Ακόμη και οι πιο κυνικοί «λυγίζουν» τις τελευταίες ώρες στο άκουσμα της οικογενειακής τραγωδίας που εκτυλίχθηκε στο Ρέθυμνο, όπου ένας 87χρονος σκότωσε την καρκινοπαθή σύζυγό του μέσα στο νοσοκομείο και στη συνέχεια έλαβε τέλος στη δική του ζωή.
«Μαριώ μου, τα λουλουδάκια σου που έφυγες και τα άφησες», ήταν τα λόγια του ηλικιωμένου, λίγες ημέρες προτού πατήσει τη σκανδάλη, την στιγμή που ο 61χρονος γιος του παρακολουθούσε έντρομος από το μπαλκόνι του δωματείου, όπου τον είχαν κλειδώσει.
Ο 87χρονος άνδρας, για όσο διάστημα η 86χρονη σύζυγός του νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Ρεθύμνου με σοβαρό πρόβλημα υγείας, βίωνε έντονη ψυχική κατάρρευση. Όλη τους τη ζωή την είχαν περάσει μαζί, χωρίς να έχουν αποχωριστεί ποτέ. Η ξαφνική απουσία της γυναίκας του από το πλευρό του ήταν για εκείνον ένα σοκ που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί. Όπως αναφέρουν άνθρωποι που τον γνώριζαν, εκείνες τις μέρες ξεσπούσε συνεχώς σε λυγμούς, βυθισμένος σε βαθιά θλίψη και αγωνία για την πορεία της υγείας της.
Μέσα σε αυτό το συναισθηματικό σκοτάδι, και υπό το βάρος της αδυναμίας του να αντέξει άλλο την εικόνα της αγαπημένης του να υποφέρει, ο 87χρονος φαίνεται πως οδηγήθηκε σε μια τραγική απόφαση: να δώσει τέλος στη ζωή της για να τη «λυτρώσει από τους πόνους» και κατόπιν να αυτοκτονήσει. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα, φέρεται να άφησε πίσω του ένα σημείωμα, στο οποίο αποκαλύπτεται το ψυχικό του βάρος και οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη.
«Ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι, παντού πήγαιναν μαζί χέρι χέρι προχωρούσαν και πήγαιναν στις εκδηλώσεις, ακόμη και στην εκκλησία έτσι πήγαιναν. Ήταν μαζί 65 χρόνια είχαν ερωτευτεί πάρα πολύ και ήταν και οι δύο μοναχοπαίδια και όλη μέρα ήταν μαζί. Είχανε ένα γιο μόνο και από πάντα έλεγαν πως αν αρρωστήσουν να κάνουν αυτό που κάνανε για να μην παιδέψουν το μοναχοπαίδι τους και το ταλαιπωρήσουν. Το είχανε αποφασίσει από κοινού και είχανε δώσει όρκους γι αυτή τη στιγμή. Δηλαδή όποιος θα αρρωσταίνε πρώτος ο άλλος θα έκανε αυτή την πράξη το είχαν προγραμματίσει αυτό το πράγμα», ανέφερε κάτοικος του χωριού και φίλη της οικογένειας που τους γνώριζε πολύ καλά και αυτό που τονίζει είναι πως όλοι τους θαύμαζαν που τους εβλεπαν τόσο αγαπημένους.
«Πηγαινοερχόταν στο νοσοκομείο κάθε μέρα και όταν γυρνούσε έκλαιγε, έκλαιγε παντού»
Όπως ισχυρίζεται η ίδια, ο 87χρονος τις τελευταίες μέρες περνούσε πολύ δύσκολα γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί την κατάσταση αυτή και όταν γυρνούσε από το νοσοκομείο έκλαιγε παντού και όταν δεν έκλαιγε ήταν πολύ σκεπτικός.
«Η σύζυγος του νοσηλεύτηκε γύρω στις έντεκα μέρες και αυτός πήγαινε στο καφενείο και έκλαιγε και έλεγε “Μαριώ μου τα λουλουδάκια σου που έφυγες και τα άφησες”. Είχε πάρα πολλα λουλουδια στην αυλή η Μαριώ και αυτος τα κοιτουσε και στεναχωριόταν, την αναζητούσε συνέχεια και παντού, τη σκεφτόταν του έλειπε. Πηγαινοερχόταν στο νοσοκομείο κάθε μέρα και όταν γυρνούσε έκλαιγε, έκλαιγε παντού», υποστήριξε η γυναίκα.
Ο ηλικιωμένος δεν άντεξε να βλέπει τη σύζυγό του να ταλαιπωρείται από τη δύσκολη αρρώστια από την οποία υπέφερε η γυναίκα και έτσι λοιπόν έβαλε σε εφαρμογή τους όρκους τους οποίους είχαν δώσει ως ζευγάρι και της αφαίρεσε τη ζωή και έτσι γράφτηκε το τραγικό φινάλε στη ζωή τους.
Δείτε επίσης:
Ο Θεός να τους συγχωρεσει και κυριως τον παππου….
Μην βρεθουμε ευχομαι ποτε στην θέση του, αλλα και αν βρεθουμε να θυμομαστε οτι ο Θεός ενίοτε επιτρεπει για όλους μας μεγαλες δοκιμασίες…
Και εχει τους λογους Του για να το κανει…. Μεσα από τις δοκιμασίες και ειδικα υγείας ξεπλενουμε αμαρτίες, συνανθρωποι μας δειχνουν το ανθρωπινο προσωπό τους δειχνοντας φροντιδα και αγαπη ή το αντιθετο αδιαφορία και σκληροκαρδία, πράγματα δηλαδή που είναι καθοριστικά για την δικαία κρίση του Θεού.
Η δολοφονία του συνανθρωπου μας που υποφερει και η αυτοκτονία η δικη μας ειναι πραξεις που υπερβαινουν την ανθρωπινη μας δικαιοδοσία επι της ζωης και του θανατου, καθως τιποτα εκ των δυο δεν μας ανηκει…. Η ζωη και ο θανατος οριζονται και ανηκουν στον Θεό και μόνο Αυτός έχει το δικαίωμα να τις παρεχει ή να τις αφαιρεί.
Απλά με την πληρη θεοσδοτη ελευθερία που μας εχει χαρισει ο Θεός ενίοτε μπορουμε να ακυρωνουμε το δικο Του θέλημα, αλλά όχι χωρις το αναλογο κοστος…
Λυπαμαι που δεν βρεθηκε ένας πνευματικος άνθρωπος να μπορεσει να σωσει αυτήν την ψυχή από την απελπισία και περασε όλη την δοκιμασία αυτή μόνος του…. (εκτός κι ο Θεός καποιον εστειλε κι απλά αγνοήθηκε, δεν μπορουμε να το αποκλεισουμε)
Θεός σχωρστους και καλή υπομονή σε όλους μας.