Η μουσική προκαλεί τις αισθήσεις. Όταν μπλέκει και η «μουσική βιομηχανία» τότε τα πράγματα γίνονται περίπλοκα. Δεν αρκούν οι αισθήσεις Χρειάζεται και κάτι παραπάνω: Η πρόκληση!
Ο τζίρος είναι τεράστιος. Κι αν στην Ελλάδα μας σόκαραν αυτά που έγιναν σε μια μουσική εκδήλωση γεμάτη χορηγούς για τηλεοπτική χρήση, στο εξωτερικό το «κόλπο» το έχουν ανακαλύψει εδώ και πολλές δεκαετίες.
Ο Έλβις Πρίσλεϊ, για παράδειγμα, κουνούσε τους γοφούς του με τέτοιο, προκλητικό για την εποχή, τρόπο ώστε οι τηλεοπτικές εκπομπές που τον φιλοξενούσαν απέφευγαν να δείξουν γενικό πλάνο για να μην σοκάρουν τους τηλεθεατές.
Με τα χρόνια χρειαζόταν κάτι πιο σκληρό.
Βρισκόμαστε στα 1967, τέτοια εποχή, 16 Ιουνίου, στο Μοντερέι, στην Καλιφόρνια, γίνεται φεστιβάλ ποπ μουσικής.
Ο Τζίμι Χέντριξ έχει κάνει ήδη όνομα στην Αγγλία στην οποία έμεινε ένα διάστημα και προσπαθεί να κατακτήσει και το κοινό της πατρίδας του, των ΗΠΑ. Το ίδιο επιδιώκει και το Αγγλικό συγκρότημα Who που είναι ήδη διάσημο στην Ευρώπη και έχει προγραμματίσει 22 συναυλίες για να αγαπηθεί και στο Νέο Κόσμο.
Μεταξύ του κιθαρίστα των Who, Πιτ Τάουσεντ και του Χέντριξ υπάρχει ισχυρός ανταγωνισμός.
Εκείνο το βράδυ το φεστιβάλ θα κλείσει με τον Χέντριξ. Νωρίτερα στη σκηνή έχουν ανέβει οι Who που έχουν – κατά την πάγια συνήθειά τους – διαλύσει τα πάντα Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο. Είναι δεδομένο ότι θα κλέψουν την παράσταση.
Ο Χέντριξ χρειάζεται κάτι δυνατό που θα συζητηθεί. Το παιχνίδι δεν παίζεται πια με μουσικούς κανόνες, αλλά μάρκετινγκ. Ο Τάουσεντ είχε καταστρέψει την κιθάρα του από το ντελίριο. Ο Χέντριξ τι;
Άρχισε να σκέπτεται τις τελετουργίες των Ινδιάνων. Ανέβηκε στη σκηνή. Τα… έδωσε όλα. Έπαιξε με την κιθάρα στην πλάτη, με τα δόντια, με ότι ήτην δυνατό να βγάλει ήχο. Κι εκεί στο αποκορύφωμα της μελωδίας αποφασίζει να της βάλει φωτιά!
«Αποφάσισα να καταστρέψω την κιθάρα μου στο τέλος ενός τραγουδιού ως θυσία. Θυσιάζεις πράγματα που αγαπάς. Λατρεύω την κιθάρα μου» είπε μετά το τέλος της παράστασης στους έκπληκτους θαυμαστές και του δημοσιογράφους. Η σκηνή έκανε τον γύρο των αμερικανικών καναλιών. Υπό άλλες προϋποθέσεις η συναυλία δνε θα απασχολούσε τα μεγάλα δίκτυα της χώρας. Το σκληρό ροκ ήταν κάτι έξω από τη θεματολογία τους. Η θυσία της κιθάρας όμως δεν ήταν μουσικό γεγονός. Ήταν τηλεοπτικό θέαμα που προκάλεσε συζητήσεις και τηλεοπτικούς καυγάδες…
