Αυτές τις μέρες γίνεται πολύς λόγος για τον τρόπο που το Κατάρ πήρε τη διοργάνωση του Μουντιάλ. Τα μέσα που χρησιμοποίησε και το χρήμα που ξόδεψε. Μόνο που δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται αυτά. Η δεύτερη κιόλας διοργάνωση, το 1934, σημαδεύτηκε από μια καραμπινάτη δωροδοκία από τους διοργανωτές Ιταλούς, που είχε αποδέκτη την Ελλάδα, την ΕΠΟ, την ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Είναι μια ιστορία που όλοι θέλουν να ξεχάσουν.
Το 1934 η Ιταλία είχε αναλάβει την υποχρέωση να διοργανώσει το 2ο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν η Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι ο οποίος ως παλιός δημοσιογράφος κατάλαβε ότι μια ποδοσφαιρική επιτυχία ήταν η καλύτερη διαφήμιση για το φασιστικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει από το 1929
Ο Βιτόριο Πότσο ένας Ιταλός δημοσιογράφος που είχε παίξει ποδόσφαιρο στην Ελβετία ανέλαβε να δημιουργήσει μια ομάδα ικανή για τον παγκόσμιο τίτλο. Δική του ιδέα ήταν να την ενισχύσει με «ομογενείς» από την Αργεντινή και τη Βραζιλία και δική του έμπνευση να κάνει πολύμηνη προετοιμασία για να γίνει ομάδα το ετερόκλητο ποδοσφαιρικό σχήμα.
Κάπου εκεί μπαίνει στην ιστορία και η εθνική Ελλάδας. Οι κανονισμοί, τότε, δεν πρόβλεπαν η διοργανώτρια χώρα να προκρίνεται χωρίς αγώνες στα τελικά. Η κλήρωση έφερε αντίπαλο της Ιταλίας στην πρόκριση για το δικό της Μουντιάλ, την Ελλάδα.
Ο Πότσο δεν πρέπει να φοβόταν μήπως αποκλειστεί η Ιταλία. Φοβόταν όμως την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Ακόμα κι ένα σχετικά κοντινό ταξίδι εκείνη την εποχή ήταν κοπιαστικό. Αυτό το ταξίδι ήθελαν να αποφύγουν οι Ιταλοί.
Το τι προηγήθηκε του αγώνα μας το αποκαλύπτει η εφημερίδα «Αθλητικά Χρονικά» στο φύλλο της 16ης Μαρτίου 1934, δηλαδή εννιά ολόκληρες μέρες πριν τον αγώνα.
Η ΕΠΟ έστειλε πολύ πριν το ματς το μέλος του ΔΣ Κωνσταντάρα για να κάνει επαφές με την ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Εκεί συμφώνησε να πάρει η ΕΠΟ το ποσό των 50.000 λιρετών και να παραιτηθεί του αγώνα ρεβάνς. Θα γινόταν μόνο ένα ματς στο Μιλάνο, στο Σαν Σίρο.
Στην ΕΠΟ η συμφωνία θεωρήθηκε επωφελής (ή για να κάνουμε και χιούμορ… ΕΠΟφελής). Με τα χρήματα της συμφωνίας οι υπεύθυνοι της ομοσπονδίας δεσμεύτηκαν ότι θα αγοράσουν γραφεία. Πράγματι λίγο αργότερα η ΕΠΟ απέκτησε τα πρώτα της ιδιόκτητα γραφεία στην οδό Φυλής στα οποία στεγάστηκαν για δεκαετίες οι υπηρεσίες της.
Τα «Αθλητικά Χρονικά» κάνουν λόγο και για συμφωνία ως προς το αποτέλεσμα του πρώτου και μοναδικού αγώνα και καυτηριάζουν τη σύνθεση της εθνικής που δεν έγινε με βάση τους πιο φορμαρισμένους παίκτες για να διευκολύνουν το έργο των Ιταλών. Ας αφήσουμε όμως τον αρθρογράφο της εφημερίδας να μιλήσει. Τα λέει τόσο καλά:
«…Προ μηνών απεστάλη εις την Ιταλίαν όπως διαπραγματεύθη τα της συναντήσεως της εθνικής μας μετά της Εθνικής Ιταλίας ο εκ των μελών της ΕΠΟ κ.Κωνσταντάρας, του οποίου η επιστροφή εχαιρετίσθη μετ’ εξάλλου ενθουσιασμού υπό των εν αγαστή συμπνοία συναδέλφων του, δηλωσάντων ότι η αποστολή υπερέβη εις επιτυχίαν κάθε προσδοκίαν και ότι δια της διπλωματικής και σοφής συγχρόνως διαχειρήσεως του ζητήματος υπό του αντιπροσώπου της άπαντα τα σχετικά με την συμμετοχήν μας εις το παγκόσμιον πρωτάθλημα ζητήματα ελύθησαν κατ’ αυτήν και το απασχολούν από ετών ζήτημα των οικονομικών της ΕΠΟ διευθυτήθη τόσον καλά ώστε να θεωρηθή ως γεγονός η ιδιόκτητος στέγασίς της.»
