Νέα πολιτικά δεδομένα δημιουργεί στο εσωτερικό της χώρας η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ολα τα κόμματα αναδιατάσσουν τη στρατηγική τους και το πεδίο αντιπαράθεσής τους, καθώς μετά την ενεργειακή κρίση, την ακρίβεια και τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό στο τραπέζι μπήκε πλέον και η απειλή του αναθεωρητισμού, στην οποία αναφέρεται σε όλες τις παρεμβάσεις του ο πρωθυπουργός (με το βλέμμα στραμμένο στις απειλές της Τουρκίας), γεγονός που δημιουργεί ένα νέο υπόβαθρο για επίσπευση των πολιτικών εξελίξεων και ενισχύει ακόμα πιο πολύ τα σενάρια πρόωρων εκλογών στη χώρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου επανασχεδιάζουν τη στρατηγική τους με βάση πλέον τον πόλεμο και τις επιπτώσεις που θα έχει στη χώρα μας, τόσο στα εθνικά μας θέματα όσο και στις οικονομικές εξελίξεις.
Ο αναθεωρητισμός
Η απειλή του αναθεωρητισμού (αλλαγή των συνόρων), όπως προκύπτει από τις παρεμβάσεις και την επιχειρηματολογία του πρωθυπουργού, καθιστά με πρωτοβουλία του ιδίου τα εθνικά θέματα βασική συνισταμένη των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων, δεδομένου ότι η Τουρκία εδώ και καιρό έχει αναβαθμίσει τις απειλές εις βάρος της χώρας μας, αμφισβητώντας ακόμα και τα νησιά στο Αιγαίο.
Στο πλαίσιο αυτό η επίκληση εθνικού λόγου θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι επιχείρημα, αν θελήσει ο πρωθυπουργός να το επικαλεστεί για να δικαιολογήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Ο κ. Μητσοτάκης, και με την ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Τρίτη και με τις κινήσεις του, έδειξε να επενδύει πολιτικά στην ενίσχυση των αμυντικών εξοπλισμών, καθώς θεωρεί ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν την απόφασή του για την πρόσφατη αγορά από τη Γαλλία των αεροσκαφών Rafale, που αναβαθμίζουν την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Και το έδαφος είναι πρόσφορο για τις επιδιώξεις του αυτές, αφού σε πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse το 66% των ερωτηθέντων συμφωνεί με τους εξοπλισμούς (96% στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και 79% στους ψηφοφόρους του ΚΙΝ.ΑΛ.). Επίσης, με την αναφορά του στο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του ιδρυτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Καραμανλή στόχευσε στην παραδοσιακή βάση του κόμματος, ενώ δικαιολόγησε τον ενεργό ρόλο της χώρας στη στήριξη της Ουκρανίας ακόμα και με την αποστολή οπλικού υλικού, για να έχει δηλαδή τη δυνατότητα να ζητήσει την παρέμβαση των συμμάχων μας, αν η Τουρκία προχωρήσει στην υλοποίηση των απειλών της εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας.
Συσπείρωση
Με όλα τα παραπάνω οι κυβερνητικοί επιτελείς εκτιμούν ότι μπορούν να συσπειρώσουν όχι μόνο τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. του 2019, αλλά και ψηφοφόρους που κινούνται και στην πιο δεξιά πλευρά της.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή καταψήφισε μέρος του εξοπλιστικού προγράμματος, με απώτερο στόχο να τον εκθέσει στους πολίτες με το επιχείρημα ότι δεν έχει ως αυτοσκοπό της θωράκιση της εθνικής άμυνας. Ευελπιστεί ότι έτσι θα αναζωπυρώσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, πολύ περισσότερο που το ΚΙΝ.ΑΛ. τάχθηκε και υπέρ των εξοπλισμών και υπέρ της αποστολής οπλικού υλικού στην Ουκρανία.
Επί της ουσίας το θέμα των πρόωρων εκλογών, παρά τις διαψεύσεις, δεν έφυγε ποτέ τους τελευταίους μήνες από τους σχεδιασμούς του Μαξίμου, όσο οι επιτελείς του έβλεπαν και βλέπουν τα προβλήματα να οξύνονται, τη δυσαρέσκεια του κόσμου να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, όπως καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά της κυβέρνησης να μειώνονται και τον στόχο της αυτοδυναμίας ακόμα και σε δεύτερες εκλογές να μην επιτυγχάνεται.
Τώρα με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία συζητούνται ακόμα πιο έντονα και με πιο πολλά επιχειρήματα. Εξάλλου οι πολίτες δεν είναι αρνητικοί στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, καθώς στην τελευταία μέτρηση της Pulse (για τον Σκάι) το 47% θεωρεί πως πρέπει να διεξαχθούν με το τέλος της κυβερνητικής θητείας, αλλά το 45% εκτιμά πως πρέπει να οδηγηθούμε στις κάλπες εντός του έτους (26% μέχρι το καλοκαίρι και 19% προς τα τέλη της χρονιάς).
Κι άλλο «ατού»
Στο κυβερνητικό επιτελείο οι υποστηρικτές της άποψης περί πρόωρων εκλογών θεωρούν ότι αυτές δεν πρέπει να καθυστερήσουν και ότι οι αλλαγές που συντελούνται στην Ευρώπη λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και η ανασφάλεια που επικρατεί λειτουργούν συσπειρωτικά, αφού σε κάθε μεγάλη κρίση οι πολίτες αποφεύγουν κυβερνητικές αλλαγές.
Στα επιχειρήματά τους είναι ακόμα και το γεγονός ότι η ενεργειακή κρίση δεν θα υποχωρήσει, αντίθετα θα επιδεινωθεί και η κυβέρνηση όσο περνάει ο καιρός θα εισπράττει όλο και πιο μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια.
