Ο επίδοξος συγγραφέας της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου διαθέτει ένα πλήθος πληροφοριών για τη ζωή, τις νίκες, τη συμπεριφορά του. Ακόμη και οι καθηγητές των στρατιωτικών σχολών έχουν στο… πιάτο τον τρόπο που σχεδίασε κάθε μάχη. Τα προβλήματα αρχίζουν στο τελευταίο κεφάλαιο. Στο θάνατό του. Υπάρχουν πληροφορίες, αλλά είναι τόσο διαφορετικές που κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη. Ίσως κι αυτό είναι κι ένα μέρος του θρύλου του.
Η ουσία είναι ότι κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ούτε από τι πέθανε, ούτε να αποκλείσει το ενδεχόμενο της δολοφονίας. Είναι τόσοι πολλοί οι επίδοξοι διάδοχοί του, που όλοι είναι ύποπτοι. Πολύ περισσότερο εάν μιλάμε για έναν νέο 33 χρόνων που βιολογικά μπορούσε να επιζήσει περισσότερο από πολλούς που θα ήθελαν να βρεθούν στη θέση τους, αλλά ηλικιακά, τουλάχιστον, δεν προλάβαιναν.
Οι γιατροί με τις σημερινές γνώσεις ασχολήθηκαν με το θέμα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έπασχε από ελονοσία ή έλκος που το επιδείνωσε η ολονύκτια κατανάλωση κρασιού. Άλλοι μελετώντας τις πληροφορίες ότι το σώμα του δεν αποσυντέθηκε για μια εβδομάδα κάνουν λόγο για ένα σπάνιο σύμπτωμα τυφοειδούς πυρετού.
Κάπου εκεί μπαίνουν τα σενάρια συνωμοσίας. Η στρυχνίνη διατηρεί το σώμα σε αυτή την κατάσταση. Αν μάλιστα κάποιο χέρι την έριξε στο κρασί του στην οινοποσία της 3ης Ιουνίου στο σπίτι του Λαρισαίου φίλου του Μήδιου, στην Βαβυλώνα, τότε η θεωρία μπορεί να πλησιάζει την πραγματικότητα. Πολύ περισσότερο όταν οινοχόος ήταν ο Ιόλας, ο γιος του Αντίπατρου που θεωρούσε ότι η θέση του ως Διοικητής της Ελλάδας κινδύνευε, βρισκόταν σε σύγκρουση με την Ολυμπιάδα, την μητέρα του Αλέξανδρου και ασκούσε κριτική στον βαρβαρικό τρόπο ζωής του Βασιλιά και του στενού του κύκλου.
Στις 13 Ιουνίου ο άνθρωπος που ήθελε να κατακτήσει όλο τον κόσμο δεν μπορούσε να κερδίσει την πιο καθοριστική μάχη. Αυτή με το θάνατο. Ήταν 32 χρόνων και 8 μηνών!
Πάνω στο νεκροκρέβατο του άρχισε η μάχη της διαδοχής. Η Αυτοκρατορία ήταν τεράστια και οι επίδοξοι διάδοχοι πολλοί.
Η Ρωξάνη, μία από τις γυναίκες που γέννησε μετά τον θάνατο του στρατηλάτη το γιο τους που πήρε ίδιο όνομα, φρόντισε να δολοφονηθεί η άλλη σύζυγος, Στατείρα Β’, κόρη του Δαρείου, του Βασιλιά της Περσίας που περίμενε κι αυτή παιδί.
Μόνο που πολλοί στρατηγοί δεν ήθελαν τον φυσικό διάδοχο να ανεβεί στον θρόνο. Πρώτη ένσταση ότι για χρόνια ο Περδίκας, που είχε αναλάβει επίτροπος του βρέφους θα ήταν παντοδύναμος μέχρι την ενηλικίωσή του. Έπειτα υπήρχε και η… καθαρότητα του γένους. Η Ολυμπιάδα, σύζυγος του Φιλίππου και μητέρα του Αλέξανδρου ήταν από την Ήπειρο. Υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις όταν στο θρόνο ανέβηκε ο Αλέξανδρος, μισός Μακεδόνας και μισός Ηπειρώτης. Φανταστείτε τώρα τις αντιρρήσεις που θα υπήρχαν για το παιδί μιας βάρβαρης, Βακτρινής (περιοχή μεταξύ Τατζικιστάν και Αφγανιστάν), που πιθανότατα την είχε παντρευτεί για πολιτικούς λόγους. Ο Κάσσανδρος έδωσε τέλος στα διλήμματα μερικά χρόνια αργότερα όταν μέσω του Γλαυκία δηλητηρίασε την Ρωξάνη και τον 13χρονο τότε γιο της και γιο του Αλέξανδρου.
Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει να τους προστατεύει δεν ζούσε. Ο Περδίκας που είχε καταδιώξει και συλλάβει τον δολοφόνο του Φιλίππου, αρχικά με τη δύναμη που είχε στον Στρατό φρόντισε να πάρει υπό την προστασία του και τον ετεροθαλή αδελφό του Αλέξανδρου, τον διανοητικά προβληματικό Αρριδαίο. Τον ονόμασε Φίλιππο Γ’ και τον όρισε συμβασιλιά μαζί με τον νεογέννητο γιο του Στρατηλάτη. Δεν τα κατάφερε να αντιμετωπίσει τους άλλους στρατηγούς, είδε συμμάχους να τον προδίδουν και τον στρατό να στασιάζει. Δολοφονήθηκε στη σκηνή του από τους Πείθωνα, Σέλευκο και Αντιγένη.
Ένα γαϊτανάκι θανάτων ακολούθησε τον θάνατο του Αλέξανδρου που αποδεικνύει ότι όλοι ήταν αποφασισμένοι να βάψουν τα χέρια τους με αίμα για να πάρουν μέρος στη νομή της τεράστιας Αυτοκρατορίας. Ούτε η μητέρα του Αλέξανδρου γλίτωσε από τον κύκλο του αίματος. Ο Κάσσαανδρος, ο μεγαλύτερος εχθρός της, καταπατώντας όρκους κάλεσε τους συγγενείς όσων είχε δολοφονήσει να τη λιθοβολήσουν κι άφησε το πτώμα της άταφο!
Με όλα αυτά που ακολούθησαν κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Δεν ήταν κάποιος, αλλά πολλοί που είχαν συμφέρον να… ξεφορτωθούν τον Αλέξανδρο πάνω στην ακμή του, την ώρα που γιόρταζε την είδηση ότι η γυναίκα του Ρωξάνη περιμένει παιδί. Αν καθυστερούσαν είναι δεδομένο ότι ο Βασιλιάς θα φρόντιζε τη σειρά διαδοχής με βάση τους απογόνους του κι όχι τους φίλους του, όπως άλλωστε συνηθιζόταν όχι μόνο στη Μακεδονική Αυλή, αλλά και σε όλους τους Βασιλικούς Οίκους.
Κανείς δεν ξέρει τι μορφή θα είχε ο κόσμος αν ο Αλέξανδρος ζούσε πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία. Η Ιστορία πέρα από τις νίκες του, τις καλές ή τις κακές του στιγμές αναγνωρίζει ότι άνοιξε ένα δρόμο. Ένωσε εκατοντάδες λαούς κι έδειξε στους Ρωμαίους τον τρόπο της δημιουργίας ενός τεράστιου κράτους. Κι αυτοί με τη σειρά τους επηρεάστηκαν από τα κατορθώματά του, αλλά κυρίως από το ελληνικό πνεύμα.
