Mεγάλωσα στη δεκαετία του 1980, όπου η σάτιρα για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. από κωμικούς, όπως ο Χάρρυ Κλυνν, ή ο πύρινος λόγος από εφημερίδες, όπως η «Αυριανή» και ο «Ελεύθερος Τύπος», ήταν η καθημερινότητά μας.
- Από τον δρα Απόστολο Κρητικόπουλο*
Δεν υπήρχε τότε κάποια φανερή προσπάθεια να παρέμβει η κυβέρνηση στην έκφραση της κριτικής από αντιπολιτευόμενες φωνές, ακόμα και σε πολύ κρίσιμες στιγμές, όπως στις εκλογές του 1989, όταν το πολιτικό θερμόμετρο ήταν στα ύψη. Ήταν διάχυτη η κατανόηση πως η διαφορετική άποψη αποτελούσε αναφαίρετο δικαίωμα για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, όσο «ακραία», ενοχλητική ή έντονη κι αν ήταν η άποψη που εξέφραζαν.
Με μεγάλη μου λύπη είδα πριν από λίγες ημέρες το βίντεο του παλαίμαχου δημοσιογράφου κ. Τράγκα, όπου εξηγούσε τους λόγους που «τον έφυγαν» από τον ραδιοφωνικό σταθμό, από τον οποίο μας κρατούσε πρωινή παρέα τα τελευταία χρόνια. Ουσιαστικά, ο κ. Τράγκας σε μια εκ βαθέων, ανθρώπινη και συγκινητική εξομολόγηση είπε πως επειδή εξέφραζε απόψεις που αμφισβητούσαν την ορθότητα των χειρισμών της κυβέρνησης για τον κορωνοϊό, όπου μας επέβαλαν απόλυτη καραντίνα, υπήρξαν παρέμβαση από το Μαξίμου και ισχυρή πίεση προς τους ιδιοκτήτες του ραδιοφωνικού σταθμού ώστε να τον απομακρύνουν, όπως και τελικά έγινε.
Να θυμίσω για όσους δεν γνωρίζουν ότι, εκτός από την ηλικία του δημοσιογράφου που τον εντάσσει στις ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες, ο ίδιος είναι διαβητικός, γεγονός που αυξάνει το ρίσκο του απέναντι στον κορωνοϊό ακόμα περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, είχε το πρωτοφανές θάρρος να αμφιβάλει δημόσια (από τις ελάχιστες φωνές!) για τη μέθοδο της απόλυτης καραντίνας και την επίπτωσή της στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου μας.
Η ελεύθερη και χωρίς παρεμβάσεις εκφορά του δημοσιογραφικού λόγου αποτελεί απαραίτητο θεμέλιο κάθε σύγχρονης δημοκρατίας. Αλίμονο αν κάθε αρθρογράφος ανησυχεί ή πρέπει εκ των προτέρων να πάρει το πράσινο φως από την κυβέρνηση για κάθε άποψη που εκφέρει.
Όποια κυβέρνηση παρεμβαίνει έστω και με ελάχιστο ή υποκρυπτόμενο τρόπο (π.χ., με έκφραση «δυσαρέσκειας» για κάποιο δημοσίευμα) ανοίγει ένα παραθυράκι προς την απολυταρχία και την αδιαφάνεια. Αφήστε τους δημοσιογράφους να κάνουν τη δουλειά τους, προσπαθήστε ως κράτος να ανελιχθείτε στο Word Press Freedom Index, έναν παγκόσμιο δείκτη μέτρησης της ελευθεροτυπίας, όπου η χώρα μας είναι 65η (!), και σταματήστε τις χειριστικές μεθόδους, που αποτελούν τροχοπέδη για την ελεύθερη έκφραση των απόψεων.
*Διδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
