Μια «αρχαία γειτονιά» βρίσκεται κάτω από το Μουσείο Ακρόπολης, το αποκαλούμενο Μουσείο της Ανασκαφής, το οποίο εγκαινιάσθηκε επισήμως χθες, αποκαλύπτοντας τα ευρήματα από το οικόπεδο Μακρυγιάννη. Είναι το «μουσείο μέσα στο μουσείο», ένα θεματικό εκθετήριο με πάνω από 1.150 αντικείμενα τα οποία ανακαλύφθηκαν στα θεμέλια του Μουσείου Ακρόπολης και αγγίζει πολλές πτυχές της ανθρώπινης ζωής και καθημερινότητας, αποκαλύπτοντας τον τρόπο ζωής και δραστηριότητας κατά την αρχαιότητα.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι η ανασκαφική δραστηριότητα αποτελεί γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και επεσήμανε ότι μέσα από τα εκθέματα, που σχετίζονται με τις οικιακές, εργαστηριακές, οικονομικές, λατρευτικές εκφάνσεις του βίου των αλλοτινών κατοίκων της περιοχής, αποκαλύπτεται ένας κόσμος αινιγματικός αλλά και παράδοξα οικείος. Πρόκειται για ανακαλυφθέντα ευρήματα τα οποία πλέον είναι επισκέψιμα, εκθέματα που σχετίζονται με τις οικιακές, εργαστηριακές, οικονομικές, λατρευτικές εκφάνσεις του βίου των «αλλοτινών» κατοίκων της περιοχής, και που μας αποκαλύπτουν έναν κόσμο αινιγματικό αλλά και παράδοξα οικείο. Πρόκειται για έκθεση με όσα ανακάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη στο οικόπεδο Μακρυγιάννη, «ευρήματα υλικού πολιτισμού μιας απώτατης εποχής, μέσα από τα οποία ζωντανεύει η καθημερινότητα μιας αρχαίας γειτονιάς».
Οπως η ανασκαφική δραστηριότητα ανακάλυψε, είναι γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν που, όπως επισημάνθηκε, «πυροδοτεί τον αδιάκοπο, ψιθυριστό διάλογο ανάμεσά τους, που τον αφουγκραζόμαστε στις πιο πολλές γωνιές της πατρίδας μας, αλλά κυρίως εδώ, στην Αθήνα. Διάλογος που, συνδέοντας γεγονότα και προσωπικές ιστορίες με αντικείμενα και κατασκευές τα ίχνη των οποίων έχουν επιβιώσει μέσα στους αιώνες, όχι μόνο συμβάλλει στη συγκρότηση μιας συλλογικής κατανόησης του παρελθόντος, αλλά αναδεικνύεται και ως συμπυκνωμένη έκφραση της συλλογικής μας ταυτότητας».
Οπως τονίστηκε κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, μας φέρνει κοντά στους ανθρώπους που περπάτησαν στα ίδια χώματα και έζησαν κάτω από τον ίδιο ουρανό πριν από χιλιάδες χρόνια, ενδυναμώνοντας την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινότητα η οποία μπορεί να μεταλλάχθηκε δραματικά μέσα στον χρόνο, διατηρεί όμως κάτι στοιχειακά αναλλοίωτο, ένα ήθος που επιμένει. Ως επιλογή, το να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο οι μορφές των δύο μεγάλων φιλοσόφων της αρχαιότητας, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, με το πορτρέτο της αυτοκράτειρας Ευδοκίας, της πρώτης Αθηναίας αυτοκράτειρας, «που μεγαλωμένη με την ελληνική παιδεία και φιλοσοφία μετέφερε στην πρωτεύουσα του Βυζαντίου τη σοφία και τη λαμπρότητα του αττικού πνεύματος και το ενσωμάτωσε στη χριστιανική λατρεία, υπογραμμίζει με τρόπο εμφατικό τη συνέχεια του Ελληνισμού». Η κυρία Σακελλαροπούλου ανέφερε εμφατικά ότι «αν ο Φρόιντ παρομοίωσε τη διαδικασία της ανασκαφής με αυτήν της ψυχανάλυσης, στον βαθμό που και οι δύο αναζητούν την εσωτερική αλήθεια και το νόημα των πραγμάτων, αισθάνομαι ότι εδώ, σ’ αυτόν τον ιερό τόπο, στη σκιά της Ακρόπολης, μια τέτοια έκθεση συσφίγγει τον δεσμό μας με την Ιστορία μας και βαθαίνει την αυτογνωσία μας».
Ο νέος εκθεσιακός χώρος, το «μουσείο κάτω από το μουσείο», όπως το έχει αποκαλέσει ο διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης Νίκος Σταμπολίδης, αναμένεται να συμβάλει και αυτό με τη σειρά του στον εμπλουτισμό της τόσο γοητευτικής αυτής αφήγησης.
