Η Σημαία κάθε χώρας είναι Ιερό σύμβολο. Ακόμα και στις ήττες υποστέλλεται με ειδικό τελετουργικό. Στους πολέμους οι αντίπαλοι προσέχουν να μην πέσει στα χέρια των εχθρών.
Κι όμως στην ελληνική ιστορία υπάρχει μια «μαύρη μέρα». Στις 15 Ιανουαρίου, με το παλιό ημερολόγιο που ίσχυε στην Ελλάδα, το 1917, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ υποχρέωσαν την ελληνική σημαία να «υποκλιθεί» στις δικές τους στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας, στο προαύλιο του Ζαππείου!
Ήταν η εποχή του Εθνικού Διχασμού. Στη Βόρεια Ελλάδα υπήρχε ήδη το «κράτος της Θεσσαλονίκης» υπό τον Βενιζέλο. Στην Αθήνα η κυβέρνηση του Σπυρίδωνα Λάμπρου που είχε διοριστεί από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο αντιμετώπιζε τον ναυτικό αποκλεισμό της ΑΝΤΑΤ. Στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα του «κράτους των Αθηνών» η έλλειψη βασικών προϊόντων θέριζε. Είχαν προηγηθεί τα «Νοεμβριανά» με συγκρούσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας μεταξύ των Ελλήνων και των Αγγλογαλλικών Δυνάμεων.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1916, οι πρεσβευτές της ΑΝΤΑΝΤ επέδωσαν στην ελληνική κυβέρνηση τελεσίγραφο με τους όρους της ανακωχή. Μία από τις αξιώσεις του τελεσίγραφου ανέφερε: «Η Ελληνική Κυβέρνησις θα ζητήση επισήμως συγνώμην από τους Συμμάχους Πρεσβευτάς, αι δε Αγγλική, Γαλλική, Ιταλική και Ρωσσική σημαίαι θέλουσιν χαιρετισθή επί δημοσίας πλατείας των Αθηνών ενώπιον της συγκεντρωμένης φρουράς».
Ήταν η περιβόητη «Τελετήτης Συγγνώμης». Έξω από το Ζάππειο θα ήταν παρατεταγμένες οι σημείες της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας και η ελληνική θα περνούσε μπροστά τους κάνοντας… υπόκλιση!
Πίσω από τις σημαίες της ΑΝΤΑΤ βρίσκονταν οι πρεσβευτές των τεσσάρων χωρών, το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο. Μαζί τους και ο αρχηγός του Α’ Σώματος Στρατού. Ο νυν Κωνσταντίνος Καλλάρης πρόλαβε να παραιτηθεί (ήταν απαίτηση της ΑΝΤΑΝΤ αφού αυτός συντόνιζε τα ελληνικά στρατεύματα στα Νοεμβριανά), άτυχος ο στρατηγός Στέφανος Γεννάδης που είχε αναλάβει μια μέρα νωρίτερα!
Ο χώρος γύρω από το Ζάππειο αποκλείστηκε, αλλά αρκετοί συγκεντρώθηκαν στην οδό Φιλελλήνων για να παρακολουθήσουν, έστω και απο μακριά την παράδοξη αυτή τελετή.
Οι ελληνικές εφημερίδες, όσες κυκλοφορούσαν, αφού οι «βενιζελικές» είχαν κλείσει με απόφαση της κυβέρνησης απέφυγαν να ανβαφερθούν στο γεγονός. Εξαίρεση αποτέλεσε η εφημερίδα «Εμπρός» που έδωσε έκταση στο γεγονός με κριτική, φυσικά διάθεση.
Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιό του στην πρώτη σελίδα την επόμενη μέρα.
Όσο για την ίδια την τελετή δίνει την περιγραφή στις εσωτερικές του σελίδες για λόγους καθαρά ενημερωτικούς όπως σημείωσε.
Ο ναυτικός αποκλεισμός του Πειραιά σε φιλμ του 1916
