Και πάλι γύρω από το πέπλο συσκότισης του εγκλήματος στα Τέμπη

Με το αίσιο τέλος της απεργίας πείνας του κ Ρούτσι, εγείρονται πολλά, όσο και δικαιολογημένα ερωτηματικά:

1. Το βασικότερο, βέβαια, αφορά στη Δικαιοσύνη, της οποίας η άρνηση εκταφής του παιδιού του κ. Ρούτσι, εκτός από αναίτια σκληρή, εκτός από αμφίβολης νομικής βάσης, εγείρει, επιπλέον, και σωρεία εύλογων ερωτηματικών, Που συνοψίζονται στο ερώτημα του τι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτή η (εκ πρώτης όψης) ακατανόητη άρνηση της προέδρου του Αρείου Πάγου.

2. Ένα δεύτερο ερώτημα, που προς το παρόν παραμένει αναπάντητο, είναι το τι μπορεί να υποκρύπτει, και το τι επιδιώκεται να αποφύγει η τόσο παράλογη εμμονή της Κυβέρνησης, σε συνδυασμό και με τις όντως έξαλλες άναρθρες δικαιολογίες ορισμένων αρμοδίων, ώστε να διακινδυνεύσουν το χειρότερο. Δηλαδή, την πολύ πιθανή περίπτωση, που ο κ. Ρούτσι θα υπέκυπτε στο μοιραίο.

Η συνέχεια

Να δούμε ποια θα είναι η συνέχεια, με την ελπίδα να είναι απλώς ανθρώπινη και να μη συνδυαστεί και πάλι με περίεργες καταστάσεις, όπως τα μπαζώματα και άλλα παρόμοια τινά.

Οι δυσνόητες, παραπάνω, καταστάσεις, που αφορούν στο έγκλημα των Τεμπών, συνδυάζονται τελευταίως (άραγε ως τυχαίο γεγονός;) με αλλεπάλληλες γυναικείες επιθέσεις εναντίον της κυρίας Καρυστιανού, όπως:

• Να μη γίνουμε Καρυστιανού!!!! Αλήθεια, τι υπονοεί μια παρόμοια ευχή; Βέβαια, το μόνο ενθαρρυντικό, εν προκειμένω, είναι η γενική κατακραυγή, εναντίον αυτής της Απρέπειας (με κεφαλαίο Α). Δηλαδή, η απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση των πολιτών.
• Ωστόσο, σήμερα βλέπει το φως της δημοσιότητας και άλλης μορφής μένος εναντίον της κυρίας Καρυστιανού. Ότι… δηλαδή, με τη συμπεριφορά της «δυσφημεί» την Ελλάδα.

Αν είναι δυνατόν! Όταν τα απανωτά σκάνδαλα, που κάνουν το γύρο του κόσμου, κατατάσσοντας τη χώρα μας στα τελευταία σκαλοπάτια της διαφθοράς, υποχρεώνοντας κάθε λίγο τη Γενική Ευρωπαία Εισαγγελέα κυρία Κοβέσι να έρχεται στην Αθήνα, για να βγάλει άκρη, να υπάρχουν άτομα, και δη Ελληνίδες, που να προσπαθούν να τα συσκοτίσουν, μεταφέροντάς τα στη χαροκαμένη μάνα Μαρία Καρυστιανού.

Και η ΝΤΡΟΠΗ έχει όρια!!!!!