Αμα είσαι διεστραμμένη προσωπικότητα ή είσαι πιστός οπαδός της ρήσης «όταν ο διάβολος δεν έχει δουλειά… κ.λπ.) ασχολείσαι με ό,τι μπορείς να φανταστείς και με τα οποία δεν θα ασχολείτο ένας κανονικός άνθρωπος, όπως π.χ. τα στελέχη της κυβερνήσεώς μας.
Κάθισα, λοιπόν, και είδα τα προεκλογικά σποτ των κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν.
Του Τούρκου το σποτάκι ήταν γεμάτο Τουρκία, εθνικισμό, και έδειχνε έναν απέραντο σεβασμό και λατρεία προς τη σημαία τους, η οποία μονοπωλεί την εικόνα. Ο Ερντογάν εμφανίστηκε ελάχιστα, και αυτό για να προσκυνήσει τη σημαία τους, ενώ το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο χάρτης που έδειχνε… τουρκικά τα μισά νησιά του Αιγαίου.
Φυσικά και ως είθισται και απολύτως αναμενόμενο από εμάς ουδεμία αντίδραση σημειώθηκε γι’ αυτό.
Το σποτ του κ. Μητσοτάκη τώρα. Σε αυτό εμφανίζεται μόνο ο πρωθυπουργός, ο οποίος σε ένα μονόλογο παραλήρημα ενός λεπτού και 22 δευτερολέπτων μας βομβαρδίζει με το τι έκανε και κυρίως με το τι ΘΑ κάνει από δω και μπρος, που… δεν πρόλαβε να τα κάνει τώρα, ενώ η σημαία μας εμφανίζεται φευγαλέα για μόλις μερικά δευτερόλεπτα.
Συγκρίσεις; Αφήστε το καλύτερα.
