφισβήτησε ποτέ και προέκυψε μέσα από ευρεία πλειοψηφία και την αναθεώρηση του 1986, μία «αναθεώρηση σκοπιμότητας που έγινε για να περιορίσει ο Ανδρέας Παπανδρέου τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, που τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Σε αρμοδιότητες, όπως η δυνατότητα διάλυσης της Βουλής, που καλώς αφαιρέθηκαν από τον ΠτΔ γιατί δεν ταίριαζαν στο Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα της Ελλάδας και αρμοδιότητες όπως «Μία μορφή κύρωσης της συνταγματικότητας των νόμων αλλά κι η δυνατότητα σύγκλισης του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών» που όποτε χρειάστηκε (όπως για το θέμα των Σκοπίων επί Κωνσταντίνου Καραμανλή αλλά και τρεις φορές κατά τη διάρκεια της Προεδρίας τον κ. Παυλόπουλου) πραγματοποιήθηκε βάσει ερμηνείας του Συντάγματος, όπως αναλύει.
Στην αναθεώρηση του 2006-2008, στην οποία έχει αναφερθεί ως «Χαμένη ευκαιρία, γιατί είχαν διαμορφωθεί πολιτικά και κοινωνικά οι συνθήκες για ριζική –και όχι αποσπασματική– αναθεώρηση κρίσιμων διατάξεων του Συντάγματος».
Στην άποψη του κ. Παυλόπουλου ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16, έτσι ώστε να επιτρέπεται η ίδρυση μη κερδοσκοπικών, μη κρατικών πανεπιστημίων, πρέπει να ολοκληρωθεί γιατί θα ωφελήσει και τα δημόσια Πανεπιστήμια λόγω της ευγενούς άμιλλας που θα δημιουργηθεί.
Στο δημοψήφισμα του 2015, για το οποίο δεν ενημερώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, ωστόσο χρειάστηκε να το διαχειριστεί, επικοινωνώντας στον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ότι η χώρα διατηρεί την ευρωπαϊκή πορεία της.
Σε πιθανές δυσχέρειες που μπορεί να προκύψουν κατά την ερμηνεία του άρθρου 28 § 1.
Στη συνταγματικότητα των μνημονίων.
Στην επιστροφή στην πανεπιστημιακή έδρα μεταξύ άλλων διδάσκοντας Συνταγματικό Δίκαιο στο Α εξάμηνο της Νομικής Σχολής Αθηνών, ως Επίτιμος Καθηγητής και τη σημασία που δίνει στον άνθρωπο, στις ιδιαιτερότητες καθεμιάς/καθενός, πίσω από την ιδιότητα του φοιτητή. Παράλληλα, αναφέρεται στις αλλαγές που έχει φέρει στον τρόπο που διδάσκει η μακρά κοινοβουλευτική του εμπειρία, αλλά και στην ικανοποίηση από την κατάμεστη αίθουσα.
Στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Σύνταγμα και την αντοχή του απέναντι στις καταιγιστικές τεχνολογικές αλλαγές και την ψηφιακή εποχή των big data, του ΑΙ και του μετανθρωπισμού.
Στην άποψη του ότι «Μεγάλος πολιτικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη αλλά αυτός που αποφεύγει τα μεγάλα λάθη».
Στον τίτλο που θα έβαζε στην αυτοβιογραφία του: «Χριστιανά τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ανεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ…».