Υπάρχει ένας κανόνας: Κάθε επανάσταση, με ή χωρίς εισαγωγικά, κινδυνεύει από μια δεύτερη! Αυτό ίσχυσε και το βράδυ της 30ης Ιουνίου 1934 στη Γερμανία.
Ο Χίτλερ ήταν ήδη Καγκελάριος και αυτό το χρωστούσε σε μεγάλο βαθμό στα Τάγματα Εφόδου (S.A.) του Έρνστ Ρεμ, το παρακρατικό τμήμα του Εθνοσοσιαλιστικού κόμματος που έκανε τη… βρώμικη δουλειά.
Μόνο που τώρα, στα 1934 ο Χίτλερ βρισκόταν σε ένα κρίσμο σταυροδρόμι. Είχε ένα ακόμα σκαλοπάτι μέχρι την απόλυτη εξουσία. Ο 87χρονος πρόεδρος του Γερμανικού Ράιχ, ο στρατάρχης Πάουλ φον Χίντεμπουργκ… μετρούσε μέρες. Υπέφερε από καρκίνο στον πνεύμονα. Ο Χίτλερ ήθελε να τον διαδεχτεί για να γίνει Φύρερ, ο απόλυτος κυρίαρχος. Μόνο που χρειαζόταν συμμάχους. Τον στρατό και τους βιομηχάνους.
Στην πορεία αυτή έπρεπε να… θυσιάσει το επίλεκτο σώμα που τον οδήγησε μέχρι την εξουσία, αλλά στεκόταν εμπόδιο για την απόλυτη.
Ο Έρνστ Ρεμ ήταν στρατιωτικός, αλλά είχε φθάσει μέχρι τον βαθμό του λοχαγού. Επέμενε όμως, στηριζόμενος σε τρία εκατομμύρια άνδρες που έλεγχε στα Τάγματα Εφόδου να γίνει αυτός αρχηγός του στρατού και να ενσωματώσει το τμήμα του στον τακτικό στρατό.
Αυτό φυσικά δεν άρεσε στους στρατιωτικούς, αλλά ούτε και στα SS.Ο Γκέρινγκ και ο Χίμλερ σχεδίαζαν την επόμενη μέρα χωρίς τον Ρεμ. Το ίδιο και ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς που είχε αναλάβει να… διαφωτίσει τον λαό για τα «εγκλήματα» του πρώην φίλου τους. Πολύ περισσότερο τώρα που ο Ρεμ μιλούσε για την «ολοκλήρωση της επανάστασης» ή ακόμα χειρότερα μια «δεύτερη επανάσταση».
Ο κύβος ερρίφθη στις 30 Ιουνίου 1934. Τότε αποφασίστηκε να εφαρμοστεί το «σχέδιο κολιμπρί», ονομασία από το πουλί της αμερικανής ηπείρου που τρέφεται την ώρα που πετά..
Στήθηκε στα γρήγορα μια υπόθεση συνωμοσίας κατά του καθεστώτος. Ο Ρεμ φέρεται να είχε εισπράξει 120 εκ. μάρκα από τη Γαλλία για να ανατρέψει τον Χίτλερ.
Κλήθηκαν σε ξενοδοχείο της περιοχής Βιζέε στη Βαυαρία όλα τα ανώτατα στελέχη των Ταγμάτων Εφόδου και φυσικά ο Ρεμ. Ανύποπτοι πήγαν στο ραντεβού. Ποτέ άλλοτε συνωμότες δεν πήγαν να συναντήσουν τον άνθρωπο που ήθελαν να ανατρέψουν!
