Μετά την τραγωδία της Κύπρου το 1974 η Ελλάδα, προδομένη από συμμάχους, αποφάσισε να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
- Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Την επιλογή αυτή στήριξε το πολιτικό σύστημα για λόγους γεωπολιτικούς και όχι οικονομικούς. Να εξηγήσω γιατί. Γιατί η Ελλάδα, μετά την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, το 1952, ταυτόχρονα με την Τουρκία, μετρούσε μόνο εθνικές ήττες και εξευτελισμούς από την Τουρκία, η οποία, όταν δεν είχε τη στήριξη, είχε την ανοχή της Συμμαχίας στις επιθετικές κινήσεις και στα εγκλήματα που διέπραξε εναντίον του Ελληνισμού.
Το γιατί η Συμμαχία, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Αγγλία, έκανε τα στραβά μάτια ή στήριζε την Τουρκία οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία είχε μεγαλύτερη αξία ως χώρος από την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της σοβιετικής απειλής, κάτι που είχαν καταλάβει και εκμεταλλεύονταν τα γεράκια ή, μάλλον, οι Γκρίζοι Λύκοι της Άγκυρας.
Έτσι, ενώ η Ελλάδα και η Τουρκία ήμασταν σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία το διάστημα αυτό διέπραξε τα εξής εγκλήματα: Σεπτεμβριανά του 1955 εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Απελάσεις το 1946 των εταμπλίδων ελληνοϋπηκόων της Κωνσταντινούπολης. Κλείσιμο των σχολείων και εφαρμογή του σχεδίου αφελληνισμού της Ιμβρου και της Τενέδου (Eritme Planı) το 1964. Εισβολή και κατοχή της Κύπρου, το 1974, επιχείρηση που εξυπηρετούσε και τα σχέδια της Αγγλίας. Δημιουργία παράλληλου κράτους στη Δυτική Θράκη. Η Ελλάδα, μετά την τραγωδία της Κύπρου, θέλοντας να ξεφύγει από το δίπολο ΝΑΤΟ – Σύμφωνο της Βαρσοβίας, δηλαδή ΗΠΑ – Ρωσίας, το οποίο τη συνέθλιβε σαν μέγκενη ή σαν τα δόντια της μυλόπετρας, αναζήτησε έναν τρίτο πόλο, ο οποίος ήταν η ΕΟΚ, αργότερα Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό είπα παραπάνω ότι οι λόγοι προσανατολισμού της Ελλάδας προς τις Βρυξέλλες ήταν γεωπολιτικοί και όχι οικονομικοί.
Και είναι γεγονός ότι η επιλογή αυτή προσέδωσε στην Ελλάδα γεωπολιτική αλλά όχι στρατιωτική ισχύ, αφού η Ευρώπη δεν θέλει ή δεν την αφήνουν να αποκτήσει ενιαία αμυντική πολιτική και στρατό για να προστατεύει τα σύνορα των κρατών-μελών της από εξωτερικές επιβουλές.
Όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα ανέπτυξε ένα δόγμα εξωτερικής πολιτικής το οποίο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη γεωπολιτική ισχύ που της δίνει η συμμετοχή της στην Ε.Ε. και στηρίζεται κυρίως στην επίκληση του Διεθνούς Δικαίου.
Το ίδιο διάστημα η Τουρκία ανέπτυξε ένα δόγμα εξωτερικής πολιτικής, το οποίο στηρίζεται κυρίως στην ισχύ αλλά και στη γεωπολιτική αξία που έχει ο χώρος που καταλαμβάνει, όχι μόνο για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως αποδείχτηκε πρόσφατα με τα «παιχνίδια» που κάνει ο Ερντογάν με τη Ρωσία αλλά και με την Κίνα, εσχάτως.
Και όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα, το δόγμα της Ελλάδας μειονεκτεί έναντι εκείνου της Τουρκίας, η οποία θεωρεί ότι η Ελλάδα, με τη συνεχή επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, χωρίς την ταυτόχρονη επίδειξη ισχύος, είναι στην ουσία μια ανυπεράσπιστη χώρα.
Πάνω σ’ αυτή τη διαπίστωση η Τουρκία προβαίνει στις εξής ενέργειες τα τελευταία χρόνια: Συνεχίζει την παράνομη κατοχή της Κύπρου, ενισχύοντας τις δυνάμεις κατοχής. Εισβάλλει πειρατικά στην κυπριακή ΑΟΖ.
