Στις 5 Ιανουαρίου 1972, μια μέρα σαν σήμερα, ο Λυμπέρης έκαψε ζωντανές την πεθερά του, την ως πριν από λίγες μέρες γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά!
Τυφλωμένος από το πάθος, αρρωστημένα ζηλιάρης, δεν ήθελε και πολύ για να προχωρήσει σε ένα απονενοημένο διάβημα. «Η πεθερά μου! Αυτή φταίει για όλα!» φώναζε με κάθε τρόπο.
Η πεθερά του, όμως, δεν ζούσε για να τον αντικρούσει! Ούτε η κόρη της, που είχε γνωρίσει και ερωτευθεί τον δολοφόνο της στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύονταν οι πατεράδες τους, τους οποίους έχασαν και οι δύο!
Ο Λυμπέρης πίστευε ακράδαντα ότι η αιτία του χωρισμού από τη γυναίκα του ήταν η πεθερά του. Χωρίς να μπορέσει κανείς να τον σταματήσει, αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα!
Είχε δυο συνεργούς
Λίγες μόλις ημέρες έπειτα από την έκδοση του διαζυγίου του, παίρνει μαζί τρεις φίλους (συνεργούς στο έγκλημα τελικά) και πηγαίνει στο σπίτι της πεθεράς του, στο Χαλάνδρι.
Μπαίνει μέσα με δύο από τους συνεργούς, ο τρίτος «κρατάει τσίλιες» απέξω. Διαπιστώνουν ότι οι γυναίκες και τα παιδιά κοιμούνται και αδειάζουν στο πάτωμα των δωματίων και στα κρεβάτια τρία μπιτόνια με βενζίνη.
Ο Λυμπέρης ανάβει ένα σπίρτο, το πετάει και κλειδώνει βγαίνοντας την πόρτα! Ποιος Τζακ Νίκολσον και κουταμάρες! Ο Λυμπέρης!
Η πεθερά του, 55 ετών, και τα δύο μωρά δυόμισι ετών και δώδεκα μηνών απανθρακώθηκαν! Η μέχρι πρότινος σύζυγός του, η Βασιλική, 24 ετών, έζησε λίγες ώρες στο νοσοκομείο.
Είχε προλάβει να τον δει να φεύγει! Και πριν αφήσει τον κόσμο ετούτο, πρόλαβε να αποκαλύψει τον δολοφόνο της!
«Τετράκις εις θάνατον!»
Όταν τον συνέλαβαν, αρνήθηκε κάθε σχέση με το έγκλημα. «Και πώς έχεις ίχνη καψίματος;» τον ρωτά ο εισαγγελέας. «Κάηκα με το γκαζάκι του καφέ» δηλώνει εκείνος, αλλά δεν πείθει. Προφυλακίζεται και δικάζεται.
Στο δικαστήριο ο Λυμπέρης λέει ότι δεν γνώριζε ότι ήταν εκείνο το βράδυ στο σπίτι και τα παιδιά του.
«Το γνώριζε. Και μας είχε πει ότι όταν έπαιρνε την περιουσία της πεθεράς του θα μας αγόραζε από ένα αμάξι!» είπαν οι συνεργοί.
Η απόφαση ήταν ομόφωνη: «Τετράκις εις θάνατον!» για τον Λυμπέρη και έναν εκ των συνεργών, δηλαδή από μια ποινή για καθένα από τα θύματά του… Ο συνεργός ήταν ανήλικος και η ποινή δεν εκτελέστηκε! Αφέθηκε ελεύθερος το 1990!
Ο δημοσιογράφος Νίκος Γερακάρης και ο φωτορεπόρτερ Βασίλης Καραμανώλης (και οι δύο συνάδελφοί μου αργότερα στην «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου) ήταν οι μόνοι εκπρόσωποι του Τύπου οι οποίοι στις 25 Αυγούστου 1972 παρέστησαν στην εκτέλεση του Λυμπέρη, που έγινε βάσει του νόμου 3861/1929 «περί εκτελέσεως της θανατικής ποινής», με το πρώτο φως του ήλιου. Και έμελλε να είναι η τελευταία εκτέλεση καταδίκου που έγινε στην Ελλάδα!
