Στις μέρες μας το έχουμε συνηθίσει. Ακόμη και οι σύγχρονες συσκευές (κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές κτλ) δεν χρειάζονται την ανθρώπινη παρέμβαση για να πάνε μια ώρα μπροστά, όπως θα συμβεί την Κυριακή ή μια ώρα πίσω. Όλα, σχεδόν, γίνονται αυτόμματα.
Τι συνέβη όμως την πρώτη φορά που χρειάστηκε να αλλάξει η ώρα; Πολλοί νομίζουν ότι το… φρούτο είναι πρόσφατο. Λάθος!
Το 1932 είχε φθάσει στην Ελλάδα ο απόηχος μιας ακόμα μεγάλης οικονομικής κρίσης. Το «κραχ» στο Αμερικανικό χρηματιστήριο είχε συνέπειες στην Ευρώπη χρόνια αργότερα. Στη δεκαετία του ΄30.
Η ελληνική οικονομία δεν ήθελε και πολύ να κλονιστεί. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η σοφή διαχείριση δεν αποτελεί το «δυνατό όπλο» των κυβερνήσεων. Διαχρονικά.
Η πρώτη αλλαγή της ώρας έγινε μεσοκαλόκαιρο. Ήταν 6 Ιουλίου όταν όλη η χώρα πήγε μια ώρα μπροστά!
Οι Έλληνες ήταν… εκπαιδευμένοι σε αλλαγές ώρας, ακόμη και ημέρας. Το 1923 με Προεδρικό Διάταγμα από την 16η Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στην 1η Μαρτίου για να εναρμονιστεί η Ελλάδα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Νωρίτερα, το 1916, τα ρολόγια είχαν πάει μπροστά κατά 25 λεπτά για να διορθωθεί ένα επίσης λάθος στη μέτρηση του χρόνου!
Το σοκ της αλλάγής της ώρας το κατέγραψαν οι χρονογράφοι της εποχής. Το χρονογράφημα ήταν κάτι σαν το twitter του σήμερα. Τα διαβάζεις και καταλαβαίνεις την τάση της εποχής.
Κορυφαίοι πνευματικοί άνθρωποι έγραφαν το χρονογράφημα που ήταν συχνά ένας βασικός λόγος στην επιλογή της εφημερίδας. Επιλέξαμε τέσσερα δείγματα.
Ο Παύλος Νιρβάνας, στην «Εστία» είδε το θέμα… φιλοσοφικά…
Ο Τίμος Μωραϊτίνης στο «Έθνος» αντιμετώπισε την αλλαγή της ώρας από την πλευρά της ίδιας της… ώρας!
Στη «Βραδυνή» ο θεατρικός συγγραφέας Σώτος Πετράς είχε δημιουργήσει έναν ήρωα. Ήταν ο Τζογές, ένας μάγκας της εποχής. Τα μικρά κείμενα διέσωσαν ένα θησαυρό λέξεων των ανθρώπων του… περιθωρίου πριν πάρει την σκυτάλη ο Νίκος Τσοφόρος.
Στο «Ριζοσπάστη» η προσέγγιση είναι διαφορετική. Η «αστική τάξη» έβαλε… χέρι και στην ώρα αναφέρει ο λογοτέχνης Νίκος Κατηφόρης που υπέγραφε ως «Πρωτοπόρος», αλλά και ως «Προλετάριος», η «Αγωνιστής» στην ίδια εφημερίδα. Το κείμενο πέρα από πολιτικό είναι και λογοτεχνικό.
