Σε μια από τις δεκάδες συσκέψεις που έγιναν στα γραφεία της Ν.Δ., στην οδό Πειραιώς, μεταξύ των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019 και των εθνικών εκλογών του Ιουνίου 2019 ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν εν όψει της βέβαιης ανάληψης της εξουσίας ήταν η κρατική διαφήμιση.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ποιος θα χειρίζεται την κρατική διαφήμιση. Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν ευνοούσε την κεντρική διαχείριση από έναν φορέα. Κάθε οργανισμός μπορούσε να ασκεί τη δική του πολιτική.
Τέθηκε τότε στο τραπέζι η ιδέα ιδιωτικοποίησης της κρατικής διαφήμισης. Η ανάθεση της διανομής της σε συγκεκριμένα media shop, με τα οποία η Ν.Δ. έχει -παραδοσιακά- εκλεκτικές συγγένειες. Το πλεονέκτημα της λύσης, απλό: Αποφασίζεις στο παρασκήνιο, δεν υποχρεούσαι σε διαφάνεια, η ποινική ευθύνη για τη διανομή ανήκει στα μέλη του Δ.Σ. των ιδιωτικών εταιριών, τα εντάλματα προς πληρωμή εκδίδονται από το υπουργείο Οικονομικών. Εσύ, που πραγματικά αποφασίζεις από το παρασκήνιο, παραμένεις νομικά αθέατος. Στη χειρότερη περίπτωση, το «μάρμαρο» πληρώνει ο κατά νόμον υπεύθυνος κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο πλέον αναλώσιμος πολιτικώς.
Κανένα πολιτικό «έγκλημα», όμως, δεν είναι τέλειο. Πάντα μένουν «αποτυπώματα». Η κυβέρνηση θα έπρεπε να το είχε καταλάβει κανονικά από τη θύελλα που ξέσπασε όταν έγινε πρώτη φορά απόπειρα κατανομής κονδυλίων προς ενίσχυση του τύπου: Στον ίδιο τορβά η «Εστία» των τριών αιώνων προσφοράς προς την πατρίδα με λαθρόβια έντυπα ερασιτεχνών, με έναν εργαζόμενο; Στον ίδιο τορβά η Εστία Επενδυτική ως όμιλος, με 300 εργαζομένους και τρεις καθημερινές εκδόσεις, με κάτι λαθρόβια έντυπα της Αριστεράς, που εκδίδονται μία φορά την εβδομάδα; Και όμως. Διαμαρτυρηθήκαμε τότε εκεί που έπρεπε και μας ελέχθη πως «αλλού γίνεται η κατανομή, εμείς απλώς υπογράφουμε», γενικώς ο θόρυβος που ξέσπασε ήταν τέτοιος ώστε ο πρωθυπουργός κατάλαβε το λάθος και ακύρωσε την απόφαση Πέτσα. Εκκρεμεί η νέα εδώ και μήνες, αλλά δεν είμαι ιδιαιτέρως αισιόδοξος.
Ισχυρότατα εκδοτικά συμφέροντα, που καταχρώνται τη δεσπόζουσα θέση τους στην αγορά, πιέζουν την κυβέρνηση να κάνει την κατανομή πάλι με άδικο τρόπο. Ορισμένοι κρατούν καιρό στα χέρια τους φτυάρι, αλλά δεν συνειδητοποιούν ούτε ότι είναι οι νεκροθάφτες του Τύπου ούτε ότι στο τέλος θα πέσουν και οι ίδιοι μέσα στον λάκκο που σκάβουν. Το επεισόδιο αυτό πέρασε. Εμείς συνεχίσαμε την πορεία μας, ποτέ ο όμιλός μας δεν υπήρξε άλλωστε κρατικοδίαιτος διακοναραίος, με το χέρι προτεταμένο στην εξουσία προς ελεημοσύνη. Δεν έχουμε δάνεια στις τράπεζες, δεν έχουμε εξαρτήσεις, πολιτικώς δεν χρωστάμε πουθενά, το παλεύουμε υπό συνθήκες αντίξοες.
Το δυστύχημα όμως είναι πως η κυβέρνηση δεν κατάλαβε τίποτε από το πρώτο επεισόδιο και συνέχισε αμέριμνη την πορεία της. Θεώρησε ότι με τον κορωνοϊό βρήκε τον μήνα με τον οποίο θα θρέψει τους εννιά – ότι μέχρι και εκλογές μπορεί να κάνει! Μοίρασε έτσι, με επιλεκτικά κριτήρια, 20.000.000 ευρώ από το υστέρημα του ελληνικού λαού σε δεκάδες παγκοσμίως άγνωστα -πλην υπάκουα- μέσα ενημέρωσης, τιμωρώντας ταυτόχρονα τους απείθαρχους. Μεταξύ των οποίων και… εμάς, που ανησυχούμε για τα εθνικά θέματα, λέμε ανοιχτά τη γνώμη μας -χωρίς ιδιοτέλεια- για εκκρεμή πολιτικά θέματα, είμαστε γενικώς «εδώ». Στηρίζουμε με συνέπεια τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη, δίνουμε μάχη για τις αρχές της, αλλά δεν κρατάμε θυμιατό. Φτάνει ένα ειλικρινές «μπράβο» όταν ο Κυριάκος κάνει κάτι καλό.
