Η 25η Αυγούστου του 1898 είναι μια ημερομηνία σταθμός στο ζήτημα της απελευθέρωσης της Κρήτης από τους Τούρκους. Μπορεί το αίτημα της Ένωσης με την Ελλάδα να πραγματοποιήθηκε αργότερα, αλλά για πρώτη φορά μετά από 229 χρόνια η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε τον έλεγχο του νησιού. Μόνο που ακόμα κι αυτή η εξέλιξη ποτίστηκε με αίμα, πολύ αίμα των αθώων κατοίκων του νησιού.
Οι συνεχείς επαναστάσεις των Ελλήνων έφεραν με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων τη Συμφωνία της Χαλέπας το 1878. Εκεί αναγνωριζόντουσαν δικαιώματα στον Χριστιανικό πληθυσμό όπως αποκαλούσε η Οθωμανική διοίκηση τους Έλληνες που ήταν η συντριπτική πλειοψηφία.
Οι συνεχείς παραβιάσεις του όμως σε βάρος των Ελλήνων έφεραν μια ακόμα εξέγερση.
Ο άτυχος για την Ελλάδα ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, η αδυναμία της Αθήνας να προστατεύσει τον ελληνικό πληθυσμό υποχρέωσαν τους επαναστάτες να δεχτούν το καθεστώς Αυτονομίας.
Συμφωνήθηκε στις 25 Αυγούστου 1898 (με το παλιό ημερολόγιο) το Τελωνείο της πόλης του Ηρακλείου να παραδοθεί στις Μεγάλες Δυνάμεις για να εξασφαλιστούν οι πόροι για την αυτονομία του νησιού. Η μέρα είχε και συμβολικό χαρακτήρα, αφού συνεπιπτε με την εορτή του Αγίου Τίτου, του πρώτου επισκόπου Κρήτης.
Την παραμονή όμως άτακτοι Τούρκοι, οι λεγόμενοι βασιβουζούκοι αποφάσισαν να αντισταθούν στην παράδοση.μετά από συγκέντρωση στο κέντρο του Ηρακλείου, στις Τρεις Καμάρες.
Πρωί της 25ης Αυγούστου: Αγγλικό στρατιωτικό σώμα έχει αποβιβαστεί για να πάρει τον έλεγχο του Τελωνείου. Κάποια στιγμή ένας βασιβουζούκος μαχαιρώνει έναν Άγγλο, ένας συναδελφός του τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Ο θάνατος του Τούρκου άναψε τα αίματα. Αποτέλεσμα τη σφαγή 14 Άγγλων στρατιωτών και την γενικευμένη επίθεση εναντίον του Χριστιανικού πληθυσμού.
Ο υποπρόξενος της Αγγλίας Λυσίμαχος Καλοκαιρινός και η οικογένειά του σφαγιάστηκαν. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρήκαν θάνατο με τον πιο φριχτό τρόπο.
Συνολικά 842 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους.
Αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος τους. Η Αγγλία που είδε δικά της παιδιά να σκοτώνονται εξεγέρθηκε. Αγγλικός Στρατός αποβιβάστηκε στο νησί. Οι υπεύθυνοι των σφαγών πιάστηκαν και απαγχονίστηκαν.
Για πρώτη φορά οι Μεγάλες Δυνάμεις έδειχναν αποφασισμένες να δώσουν τέλος στην Οθωμανική κυριαρχία. Λίγους μήνες αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου έφευγε από το νησί και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης. Ακολούθησε και η αναχώρηση 48.000 Τουρκοκρητών που προτίμησαν να ζήσουν στην Οθωμανική επικράτεια παρά στην Κρήτη.
