Η ΕΥΠ δεν έχει το προνόμιο των παρακολουθήσεων. Πολύ πριν βγουν τα υπερσύγχρονα συστήματα οι ξένες μυστικές υπηρεσίες προσπαθούσαν να υποκλέψουν τις συνομιλίες που τους ενδιέφεραν.
Η Ιντέλιτζενς Σέρβις, η αγγλική… ΕΥΠ, το 1957 προσπάθησε να «παγιδεύσει» τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Το Κυπριακό ήταν στο… φόρε του με τον απελυθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Η Μεγαλόνησος ήταν τότε αποικία της Βρετανίας και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της ήθελαν την Ένωση με την Ελλάδα.
Οι Άγγλοι ενδιαφέρονται κυρίως για το κρυσφήγετο του Γρίβας, αλλά και τι σκοπεύεθ να κάνει η Ελλάδα.
Οι Άγγλοι καταφέρνουν να παγιδεύσουν το τηλέφωνο με αριθμό 73581 στην οδό Καρνεάδου 24. Το τηλέφωνο ανήκε στον ίδιο τον πρωθυπουργό, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Δορυφόροι, τότε, δεν υπήρχαν και η παρακολούθηση έπρεπε να γίνει με παγίδευση τηλεφώνου από το «κουτί» της τηλεφωνικής εταιρείας στον υπ’ αριθμόν 106 υποσταθμό του ΟΤΕ στη συμβολή των οδών Καρνεάδου και Πλουτάρχου και να συνδέσουν με ένα συρματάκι τη γραμμή του Έλληνα πρωθυπουργού με το εσωτερικό τηλέφωνο «134» της Βρετανικής πρεσβείας .
Εκεί ένα μαγνητόφωνο κατέγραφε κάθε συνομιλία και μια άλλη συσκευή που δεν κυκλοφορούσε στο εμπόριο αναγνώριζε τον αριθμό κλήσεως.
Στις 20 Φεβρουαρίου 1957 όλα ήταν έτοιμα. Ένα τεχνικό πρόβλημα όμως ανέβαλε για την επομένη τη λειτουργία του «πομπού». Η γραμμή μεταφέρθηκε στο «στρατηγείο» των Άγγλων κατασκόπων στη οδό Πλουτάρχου. Αυτή η «μεταφορά» στάθηκε μοιραία. Η ΚΥΠ, πρόγονος της σημερινής ΕΥΠ που μάλλον έκανε καλύτερα τη δουλειά της από τη σημερινή, εντοπίζει το… πρόβλημα και ειδοποιεί τον πρωθυπουργό. Ο Καραμανλής ζητά να μη γίνει γνωστή η υπόθεση, εγκαθιστά και δεύτερη τηλεφωνική γραμμή στο σπίτι του και συνεχίζει να χρησιμοποιεί στα ανώδυνα τηλεφωνήματα την «παγιδευμένη».
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ έχει την ιδέα να εκθέσει τους Άγγλους στα μάτια των Αμερικανών αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την απάτη.
Στις 9 Μαρτίου γράφει σε ένα χαρτί τις δήθεν απόρρητες συνομιλίες που θα έχει με τον πρωθυπουργό. Κλείνει το χαρτί σε ένα φάκελο με βουλοκέρι και σφραγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και το στέλνει στον Έλληνα πρέσβη στην Ελβετία με εντολή να το καταθέσει σε Ελβετό συμβολαιογράφο.
Στη συνέχεια (13 Μαρτίου) τηλεφωνεί στον πρωθυπουργό κι αρχίζει να του λέει ότι:
«Κύπριοι μαχητές της ΕΟΚΑ σχεδιάζουν εκτελέσεις Ελλήνων πολιτικών, μελών των οικογενειών τους καθώς και των Άγγλου και Αμερικανού πρεσβευτή».
Ακούει τον πρωθυπουργό να του λέει ότι σκοπεύει να επισκεφθεί τη Μόσχα και το Κάιρο (ΣΣ: Τότε ο Νάσερ ήταν κόκκινο πανί για τους Αγγλοαμερικάνους).
Καραμανλής και Αβέρωφ δεν έχουν παρά να περιμένουν. Οι Άγγλοι σίγουρα θα ενημερώσουν τους Αμερικανούς και θα πέσουν στην παγίδα που οι ίδιοι έχουν στήσει.
Την 1η Απριλίου ο Βρετανός πρεσβευτής ακούει έκπληκτος τον Αβέρωφ να του αποκαλύπτει ότι οι Έλληνες γνωρίζουν τα πάντα για τις παρακολουθήσεις. Ο πρεσβευτής φυσικά το αρνείται. Είναι βέβαιος ότι στο στρατηγείο των παρακολουθήσεων στην οδό Πλουτάρχου δεν μπορούν να μπουν Έλληνες. Είναι διπλωματικό έδαφος. Η τύχη όμως δεν είναι με το μέρος τους. Οι Άγγλοι παρακολουθούν και τον Διευθυντή Υλικού Πολέμου του ΓΕΣ Πέτρο Ξηντάρα από άλλο σπίτι που δεν καλύπτεται από το διπλωματικό άσυλο. Ο πράκτορας είναι, στα χαρτιά, ο θυρωρός της πρεσβείας και δεν ανήκει στο προσωπικό που προστατεύεται. Άνδρες της ασφάλειας συλλαμβάνουν τον θυρωρό και στο σπίτι του βρίσκουν το μαγνητόφωνο την ώρα που κατέγραφε συνομιλία του Έλληνα αξιωματικού!
Στη συνέχεια ο Αβέρωφ καλεί τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο γραφείο του. Τον ρωτά εάν γνωρίζει ότι κινδυνεύει η ζωή του από Κύπριους της ΕΟΚΑ. Αυτός απαντά καταφατικά. Τότε του δίνει το φάκελο που είχε στείλει στην Ελβετία κι ανέφερε για τη «ψεύτικη συνομιλία» που είχε με τον πρωθυπουργό. Η πλεκτάνη των Άγγλων αποκαλύπτεται και στους Αμερικανικούς.
Τι έγινε μετά; Γιατί η υπόθεση δεν είδε το φως της δημοσιότητας; Πολύ απλά η κυβέρνηση ήρθε σε συμφωνία με τους Άγγλους που είχαν στοιχεία ότι η Ελλάδα βοηθούσε και υλικά την ΕΟΚΑ στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Έγινε συμφωνία κυρίων. Οι Άγγλοι «έθαψαν» τις αποδείξεις για την ΕΟΚΑ που ενόψει της λύσης του Κυπριακού μόνο κακό θα έκαναν κι οι Έλληνες «έθαψαν» τις αποδείξεις για τις υποκλοπές.
Η υπόθεση ίσως να μην είχε έρθει ποτέ στο φως εάν η εφημερίδα «Ακρόπολις» οκτώ χρόνια μετά, το 1965 δεν την είχε κάνει γνωστή.
*Στην κεντρική φωτογραφία ο Άγγλος κατάσκοπος Τζέιμς Ίγκαν μπροστά στη συσκευή παρακολούθησης.