Αποφασίσαμε έτσι να χειριστούμε και αυτό το επεισόδιο αξιοπρεπώς: Δημοσιεύαμε μόνο στην πρώτη μας σελίδα το ποσό της διαφήμισης που μας εδόθη: 15.000 ευρώ για την ιστορική «Εστία», τα πρωτοσέλιδα της οποίας -προϊόν μόχθου- γίνονται κάθε μέρα κεντρικό θέμα συζήτησης στον δημόσιο διάλογο και 24.000 ευρώ για τη μαχητική, πατριωτική «δημοκρατία». Ενώ, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, την ίδια περίοδο επιδοτήθηκαν με πολύ μεγαλύτερα ποσά τα «κουνελάκια» του σάιτ Playboy.gr και τα σάιτ ανθρώπων που ζουν στις παρυφές του υπόκοσμου. Υπό κανονικές συνθήκες, και αυτό το επεισόδιο θα μπορούσε να «πνιγεί».
Για να πάμε στο επόμενο: στη διαχείριση της καμπάνιας του ΕΟΤ από ιδιωτική εταιρία και από τη γνωστή εταιρία δημόσιων σχέσεων με τις εκλεκτικές συγγένειες που διατηρεί με κορυφαία στελέχη της Ν.Δ.
Κανένα «έγκλημα», όμως, δεν είναι τέλειο. Ειδικά όταν γίνεται σωρεία λαθών, που στρέφουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω από τον Τύπο. Λάθος πρώτο, επιδιώχθηκε η παραπομπή ανθρώπων του Τύπου στο Ειδικό Δικαστήριο, μέσω της κλήσης τους ως υπόπτων στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής. Μεταξύ αυτών και ο εκδότης μας Ιωάννης Φιλιππάκης. Κατέπεσε με πάταγο, με απόφαση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής. Λάθος δεύτερο, απελύθη δύο φορές από ΜΜΕ όπου εργαζόταν βετεράνος δημοσιογράφος επειδή η συνήθως εριστική άποψή του δεν άρεσε στην κυβέρνηση. Και σε άλλες κυβερνήσεις δεν άρεσε η άποψή του, αλλά δεν πήραν και τον… μπαλτά του χασάπη. Όποια γνώμη και αν έχει κανείς για τον βετεράνο, καλή ή κακή, οι φιλελεύθεροι ανέχονται την άλλη άποψη. Δεν την εξαφανίζουν στα γκουλάγκ. Λάθος τρίτο, δόθηκε στη δημοσιότητα η πρώτη απάντηση της κυβέρνησης για τα 20.000.000 ευρώ, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, και εκεί -έκπληκτοι- διαβάσαμε ότι ανάμεσα στα κριτήρια διανομής της κρατικής διαφήμισης είναι η αξιοπιστία ενός ΜΜΕ. Η αποφυγή μετάδοσης fake news. Ποιος νόμος το λέει αυτό; Ποιος το κρίνει αυτό; Πού εδρεύει το «Supreme Court for Fake News»; Καινοφανή πράγματα!
Όταν τελικώς η κυβέρνηση δεν απέφυγε να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τα MME που χρηματοδοτήθηκαν για τον κορωνοϊό άρχισε το πανηγύρι! Και τον… χορό αυτή τη φορά δεν τον έσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η συντηρητική «Καθημερινή» και η… Ντόρα Μπακογιάννη.
Η θύελλα που έρχεται προσεχώς είναι μεγάλη. Τώρα και άλλοι, όπως εμείς, αντιλαμβάνονται ότι οι ιδιώτες που μοίρασαν τη διαφήμιση για να «Μείνουμε Σπίτι» «έριξαν» στη μοιρασιά παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, με αναγνώστες και επιρροή, για να ευνοήσουν «ημετέρους» και ανυπόληπτους.
Αυτό το επεισόδιο όμως δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα ότι «τα ίδια έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ», όπως άκουσα τον βουλευτή Μαρκόπουλο να λέει στο Κontra Channel. Η Ν.Δ. δεν εξελέγη ούτε για να γίνει ΣΥΡΙΖΑ ούτε για να δικαιολογεί την πολιτική της επικαλούμενη τον ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλο εξελέγη.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που, απορροφημένος από τη διαχείριση της πανδημίας (είμαι βέβαιος), δεν αντελήφθη τι συνέβαινε και πώς οι Ηρακλείς του τον εξέθεταν στο παρασκήνιο, έχει τα περιθώρια να διορθώσει το νέο λάθος: Να δώσει εντολή αυστηρού ελέγχου των σάιτ-μαϊμού που έλαβαν διαφήμιση. Να δώσει εντολή να μην εισπράξουν ευρώ διαφήμισης μέσα ενημέρωσης η ιδιοκτησία των οποίων συνδέεται με βουλευτές ή υπουργούς της Ν.Δ. Να δώσει εντολή εξορθολογισμού των ενταλμάτων προτού αυτά πληρωθούν – δεν θα γίνουν πλούσιοι κάποιοι επειδή ενέσκυψε κορωνοϊός στη χώρα. Εάν δεν το κάνει, κάποιοι αξιωματούχοι ίσως κινδυνέψουν με φυλακή.
Ο στριμωγμένος στα σχοινιά ΣΥΡΙΖΑ, λόγω Παπαδημούλη, θα επισκεφθεί -στοιχηματίζω- την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για να υποβάλει μηνυτήρια αναφορά, με μάρτυρα κατηγορίας την Ντόρα Μπακογιάννη και τη διεύθυνση της «Καθημερινής». Συμπεριφέρεται ήδη πονηρά, απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες και τους εργαζομένους με το επιχείρημα: «Εσείς 800άρια και οι άλλοι εκατομμύρια!» Πιάνει.
Όσο για την απόπειρα παραπομπής ανθρώπων του Τύπου στο Ειδικό Δικαστήριο ή τον αποκεφαλισμό δημοσιογράφων με μεθόδους που αρνήθηκαν να υιοθετήσουν άλλες κυβερνήσεις, μια μόνο επισήμανση: Η νεότερη Ιστορία μας δείχνει ότι αυτές οι ιστορίες δεν βγαίνουν ποτέ σε καλό.
