Mόνο ως ρεσιτάλ προκλητικότητας μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι η Άγκυρα κλιμακώνει το γνωστό παιχνίδι της έντασης στο Αιγαίο, ακόμα και την πιο κρίσιμη στιγμή, λίγο πριν τη συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το περιβόητο κλίμα «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο το οποίο προσπαθούν να προβάλλουν οι διπλωματικοί δίαυλοι, δεν είναι παρά μόνο ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, όπως αποδεικνύει η Τουρκία.
Την ώρα που η Αθήνα υποστηρίζει ότι διατηρεί ανοιχτό τον διάλογο, η Άγκυρα δίνει το δικό της προκλητικό στίγμα ανακοινώνοντας NAVTEX με πραγματικά πυρά στο Αιγαίο. Οι συγκεκριμένες ασκήσεις αποτελούν ξεκάθαρο μήνυμα ισχύος, επίδειξη κυριαρχίας και ταυτόχρονα μοχλό πίεσης. Η Τουρκία «δεσμεύει» ξανά περιοχές στο Αιγαίο, επιχειρώντας να νομιμοποιήσει στην πράξη το αφήγημά της περί «γκρίζων ζωνών» και να καταστήσει την Ελλάδα θεατή στον χάρτη της «γαλάζιας πατρίδας», ζητώντας παράλληλα αποστρατιωκοποίηση των νησιών.
Απανωτές NAVTEX και παραβάσεις του FIR Αθηνών
Αφού εξέδωσε την πρώτη NAVTEX για την έξοδο του «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο, συνέχισε με δεύτερη, δεσμεύωντας θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται από τα ανατολικά της Άνδρου και της Τήνου έως τα βορειοδυτικά της Σάμου, ενώ συνέχισε τις παράνομες ενέργειες, με δύο παραβάσεις του FIR Αθηνών στο νοτιοανατολικό Αιγαίο.
Η Άγκυρα επιτυγχάνει συμφωνίες με τους δικούς της όρους μέσω των προκλήσεων
Η τουρκική ηγεσία ξέρει να εργαλειοποιεί την πρόκληση ως μέσο διαπραγμάτευσης. Προτού καθίσει στο τραπέζι, φροντίζει να ανεβάσει τον πήχη, ώστε να παρουσιαστεί στη συνέχεια «μεγαλοπρεπώς διαλλακτική». Η τακτική της είναι ένταση πριν από τις συνομιλίες, χειρονομίες καλής θέλησης κατά τη διάρκειά τους, και στο τέλος μια «συμφωνία» που έχει ήδη επιτευχθεί στους δικούς της όρους.
Απέναντι σε αυτό το μοτίβο, η Αθήνα δεν έχει περιθώριο για αυταπάτες. Οι NAVTEX της Άγκυρας δεν είναι τυχαίες. Η επαναλαμβανόμενη πρόκληση λειτουργεί διαβρωτικά: αν δεν υπάρξει άμεση και αποφασιστική αντίδραση, η «νέα κανονικότητα» που οικοδομεί η Τουρκία γίνεται σιγά σιγά αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα.
Διάλογος με εκβιασμούς
Η ελληνική πλευρά οφείλει να θέσει το ζήτημα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, ώστε να καταστεί σαφές ότι ο διάλογος δεν μπορεί να συνυπάρχει με την απειλή και την παραβίαση. Γιατί διάλογος υπό καθεστώς εκβιασμού δεν είναι διάλογος αλλά παγίδα. Και το χειρότερο θα ήταν να παρουσιαστεί η Αθήνα ως αδιάφορη ή ανεκτική απέναντι σε μια ακόμη ενέργεια που υπονομεύει την κυριαρχία της.
Η πρόκληση των δύο NAVTEX είναι η πιο πρόσφατη υπενθύμιση ότι η Τουρκία δεν αλλάζει, απλώς προσαρμόζει τη ρητορική της. Από το «σύμφωνο φιλίας» μέχρι την «θετική ατζέντα», ο πραγματικός πυρήνας της τουρκικής στρατηγικής μένει ίδιος: αμφισβήτηση, πίεση, αναθεωρητισμός.
Δείτε επίσης:
Περιμενω να ακούσω τον Μιζοτάκη να λέει : Εγώ έδιωξα τους Τούρκος… εγώ ! ο Κυριάκος ο Τουρκοφάγος !!