Ο επιβάτης εμπόρευμα

Ο επιβάτης έχει καταντήσει εμπόρευμα. Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται σαν κιβώτιο που πρέπει απλώς να μεταφερθεί από το σημείο Α στο σημείο Β. Ένα νούμερο σε ένα excel, ένας δείκτης απόδοσης σε μια εταιρική παρουσίαση.

Παλαιότερα, τα ταξίδια είχαν άλλη αξία. Στα πλοία υπήρχαν μεγάλα αναπαυτικά καθίσματα, στα αεροπλάνα χώρος για τα πόδια, πλούσια γεύματα στις μεγάλες πτήσεις. Ο επιβάτης δεν ήταν απλώς πελάτης, ήταν επίτιμος καλεσμένος. Έμπαινε στο καράβι ή στο αεροπλάνο και ένιωθε πως τον σέβονται ουσιαστικά κι όχι φαινομενικά.

Σήμερα στα αεροπλάνα στριμώχνεσαι σε θέσεις που μοιάζουν με κονσέρβα. Το φαγητό, αν υπάρχει, θυμίζει δείγμα αντί για γεύμα. Στα πλοία, οι επιβάτες στοιβάζονται ή πληρώνουν χρυσάφι για μια θέση. Στα τρένα, η καθυστέρηση θεωρείται αυτονόητη.

Σε κάθε πτήση ένας τσακωμός, για τη βαλίτσα που δεν χωράει, για την ουρά στην τουαλέτα του αεροσκάφους. Κάθε ταξίδι με πλοίο ένας αγώνας δρόμου για να βρεθεί μια θέση, θεωρούμε πλέον παροχή την αριθμημένη θέση πληρώνοντας την ακριβότερα από το αναπαυτικό σαλόνι με το τραπεζάκι, θεωρούμε πολυτέλεια το να κάτσουμε.

Οι εταιρείες μεταφοράς επιβατών δεν βλέπουν πρόσωπα, βλέπουν στατιστικά. «Πληρότητα 95%», «κόστος ανά θέση», «μέγιστη απόδοση». Ο άνθρωπος εξαφανίζεται πίσω από τα νούμερα. Η μεταφορά του γίνεται απλή λογιστική πράξη, σαν να κουβαλούν εμπορεύματα.

Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο όπου ο σεβασμός χάθηκε. Ο επιβάτης δεν είναι καλεσμένος, δεν είναι πελάτης, δεν είναι άνθρωπος. Είναι αριθμός. Κι αν δεν το καταλάβουμε εγκαίρως, η εμπειρία του ταξιδιού θα συνεχίσει να υποβαθμίζεται μέχρι να μην έχει καμία διαφορά αν είσαι σε αεροπλάνο, πλοίο ή σε φορτηγό με εμπορεύματα.