Το 1932 η ΔΕΗ λεγόταν «Πάουερ» και η ΕΥΔΑΠ «Ούλεν». Και οι δύο ανήκαν σε ξένους ομίλους και οι δύο είχαν υπογράψει συμβάσεις που χαρακτηρίστηκαν σκανδαλώδεις.
Η Πάουερ το 1925 είχε συμφωνήσει με τη δικτατορική κυβέρνηση Πάγκαλου να έχει την αποκλειστικότητα όχι μόνο στην προμήθεια ρεύματος, αλλά και στις συγκοινωνίες και τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Η σύμβαση ήταν τόσο δυσμενής για το Δημόσιο που προέβλεπε ατέλεια στην βενζίνη και τα ελαστικά, ενώ θα έληγε το 1985!
Η Ούλεν ήταν Αμερικάνικη, κατασκεύασε το φράγμα του Μαραθώνα σε συνεργασία με το Δημόσιο και την Τράπεζα Αθηνών κι είχε αναλάβει την ύδρευση της πρωτεύουσας που μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 και το πλήθος προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα είχε ανεβάσει στα ύψη τη ζήτηση. Υπέγραψε σύμβαση το 1924.
Και οι δύο ανέβαζαν κατά το δοκούν τα τιμολόγια των καταναλωτών. Το 1930 η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στα λεωφορεία δημιούργησε έντονες αντιδράσεις.
Η οικονομική κρίση του 1929 έφθασε με σχετική καθυστέρηση στην Ελλάδα. Το 1932 ήταν μια κακή χρονιά για τα οικονομικά της χώρας. Οι τιμές ανέβαιναν, αλλά οι μισθοί έμεναν καθηλωμένοι.
Οι δύο εταιρείες μπήκαν στο στόχαστρο των καταναλωτών και του Τύπου, ιδιαίτερα του αντιπολιτευόμενου. Οι εφημερίδες ήταν ακόμα ισχυρές και έκαναν κριτική. Η λίστα Πέτσα δεν είχε εφευρεθεί ακόμα…
H «Εστία» αφιέρωσε το βασικό της άρθρο σε ανάλυση του καθηγητή Πολυτεχνείου Γ.Κ. Σαρρόπουλου σύμφωνα με το οποίο η εταιρεία δεν μπορούσε να εμφανίζεται άπληστη προς τους καταναλωτές της
Μια άλλη εφημερίδα, η συντηρητική «Πρωΐα» καλούσε την κυβέρνηση να βάλει τέλος στη ασυδοσία της «Πάουερ» και της «Ούλεν» ζητώντας ουσιαστικά να τις εθνικοποιήσει
Η εφημερίδα όμως που σήκωσε το… λάβαρο της επανάστασης ήταν η «Ακρόπολις» που με συνεχή δημοσιεύματα τα έβαζε κυρίως με την «Πάουερ» που ήθελε μέσα στην κρίση να αυξήσει τα κέρδη της. Στις 16 Ιουνίου φώναζε επειδή η τιμή του ρεύματος αυξήθηκε κατά 50%. Που να ήξερε ο συντάκτης της τι θα γινόταν εννιά δεκαετίες αργότερα!
Οι κοινωνικές ομάδες, τα εργατικά σωματεία ξεσηκώθηκαν. Διαβάζουμε στο φύλλο της 17ης Ιουνίου…
Ρίχτηκε το σύνθημα του μποϊκοτάζ της «Πάουερ». Εναλλακτική λύση όμως στο ηλεκτρικό ρεύμα ήταν το… κερί. Τρόμαξαν να απαλλαγούν από αυτό οι Αθηναίοι πως να ξαναγυρίσουν πίσω;
Επόμενo βήμα ήταν το συλλαλητήριο…
Η συγκέντρωση έγινε την 1η Ιουλίου στο Πεδίον του Άρεως κι αν κρίνει κανείς από τις φωτογραφίες, αλλά και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, ακόμη και των συμπολιτευόμενων υπήρξε μαζική
Η κριτική στην «Πάουερ» συνεχίστηκε και σε άλλα επίπεδα. Όπως αυτά τα συγκοινωνιών στα οποία επίσης είχε το μονοπώλειο…
Ενενήντα χρόνια μετά οι λογαριασμοί ρεύματος και χωρίς την «Πάουερ» είναι στα ύψη, ενώ στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η… σαρδελοποίηση, ειδικά τις ώρες αιχμής αποτελεί κανόνα! Κι αν στο σήμερα προσθέσουμε και τον κορωναϊό, τότε δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα πράγματα έγιναν.. χειρότερα!
