Το 1970 όλη η Ελλάδα απολάμβανε το «ντριλαντά» που έγινε διεθνής επιτυχία. Μόνο που ενώ το διεκδίκησαν πολλοί κανείς δεν έμαθε τον δημιουργό του. Το πρωινό της 22ας Οκτωβρίου 1970 ήταν η σειρά των δικαστηρίων να ασχοληθούν με τοι τραγούδι. Όχι για να το απολαύσουν, αλλά για να αποφασίσουν ποιός ήταν ο δημιουργός του.
Ο εισαγγελέας ακροάσεων Αντώνιος Κλήσιάρης ήταν αυτός που ασχολήθηκε με την υπόθεση που απασχόλησε το πανελλήνιο.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε κυκλοφορήσει το 1969 «Το Περιβόλι του Τρελλού».
Το τραγούδι ήταν τρίτο στην β’ όψη του δίσκου βινυλίου (LP) και οι παραγωγοί δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. Η επιτυχια ήρθε ξαφνικά. Όλα τα τραγούδια του δίσκου ήταν του Σαββόπουλου (στίχοι και μουσική) που ήταν και ο ερμηνευτής.Η επιτυχία έφερε και κέρδη. Ο Σαββόπουλος εισέπραττε τα δικαιώματα ως δημιουργός και εκτελεστής.
Στην Κάλυμνο υπήρχε ένας σφουγγαράς, ο Παντελής Γκίνης που διεκδίκησε την πατρότητα του τραγουδιού. Ανέφερε ότι τα πρόσωπα που αναφέρονται στο τραγούδι, η Κατερίνα του τσαγκάρη, η Μαρία του Μηνά ήταν υπαρκτά πρόσωπα. Η Χαλή είναι παραθαλάσσια περιοχή της Καλύμνου και τόσα άλλα. Το βασικότερο στοιχείο που είχε ήταν ότι είχε κυκλοφορήσει ένα δισκάκι 45 στροφών το 1966 σε επιμέλεια της Δόμνας Σαμίου, ενώ το 1961 το είχε ηχογραφήσει για το ραδιόφωνο της ΕΡΤ.
Τα ανέφερε στον Σπύρο Καρατζαφέρη σε ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της «Απογευματινής».
Ο Γκίνης δεν παρουσιάστηκε στην εκδίκαση της υπόθεσης. Ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής LYRA ήταν εκεί με δικηγόρο τον Γιώργο Κουμάντο, διαπρεπή νομικό και μια σειρά από μάρτυρες όπως ο Γιάννης Παπαϊωάννου.
Η υπερασπιστική γραμμή ήταν ότι το τραγούδι δεν ήταν δικό του, αλλά ούτε και του Γκίνη. Ήταν δημοτικό, παραδέχτηκε όμως, ότι το άκουσε από τον Γκίνη και δεν διεκδίκησε την πατρότητά του, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος βλέποντας τον δίσκο.
Η αίτηση του Γκίνη ζητούσε απαγόρευση της κυκλοφορίας του όλου του δίσκου δίσκου «Το Περιβόλι του Τρελλού» κάτι που σήμαινε σημαντική απώλεια για την δισκογραφική εταιρεία.
Η απόφαση εκδόθηκε λίγες μέρες αργότερα, στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της εθνικής εορτής και ήταν ένα μεγάλο ΝΑΙ στη συνέχιση της κυκλοφορίας του δίσκου, αλλά παράλληλα και παραδοχή ότι το τραγούδι είναι μέρος της μουσικής μας παράδοσης. «Ορφανό» το χαρακτήρισε η «Βραδυνή».
Ουσιαστικά έλεγε ότι κι ο Σαββόπουλος δεν ήταν ο δημιουργός του, αλλά ούτε κι ο Γκίνης. Έγραψε ο Τύπος της εποχής…
Ο Γκίνης πέθανε λίγα χρόνια αργότερα. Οι κληρονόμοι του όμως συνεχίζουν να εισπράττουν τα δικαιώματα του τραγουδιού. Όπως υποστηρίζουν, άνθρωποι που έζησαν από κοντά τα γεγονότα, υπήρξε εξωδικαστικός συμβιβασμός. Ο Γκίνης δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο, δεν κυνήγησε την υπόθεση και θα εισέπραττε τα δικαιώματα του δημιουργού, ενώ ο Σαββόπουλος θα περιοριζόταν σε αυτά του ερμηνευτή.
Η LYRA από την πλευρά της στις επόμενες εκδόσεις του δίσκου έβαλε την ένδειξη «διασκευή» δίπλα στον τίτλο του τραγουδιού.
Λογικά την… πατρότητα του τραγουδιού θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και ο Θανάσης Βέγγος! Στην ταινία «Τρελός, Παλαβός, Βέγγος» ακούγεται το επίμαχο τραγούδι. Μόνο που η ταινία γυρίστηκε το 1965, δηλαδή ένα χρόνο πριν ο Γκινης το κυκλοφορήσει σε δίσκο!
Ακόμη και ταινία γυρίστηκε με τον τίτλο «Ο Ντιρλαντάς» προσπαθώντας να αξιοποιήσει την επιτυχία του τραγουδιού. Έκανε πρεμιέρα, λίγες μέρες πριν τη δίκη, στις 19 Οκτωβρίου. Δεν είχε ανάλογη επιτυχία. Την είδαν 84.309 θεατές, αλλά μπορεί να την πετύχετε σε κάποιο κανάλι τις απογευματινές ώρες του Σαββατοκύριακου.
Το τραγούδι έγινε διεθνής επιτυχία από τη Δαλιδά…
Κι αν νομίζετε ότι το Ντιρλαντά έχει ξεχαστεί δείτε το βίντεο με την ντίβα του Ισραήλ, την Ντάνα Ιντερνάσιοναλ να το τραγουδά, στα εβραϊκά και να ξεσηκώνει τον κόσμο.
Τραγουδήθηκε στα Αγγλικά
Ακόμα και στα Φινλανδικά