Σφετερίζεται τεράστιες περιοχές στις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου και της Ελλάδας, με μονομερή οριοθέτησή τους. Παραβιάζει τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, υπογράφοντας μνημόνιο με τη Λιβύη. Εξαγγέλλει και υλοποιεί το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», με το οποίο καλύπτει το μισό Αιγαίο, μαζί με τα νησιά του.
Μετά τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, πραγματοποιεί πλέον και εκατοντάδες υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά του Αιγαίου. Παρενοχλεί και προσπαθεί να εμβολίσει σκάφη του Λιμενικού και βάρκες ψαράδων, ακόμα και μέσα στα χωρικά μας ύδατα. Προωθεί με σχέδιο στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, με στόχο την άλωση της πατρίδας μας από πληθυσμούς φίλα προσκείμενους στην Τουρκία. Συνεχίζει να χτίζει τους μηχανισμούς της στη μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Διεκδικεί πλέον ανοιχτά την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τα νησιά του Β. Αιγαίου…
Σημειώνεται ότι όλα τα παραπάνω γίνονται κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, υπό τα όμματα του θεματοφύλακά του, του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και της διεθνούς κοινότητας.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα συνεχίζει να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο και να μην προβαίνει στις ενέργειες εκείνες που θα της επέτρεπαν να κάνει παράλληλα επίδειξη ισχύος, δηλαδή να υιοθετήσει αντί του κατευνασμού, που εκτρέφει την τουρκική επιθετικότητα, το δόγμα της αποτροπής, για να αποτρέψει την καταστροφή που έρχεται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το ΓΕΕΘΑ για τις υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών σε ελληνικά νησιά και στον εθνικό εναέριο χώρο στο Αιγαίο:
Αριθμός υπερπτήσεων
– Έτος 2017: 39
– Έτος 2018: 47
– Έτος 2019: 124
– Έτος 2020 έως 21 Μαΐου: 302
– Οι περισσότερες που έχουν καταγραφεί στο παρελθόν είναι το έτος των Ιμίων, το 1996, 538, και η αμέσως επόμενη χρονιά το 2002, με 285 υπερπτήσεις.
Δηλαδή, τη στιγμή που η Τουρκία κατέρριψε ρωσικό αεροσκάφος επειδή παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο για 17 δευτερόλεπτα, η Ελλάδα δέχεται να της παραβιάζουν τον εναέριο χώρο τουρκικά αεροσκάφη εκατοντάδες φορές τον χρόνο, γεγονός που αποτελεί απόδειξη ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί την επικράτειά της.
Εάν μάλιστα νομίζουν κάποιοι ότι οι αναχαιτίσεις είναι το «φάρμακο», έχουμε να τους πούμε ότι, αν ήταν, δεν θα συνέχιζαν οι Τούρκοι να εξευτελίζουν διεθνώς την Ελλάδα επί χρόνια, με συνεχείς παραβιάσεις. Άλλο είναι το «φάρμακο» και πρέπει να το ανακαλύψει επιτέλους η Ελλάδα.
Φίλη από τη Λέσβο με ενημέρωσε ότι φιλοξενεί στο σπίτι της πολίτη των ΗΠΑ που εγκλωβίστηκε στη Μυτιλήνη λόγω κορωνοϊού, ο οποίος, όταν είδε τουρκικά αεροσκάφη πάνω από την πόλη, είπε ότι δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο και να το ανέχεται μια χώρα.
Όπως αντιλαμβάνεται καθένας, φτάσαμε στο τέλος ή, τέλος πάντων, είμαστε κοντά.
Η Ελλάδα συνεχίζει να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο και η Τουρκία να επιδεικνύει την ισχύ της και να προωθεί τις διεκδικήσεις της εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, γράφοντας στα νεοοθωμανικά της στιβάνια το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι προφανές ότι πρέπει να αλλάξουμε ρότα. Το δόγμα που ακολουθεί η πατρίδα μας οδηγεί στην πλήρη καταστροφή. Διεθνές Δίκαιο χωρίς στρατιωτική ισχύ είναι μια παγίδα για τον Ελληνισμό και πρέπει να το αλλάξουμε, αν δεν θέλουμε να γίνουμε μάρτυρες της καταστροφής της χώρας μας.
