Φαντάζεστε τον Τζέιμς Ντιν, το οργισμένο είδωλο της δεκαετίας του ΄50 να έχει κλείσει τα τα 91 χρόνια του; Θα ήταν κλεισμένος σε μια βίλα, αραιά και που θα βλέπαμε μια φωτογραφία ενός ανθρώπου τσακισμένου από το χρόνο και τις καταχρήσεις.
Ο ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Ελία Καζάν είχε προβλέψει την πορεία του από τα γυρίσματα της ταινίας «Ανατολικά της Εδέμ» που υπήρξαν προβληματικά:
«Αν ζούσε θα ήταν ήταν καταδικασμένος να φθίνει στο πέρασμα του χρόνο υ εξ αιτίας του στιλλ του και του χαρακτήρα του. Θα έμπαινε στο περιθώριο».
Δεν είχε άδικο. Πόσα χρόνια θα άντεχε ο Τζέιμς Ντιν να είναι ο επαναστάσης με ή χωρίς αιτία;
Αν πάρουμε ως παράδειγμα τους δύο… ανταγωνιστές του εκείνη την εποχή, τον Μάρλον Μπράντο και τον Μοντγκόμερι Κλιφτ. Ο πρώτος «διαφύλαξε» την υστεροφημία του αρνούμενος να κάνει ταινίες κι επέστρεψε με εμβληματικές όπως ο «Νονός» και το «Αποκάλυψη τώρα» δεκαετίες αργότερα. Ο δεύτερος έπεσε θύμα του εθισμού του στο αλκόολ και τα ναρκωτικά που στο τέλος τον οδήγησαν στον θάνατο στα 46 του χρόνια.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά, αν εκείνο το μεσημέρι της 30ης Σεπτεμβρίου του 1955, ο πρώην πεζοναύτης και τότε φοιτητής Ντόναλντ Τέρναπσιντ, είχε πατήσει φρένο ή δεν είχε στρίψει. Πιθανότατα, το «οργισμένο είδωλο», θα ζούσε. Ίσως να μην ήταν οργισμένο, ίσως να είχε συμβιβαστεί όπως τόσοι και τόσοι, να είχε τιμηθεί σε κάποια τελετή Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η Τέχνη.
Δεν ήταν μόνον ο Καζάν που μίλησε για «λυτρωτικό θάνατο». Κι ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ είχε δηλώσει ότι «ο Ντιν πέθανε την κατάλληλη στιγμή. Άφησε πίσω του έναν θρύλο. Αν είχε ζήσει, δεν θα είχε καταφέρει ποτέ να τον διαχειριστεί.»
Το να πεθαίνει κάποιος στα 24 χρόνια του, έστω και με το πόδι πατημένο στο γκάζι και το κοντέρ της Porsche Spyder 550 να δείχνει ταχύτητα 137 χλμ.ώρα, είναι τραγικό, για κάποιους όμως είναι και ευκαιρία να βγάλουν λεφτά με… ουρά.
Πρόλαβε να δει μια μόνο από τις τρεις κλασσικές ταινίες του, το «Ανατολικά της Εδέμ» σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν. Βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 10 Απριλίου 1955, πέντε μήνες πριν το θάνατό του. Οι άλλες δύο που ήταν στα κουτιά, το «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» (κυκλοφόρησε στις 17 Οκτωβρίου 1955) και ο «Γίγας» (10 Οκτωβρίου 1956), απλά επιβεβαίωσαν το θρύλο που είχε δημιουργήσει με την τεράστια επιτυχία που είχαν.
Ο γιος του αγρότη, αρχικά, οδοντοτεχνίτη στη συνέχεια στο Μάριον της Ιντιάνα πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Στα εννιά του έχασε τη μητέρα του που υπεραγαπούσε. Ο πατέρας του δεν μπορούσε να τον μεγαλώσει και τον έδωσε στους θείους του σε ένα αυστηρό περιβάλλον. Kυνήγησε το όνειρό του με το ίδιο πείσμα που κυνήγησε και την ταχύτητα, Το τζιν παντελόνι, το τσιγάρο στο στόμα, το αυστηρό βλέμμα έγιναν στιλ, σηματοδότησαν την επανάσταση της αμερικανικής νεολαίας.
Δεν πρόλαβε να γίνει πλούσιος. Τα χρήματα που έβγαλε τα έδωσε για να αγοράσει αυτοκίνητα και μηχανές. Πάνω στο θρύλο του όμως επένδυσαν πολλοί. Ο άνθρωπος με τις μόλις τρεις κινηματογραφικές επιτυχίες έγινε αφορμή για να γυριστούν 17 ντοκιμαντέρ ή ταινίες με θέμα τη ζωή του. Ακόμα κι οι φίλοι του δεν βγήκαν χαμένοι.
Ο μεθοδιστής πάστορας Τζέιμς Ντεβέρτ που έβγαλε τον επικήδειο του ηθοποιού κατηγορήθηκε ότι τον κακοποίησε σεξουαλικά. Ο ίδιος επέμεινε ότι η σχέση ήταν συναινετική.
Ο σεναριογράφος Γουίλιαμ Μπαστ θα γράψει δύο βιογραφίες του ειδώλου. Στη δεύτερη το Surviving James Dean (2006) θα αποκαλύψει ότι είχαν ερωτικές σχέσεις.
Η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Σέρινταν το 2000 κυκλοφόρησε τη δική της αυτοβιογραφία με θέμα τη σχέση της μαζί του.
Tο 2011 η, επίσης, ηθοποιός Μπάρμπαρα Γκλεν έβγαλε σε δημοπρασία τα ερωτικά γράμματα που της έστελνε.
Εισέπραξε 36.000 δολάρια.
Ακόμη και τα περάσματα του από τα τηλεοπτικά σήριαλ τα ανακάλυψαν οι παραγωγοί και τα μοσχοπούλησαν σε μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα.
Για πολλούς ο Τζέιμς Ντιν έφερε τη ροκ πριν το ροκ. Η επανάσταση ξεκίνησε από αυτόν και το γεγονός ότι πέθανε νέος δεν ήταν μόνο ένα τραγικό γεγονός pου δημιουργεί συμπάθεια στις πλατιές μάζες.
Ο Τζέιμς Ντιν πάτησε το γκάζι κι έφθασε στο… τέλος γρηγορότερα απ’ ότι θα έπρεπε. Αλλά αν είχε… πατήσει φρένο ίσως και να μην ήταν ο «επαναστάτης χωρίς αιτία» που ξέρουμε όλοι…
