Το 1973 οι Αμερικανοί αποφάσισαν να αφήσουν το Νότιο Βιετνάμ στη μοίρα του. Όπως ακριβώς γίνεται και με την Ουκρανία. Η πετρελαϊκή κρίση είχε κάνει ασύμφορο τον πόλεμο. Ο μέσος Αμερικανός έβλεπε τη βενζίνη να εκτοξεύεται στα ύψη κι αυτό δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Άντε να σκοτώνονται τα παιδιά του, ή έστω τα παιδιά των άλλων, σε έναν πόλεμο που κρατούσε χρόνια, αλλά να μην μπορεί να κυκλοφορήσει με το αυτοκίνητό του; Ε, αυτό πήγαινε πολύ.
Ο Μπάιντεν της εποχής εκείνης λεγόταν Νίξον κι ήταν Ρεπουμπλικάνος. Αργότερα θα υποχρεωνόταν σε παραίτηση εξαιτίας του σκανδάλου «Γουότεργκεϊτ». Προς το παρόν άφηνε τους Νοτιοβιετναμέζους στην τύχη τους.
Στις 29 Μαρτίου 1973 ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης εγκατέλειπε τη Σαϊγκόν. Η αποχώρησή του έγινε «είδηση» σε όλο τον κόσμο. Ξαφνικά μέσα σε ένα απόγευμα γινόταν το «πρόσωπο της ημέρας».
Λεγόταν Μαξ Μπιλάικ είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αλεξάνδρεια της Μινεσότα, τυπικό δείγμα ανθρώπου των μεσοδυτικών πολιτειών της χώρας. Στο Βιετνάμ έμεινε λίγους μήνες. Είχε πάει εκεί μόλις τον Ιούλιο του 1972. Δεν είχε κλείσει χρόνο. Είχε όμως πολεμική προϋπηρεσία καθώς υπηρέτησε για δύο χρόνια στο Αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα στον Πόλεμο της Κορέας.
Όμως η ιστορία του δεν τελειώνει εδώ. Το 1974 συνταξιοδοτήθηκε, δοκίμασε να κάνει διάφορα επαγγέλματα, αλλά ο στρατός τον… καλούσε κοντά του. Δημιούργησε μια ένωση που προωθούσε τα δικαιώματα των βετεράνων πολεμιστών και λίγο αργότερα επέστρεψε στον Αμερικανικό Στρατό ως σύνδεσμος με τους βετεράνους.
Βάση του ήταν η Βιρτζίνια, αλλά πήγαινε συχνά πυκνά στο Πεντάγωνο για να θέσει σε υψηλόβαθμα στελέχη τα προβλήματα των βετεράνων.
Μια από αυτές τις επισκέψεις του αποδείχτηκε μοιραία,. Ήταν τη… λάθος μέρα. Ποια ήταν αυτή; Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Συζητούσε σε μια αίθουσα με δύο αξιωματικούς του στρατού θέματα ρουτίνας όταν το αεροπλάνο της «Αμέρικαν Ερλάινς» έπεσε στο Πεντάγωνο. Ήταν μέρος των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η αναγνώριση του πτώματος πήρε καιρό κι έγινε μέσω DNA. Ήταν 69 χρόνων.
Όσο για το Νότιο Βιετνάμ άντεξε δύο χρόνια. Τον Απρίλιο του 1975 τα στρατεύματα των Βορείων μπήκαν στη Σαϊγκόν. Όσοι είχαν συνεργαστεί με τους Αμερικανούς προσπάθησαν να τους ακολουθήσουν. Αμερικανικές δυνάμεις υπήρχαν μόνο στην Πρεσβεία.
Το σχέδιο εκκένωσης απέτυχε. Όπως δείχνουν και τα φιλμ της εποχής οι περισσότεροι συνεργάτες των Αμερικανών έμειναν πίσω.