Η δωροδοκία βαφτίζεται «διπλωματική και σοφή διαχείριση». Και στη συνέχεια γίνεται σαφέστερος:
«Λεπτομέριαι δεν ανακοινώθησαν και η φίλαθλος γνώμη δεν ενδιεφέρθη, αλλ’ ούτε και εζήτησε να διεισδύση εις τον λαβύρινθον της πολιτικής της.
Αλλ’ ήδη με τον καταρτισμόν της Εθνικής μας ομάδος και την ορισθείσαν ανεύθυνον θεωρίαν της, η υπόθεσις του διπλωματικού δαιμονίου του κ.Κωνσταντάρα μεταβάλλεται από επιτυχίας εις σκάνδαλον πρώτου βαθμού εις βάρος του αθλητικού πνεύματος και των ελληνικών, περί αγωνιστικής παραδόσεων,τας οποίας επενειλημμένως η ΕΠΟ εβύθισεν εις τον βούρκον του ωμού και ταπεινού συμφέροντος.
Η Εθνική μας ομάς κατηρτίσθη δια να ηττηθή εις το Μιλάνον, εξιλαστήριον θύμα των πατριδοκαπηλικών απόψεων της Ομοσπονδίας, αλλά και των ακράτων φασιστικών ποδοσφαιρικών ονείρων της γείτονος χώρας, της επωφθαλμιούσης ως γνωστόν το παγκόσμιον ποδοσφαιρικόν κύπελλον.
Η Εθνική μας ομάς δεν μεταβαίνει εις Ιταλίαν με την ευγενή και ωραίαν φιλοδοξίαν να τιμήση την πατρίδα των προαιωνίων αγωνιστικών παραδόσεων, αλλά δια να ηττηθή χάριν της στεγάσεως της ΕΠΟ εις καλλιμάρμαρον μέγαρον και χάριν τονώσεως των οικονομικών της. Δια το ποσόν των 50 χιλιάδων λιρετών τας οποίας θα καταβάλη η φασιστική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, η Ελλάς υπεχρεώθη να αποκλείση την πιθανότητα μιας καλλιτέρας εις το έδαφός της εμφανίσως της Εθνικής μας ομάδος εις την ρεβάνς του αγώνος της 25ης Μαρτίου…Το φρούριον των προσχηματικών αντιρρήσεων ηλώθη με τας χρυσάς λόγχας των εξ Ιταλίας λιρεττών.»
Στον αγώνα της 25ης Μαρτίου η Ελλάδα έχασε με 4-0, ενώ ο Δανελιάν του Ηρακλή έχασε πέναλτι στο 85ο λεπτό! Με τους Ιταλούς δεν έπαιξαν τρία μεγάλα αστέρια. Ο τερματοφύλακας Κόμπι, ο δεξιός αμυντικός Καλιγκάρις και ο εξτρέμ Όρσι.
Αυτό που δεν ήξερε ο αρθρογράφος της εφημερίδας ήταν ότι η συμφωνία προέβλεπε η Ελλάδα να παραιτηθεί του δικαιώματος να δώσει ρεβάνς στην έδρα της. Οι Ιταλοί δεν ήθελαν να διακόψουν την προετοιμασία τος για το Μουντιάλ που τελικά κατέκτησαν.
Έτσι κι έγινε. Ρεβάνς δεν έγινε, η Ιταλία προκρίθηκε και η ΕΠΟ απέκτησε το πρώτο της ιδιόκτητο σπίτι.
Από τον αγώνα εκείνο υπάρχουν και στιγμιότυπα από τα Ιταλικά επίκαιρα.
Δείτε τους Έλληνες διεθνείς να χαιρετούν φασιστικά στο Μιλάνο και τους θεατές να χειροκροτούν!