Ο Χίτλερ έφθασε στις δύο τα ξημερώματα στο ξενοδοχείο. Κρατούσε ένα μαστίγιο. Χτύπησε την πόρτα του δωματίου που έμενε ο Ρεμ. Αυτός ανυποψίαστος του άνοιξε, του μίλησε όπως πάντα στον ενικό. Μαζί με τον Χίτλερ, όμως, είδε μια κουστωδία ενόπλων που τον συνέλαβε και τον οδήγησαν στις φυλακές του Σταντελχάιμ. Εκεί ο υπεύθυνος της φυλακής του άφησε ένα πιστόλι με μια σφαίρα για να αυτοκτονήσει. Λέγεται ότι είπε «καλύτερα να με σκοτώσει ο ίδιος ο Χίτλερ». Δέκα λεπτά αργότερα οι φρουροί μπήκαν στο κελί του και τον εκτέλεσαν ενώ έξω ακούγονταν πυροβολισμοί από τα εκτελεστικά αποσπάσματα που σκότωναν τα επίλεκτα στελέχη του.
Αυτά έγιναν στις 2 Ιουλίου. Νωρίτερα, στις 30 Ιουνίου είχε αρχίσει η εξόντωση των επιτελών του, αλλά και ορισμένων ακόμα που απλά θεωρήθηκε ότι μπορούσαν να εμποδίσουν την πορεία του Χίτλερ. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς που εκτελούνταν φώναζαν «Χάιλ Χίτλερ». Θεωρούσαν ότι είχε γίνει παραξικόπημα και ο ηγέτης τους είχε ανατραπεί!
Στις… παράπλευρες απώλειες και ο άλλοτε εσωτερικός αντίπαλος το Χίτλερ στο κόμμα, ο Γκρέγκορ Στράσερ που είχε αποσυρθεί και εργαζόταν σε φαρμακευτική εταιρεία, αλλά και άλλοι, όπως ο προτελευταίος καγκελάριος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Κουρτ φον Σλάχερ, ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ και ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ
Ένα ακόμα στέλεχος του Ρεμ, ο νιόπαντρος Καρλ Έρνστ ετοιμαζόταν να πάει σε γαμήλιο ταξίδι στη Μαδέρα. Τον συνέλαβαν την ώρα που βρισκόταν στο πλοίο που θα αναχωρούσε.
Κανείς δεν έμαθε ποτέ τον ακριβή αριθμό των νεκρών εκείνων των ημερών. Ο Χίτλερ λίγες μέρες αργότερα, στις 13 Ιουλίου, μίλησε για 61 άτομα, αποδεδειγμένα έχουν ταυτοποιηθεί 81, από τους οποίους μόλις οι 50 ανήκαν στα Τάγματα Εφόδου. Συνολικά τα θύματα πρέπει να ξεπέρασαν τα 200. Οι αριθμολάγνοι Γερμανοί φρόντισαν λίγο μετά να καταστραφούν όλα τα σχετικά αρχεία.
Κι ενώ η αστυνομία υπαίθρου που που έλεγχε ο Γκέρινγκ, η Γκεστάπο του Χάιντριχ και τα Ες Ες του Χίμλερ ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, ήρθε στη συνέχεια ο Γκέμπελς να χειριστεί επικοινωνιακά το θέμα. Ξαφνικά θυμήθηκαν ότι ο Ρεμ ήταν ομοφυλόφιλος με σαδιστικές τάσεις, υπενθύμισαν τα σκάνδαλα με τη διαφθορά νεολαίων του κόμματος που τον υποχρέωσε για δύο χρόνια πάει στη Βολιβία.
Βγαίνουν επιστολές του στις οποίς παραδέχεται τις σχέσεις του με άνδρες, τονίζεται ότι τις ίδιες προτιμήσεις έχει και ο υπαρχηγός του Έντμουντ Χάινες, ενώ ο ταγματάρχης Καρλ Ερνστ ήταν μπράβος σε λέσχη ομοφυλόφιλων.
Οι Γερμανοί είναι πεπεισμένοι ότι ο Χίτλερ σώθηκε από ένα πραξικόπημα. Ο ίδιος ο Χίντενμπουργκ του στέλνει συγχαρητήριο τηλεγράφημα, η διεθνής κοινότητα διαβλέπει ότι ο καγκελάριος της Γερμανίας είναι αποφασισμένος να… κόψει τους δεσμούς με το ένοχο παρελθόν του και να γίνει περισσότερο δημοκράτης…