Καταργήθηκε το 1993
Η κυβέρνηση της επταετίας κατάργησε -σιωπηρά- τη θανατική ποινή, η οποία καταργήθηκε και επισήμως από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον νόμο 2172/1993.
Λίγο προτού οδηγηθεί στο απόσπασμα, ο Λυμπέρης κοινωνεί και εξομολογείται. Όταν στήνεται στο απόσπασμα, τον εξετάζει ο γιατρός! Κατά τον νόμο, για να εκτελεσθείς «πρέπει να είσαι απολύτως υγιής!» αλλιώς η εκτέλεση αναβάλλεται! Τρελά πράγματα…
«Θες να σου δέσουμε τα μάτια;» τον ρωτά ο επικεφαλής του αποσπάσματος. Λέει «ναι» και 30 φαντάροι, παραταγμένοι, κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Δώδεκα από αυτούς έχουν επιλεγεί για το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά από τα 12 Μ1 μόνο στα έξι έχουν «γεμάτες» σφαίρες, έτσι ώστε κανείς να μη γνωρίζει ποιοι σκότωσαν τον κατάδικο!
Παρούσα η μητέρα του
Καθώς δίνεται το παράγγελμα «Πυρ», μια γυναικεία κραυγή ακούγεται σπαρακτικά. «Βασίλη μου!». Ήταν η μάνα του, η οποία κατά νόμον είχε δικαίωμα να παραστεί!
Όπως μου έχει αφηγηθεί ο Ν. Γερακάρης, παρότι ο κατάδικος είχε πέσει ήδη νεκρός, η διαδικασία απαιτούσε χαριστική βολή!
Διαβάστε επίσης: Αγχόνη και κοκορέτσι για τους καταχραστές του Δημοσίου
Ο επικεφαλής υπολοχαγός, προφανώς ταραγμένος, δίνει εντολή στον επιλοχία, ο οποίος ταραγμένος από τη θέα αρνείται να εκτελέσει τον Λυμπέρη. Δίνει διαταγή όμως στον επιλοχία. Εκείνος αφήνει στην άκρη το περίστροφό του και παίρνει ένα αυτόματο όπλο.
«Έριξε χωρίς να βλέπει και οι σφαίρες παραμόρφωσαν το κρανίο του νεκρού» αφηγούνται οι αυτόπτες. Ο υπολοχαγός ζήτησε και πήρε εξάμηνη άδεια γιατί υπέστη σοκ!
Το γράμμα στην μητέρα του
Το βράδυ πριν από την εκτέλεσή του ο Βασίλης Λυμπέρης γράφει στη μάνα του, μεταξύ άλλων:
«Η πείρα της καθημερινής ζωής και η ιστορία της ανθρωπότητος τι άλλο μαρτυρούν παρά το ότι ο πόνος και η θλίψις είναι ο αχώριστος σύντροφος του ανθρώπου επί της γης;
Κουράγιο, μητέρα, και στήριξε την ελπίδα σου στον παρήγορον Ιησούν Χριστόν, όπως τη στηρίζω και εγώ. Προσευχήσου όπως προσεύχομαι και εγώ και θυμήσου ότι η Παναγία διήλθε την ψυχικήν ρομφαία, όταν αντίκρισε εις τον Σταυρόν νεκρόν τον Μονογενή Υιόν της.
Ευχαριστώ και αναγνωρίζω τον αγώνα που δώσατε όλοι για την δικαίωσίν μου. Μην τρομάζετε με τα λόγια των κριτών μου, γιατί και αυτοί θα κριθούν. Υπεράνω όλων βρίσκεται ο Θεός και Θεού θέλοντος τελείται κάθε απόφαση.
Και μην ξεχνάς, μητέρα, ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο και την θλίψιν, χαρίζει όμως και υπόσχεται την ελπίδα και υπομονή. Υπομονή, λοιπόν, μητέρα και θα δοξάσουμε όλοι τον Θεό μια μέρα»…
